گاهی اگر ما بخواهیم حرف مان را ثابت کنیم، فتنه می شود که گناهش از آدم کشی هم بالاتر است. اگر بخواهیم کاری کنیم که دل مان خنک شود، با این کار طبیعت مان قوی و گردن کلفت و فطرت مان ضعیف می شود.
قلب مان آلوده می شود و بعد پشیمان می شویم و خود خوری می کنیم و این فشار عصبی بیشتر برای نفس انسان خرج دارد و انسان را عقب می اندازد و دیگر موقع نماز خواندن، به ملکوت راه پیدا نمی کند. بنابراین، شعارمان همیشه این باشدکه قرار نیست تلافی کنیم. اگر به ما ظلم شده، امتیاز برای آخرت مان هست و خدا را شکر که یک امتیاز گرفتیم. اما بعد از انتقام، امتیازات زیادی را از دست می دهیم. کسی که بد کرد، سعی کنیم با او خوب عمل کنیم و انتقام نگیریم و تلافی و جبران نکنیم.

این هم یکی از شاه کلید های مرحوم فیض کاشانی است. من مقابله به مثل نمی کنم. چون به محض این که مقابله به مثل کردم، دیگر طرف معامله ام خدا نیست و خود شخص است. بعد هم باخت بزرگی می کنم. برای این که قلب خودم اولین جایی است که بدی ها را جذب می کند. تلافی کردن خرج دارد. آن موقع که تلافی کردیم، زمین خورده و باخته ایم.

اگر قرار است کسی جزا ببیند، خدا جزا می دهد. پس معاد و آخرت و ابدیت را برای چه گذاشته اند؟ این جاست که وقتی به آدم تیزی می گویند: خانه ات را دزد برد، می گوید: «حلالش! من وقت ندارم که در قیامت بکش بکش کنم که دیگران چه برده اند؟ آن جا سرم شلوغ است.» اگر این را بگوییم، آن جا یک امتیاز به ما می دهند. اصلاً در قیامت می توانیم به خدا بگوییم: «خدایا! بنده ی تو بوده، تو او را آفریدی. ولی و صاحبش تو بودی.» خدا هم می گوید: «این مقدار زمین بهشت برای تو! راضی هستی؟»

بیایید تا ناظر روی حق بین از آن رو که آیینه ی اوست باشیم

بیایید خود را به دریا رسانیم چرا بسته ی آن چه در جوست باشیم

اگر افراد متدین، اشتباه سیاسی یا اقتصادی کرده اند، نباید بگوییم، آن ها بی دین و کافر و فاسد هستند و پشت سر شان غیبت کنیم و از آن ها کینه داشته باشیم. ما فقط حق داریم از عمل دیگران متنفر باشیم و از ذات دیگران، هرگز! خدا می گوید: «من فلانی را دوست دارم و تو دوستش نداری» و بین ما و خدا اختلاف می افتد و دیگر نمی توانیم به خدا نزدیک شویم. چون خدا همیشه حق است.

استاد محمد شجاعی/شرح زیارت عاشورا