خداوند با توجه به ساختار وجودي انسان ها به آن ها خبر داد اگر مي خواهيد محبّتتان را درست خرج كنيد و آن را به درستي جهت دهيد، انسان هاي معصومي در اين عالم هستند که براي شما امکان جهت دهي و مديريتِ محبّت هايتان را ممکن مي سازند، بايد به آن ها مودّت و محبّت بورزيد و از اين جهت فرمود، اجر رسالت من مودّت في القربي است تا اين محبّت در بستر رسالت و شريعت مديريت شود و گرفتار محبوب هاي وَهمي نشويم.
وقتي انسان توانست به جاي محبّت به دنيا و لوازم آن، محبّت را به جايي منتقل کند که به شکل واقعي جواب آن را مي دهد و به واقع کساني هستند که به جهت عصمتي که در شخصيتشان هست، ارزش محبّت ورزيدن دارند، شکوفايي و اميدواري و نشاط در زندگي انسان شروع مي شود، به خصوص که در اين راستا پروردگار خود را نيز راضي کرده ايم و با جلب رضايت پروردگار، تمام بهشت ها در قلب انسان شکوفا مي گردد،

چون با ظهور چنين رضايتي راه ارتباط با خدا گشوده شده و گويا انسان براي ارتباط با خدا بال مي گشايد و در اين حين چيزي جز يقين در ميان نخواهد ماند و اين همان معجزه ي محبّت و مودّت است.
از مسير مودّت به انسان هاي معصوم که نمايش کمالات الهي هستند و آيت کبراي خداوند مي باشند، راه عشق به خدا گشوده مي شود، چون امامان معصوم(ع) مطلق کمال در موطن انسانيت اند و عشق به آن ها امکان انتقالِ عشق به کمال مطلق را در انسان پديد مي آورد و آن هايي که حقيقتاً در وادي عشق وارد شده اند و با عشق الهي به حرکت در آمده اند بر اين نکته تأکيد دارند که راه عشقِ به خدا از طريق عشق به آيات کبراي او ممکن است. از اين رو مودت ورزيدن به اهل البيت(ع) سبب مي شود که

اولاً: از عشق محروم نمانيد،

ثانياً: گرفتار عشق هاي وَهمي و ناقص نگرديد.

استاد طاهرزاده

برشی از کتاب مبانی نظری وعملی حب اهل بیت