انسان با دوستی، به حق دوستی می رسد. اگر می خواهیم به خدا و اهل بیت (علیهم السلام) برسیم، باید با آن ها رفیق و دوست باشیم؛ همان طور که آن ها با ما این گونه هستند.

در کارمان با اهل بیت (علیهم السلام) غل و غش نداشته باشیم و به آن ها دروغ نگوییم. نکند سیاه بپوشیم و به مجلس آن ها برویم و سینه بزنیم، ولی بعد به مجلس و پاتوق گناه برویم و با اراذل و اوباش بگردیم. باید به مجالس و پاتوق های بهشتی برویم و با رفیق های بهشتی و با کسانی که با اهل بیت (علیهم السلام) دوست هستند، بگردیم.
وقتی که می خواهیم پایمان را جایی بگذاریم و در جمعی برویم، باید بو بکشیم و ببینیم که امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) راضی هست یا نه. همان جا امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) جواب مان را می دهد که این رفیقت دوست داشتنی نیست. یا اگر به این مجلس بروی، مورد غضب خدا و فرشتگان قرار می گیری. دل هم به ما دروغ نمی گوید. امام علی (علیه السلام) می فرماید:«سَلُوا القُلوبَ عَنِ المَوَدّاتِ ؛ فَإِنَّها شَواهِدُ لا تَقبَلُ الرُّشا
از دل ها درباره ی دوستى ها بپرسید كه گواهانى رشوه ناپذیرند.»

اگر خدا را دوست داریم و می خواهیم با او دوست باشیم، باید با کسانی که دوست خدا هستند، دوست شویم. خداوند فرموده: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَكُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ [4]= ای اهل ایمان، خداترس باشید و با مردان راست گوی با ایمان بپیوندید.» هم چنین در قرآن آمده: «وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِینَ[5] = و نماز به پا دارید و زکات بدهید و با خدا پرستان حق را پرستش کنید.»

باید ارتباط مان را با کانون فساد و تحریک، قطع کنیم. باید با رفقایی که یک سره ما را به بدی تحریک می کنند، ارتباط نداشته باشیم. چون به انسان غذای بد می دهند. فکر نکنیم که اگر رفاقت را با آن ها قطع کنیم، لوتی گری نیست. باید حواس مان باشد که این حرف شیطان است. چه طور اگر آن ها بیماری واگیر دار داشته باشند، سریع ارتباط مان را قطع می کنیم؟

استاد محمد شجاعی/شرح زیارت عاشورا