پازل زیبای اندیشه دینی

یک سلسله اموری در زندگی انسان‌ها وجود دارد که به هیچ وجه نمی‌توان از آنها غفلت نمود، چرا که غفلتِ از آنها، نابودی و هلاکتِ انسان را به دنبال دارد.

انسان‌ها در مسیر حرکت خود به سوی الله، چونان راننده‌ای در یک اتومبیل‌اند که ملزم به توجه دائمیِ به مسیرِ حرکت و علاقه‌های راهنمایی و رانندگی می‌باشند. رانندگان می‌توانند در حین توجه دائمی به مسیر و حرکت عالم به سوی مقصد، نگاهی نیز به طبیعتِ جاده داشته و از آن لذت ببرند. امّا اگر توجه به طبیعت، آنان را از توجه به خودِ جاده باز دارد، قطعاً حوادث مهلک و جبران‌ناپذیری در انتظارشان خواهد بود.

در مسیر حرکت به سوی جاودانگی، آنچه که حائز اهمیت بوده و باید مورد توجه دائمی انسان قرار گیرد، لحظه تولدِ او به آخرت است و هر گونه بی‌توجهی به این اتفاق مهم، درست از لحظه تولد انسان به برزخ تا به بعد از آن، نمودِ حقیقی یافته و سعادتش را تهدید می‌نماید. چنین کسی درست در زمانی متوجه غفلت‌ها و کم‌کاری‌های خود می‌گردد که دیگر فرصتی برای بازگشت به دنیا و توشه برداشتن برای یک زندگی ابدی نخواهد داشت.

بنابراین هر انسان زیرکی، قبل از شروع حرکت خود در این مسیر، باید اولویت‌های فکری و آرمانی خود را براساس یک برنامه دقیق و جامع طرح‌ریزی و پایه‌گذاری نماید. انسان بدون مهندسی فکر و مهندسی آرزوها (مدیریت صحیح در چینش افکار و آرزوها) بِسان یک توپ فوتبال است که با عوامل متعدد دنیوی به سمت و سوهای گوناگون حرکت می‌کند. اما کسی که قیمت افکار و آرزوهای گوناگون را می‌شناسد. می‌تواند آن‌ها را در جهت حرکت به سوی هدف نهایی خلقتش تنظیم نماید. چنین کسی برای هر چیزی به اندازه قیمت حقیقی‌اش زمان گذاشته و سرمایه‌گذاری می‌نماید. امّا کسی که قواعد ارزش‌گذاریِ امور را نمی‌شناسد، نحوه رفتار با موضوعات گوناگون را نیز نخواهد دانست. چنین کسی گاه برای مسئله‌ای که از نگاه الله کاملاً بی‌ارزش است، چنان قیمتی قائل می‌شود که احساسِ حرکت او به سمت تولدِ سالم را با اختلال رو به رو می‌نماید.

فراموش نکنیم که تنها الله به عنوان یگانه خالق انسان، قابلیت ارزش‌گذاری بر امور زندگی را دارد که این قواعد را به واسطه متخصصان معصوم در اختیار ما قرار داده است. امام معصوم (علیه‌السلام) خزانه‌دارِ حدود و اندازه‌های الهی است. و هنر یک انسان در این است که تا چه اندازه این حدود و اندازه‌ها را شناخته و نگاهش را با نگاه الله تنظیم نماید.

عدم ترس از آنچه که خداوند انسان را از آن‌ها انذار می‌دهد و عدم رغبت به آنچه که الله، ما را به آن‌ها ترغیب و تشویق می‌کند. نشان می‌دهد که شخص اساساً حرکت صحیحی به سوی بی‌نهایت نداشته است.

استاد محمد شجاعی/بحث غفلت