پازل زیبای اندیشه دینی

۷-نيهيليسم به تدريج خردِ انسان را جايگزين وَحي الهي مي‌کند و در مراحل بعدي غرايز و نفسانيات، جايگزين خرد مي‌شوند، زيرا هر ارزشي که تنها از خرد انسان برخيزد، ناگزير به نيهيليسم خواهد انجاميد و اين غفلت بزرگ بشر امروز است. زيرا وجه قدسي انسان را که اصيل‌ترين مأواي اوست، مدّ نظر ندارد و با انقلاب اسلامي بدون آن‌که خرد انساني نفي شود، به وَحي الهي نظر مي‌شود و عقل و وَحي به هماهنگي مي‌رسند.

#انقلاب_اسلامی_و_جهان_گمشده
#استاد_طاهرزاده

۶- امروز ما در دوره‌ي فَتْرت خود، نه آن هستيم که بوديم، - که تفکر، تذکر بود- نه مي‌توانيم آني شويم که انسان غربي براي خود تعريف کرده است. و انقلاب اسلامي بازتابي است از نسبت میان این دو، براي ظهورِ جهاني ديگر، که نه حريم‌ها متلاشي می‌گردد و نه نظام مدني ناديده گرفته می‌شود، تا ادب ايراني‌اسلامي باز در اين تاريخ ما را همراهي کند، وگرنه آن ادب و از آن مهم‌تر اگر آن تفکر عرفانيِ ما خارج از حيات خود مطرح شود، از تأثير لازم عاجز خواهد بود و تنها آن‌گاه مي‌تواند شکوفا شود که دنياي محيط، مجال بروز آن را بدهد. زيرا اين تفکر به موطن و مأوا و فضاي خاص خود نياز دارد و امروز تنها با فضايي که انقلاب اسلامي به ظهور آورده، تحقق آن ممکن است.

#انقلاب_اسلامی_و_جهان_گمشده
#استاد_طاهرزاده

“«حياء»، بازتابي از «راز»”
۵-حالتي که حريم را آشکار مي‌کند و جان مي‌بخشد، «حياء» است. «حياء» احساسي آميخته با «راز» است. «حياء» مي‌پوشاند و مي‌گشايد و از نمايش مي‌پرهيزد. «حياء» نحوه‌ي بروز حريم است و به يک اعتبار کاشف است و به يک اعتبار حاجب.
جامعه‌اي که افرادِ آن، آراسته به «حريم» و «حياء» باشند، جامعه‌اي است گشوده به راز. حياء، بازتابي است از وجهِ رازآميز عالم در حريم ارتباطات اجتماعي.
زني که پوشش لازم به تن دارد و بدون شتابزدگي، خرامان راه مي‌رود، ضمن آن‌که خود را پوشانده، به حرکاتش دو چندان معنا مي‌دهد. زيرا آن نوع پوشيدگي در حين دفع، نوعي به ظهورآوردنِ حياء و وقار و رعايت حريم‌ها نيز هست. به همين جهت در جامعه‌اي که حريم واقعي باشد، حياء نيز هست.
در حريمِ ميان زن و شوهر، یا در سکوتي که استاد را به طالب دانش پيوند مي‌دهد، یا در فروتني ميان دوستان، و یا در احترام فرزند به والدين، نوعي محوشدن است در برابر ديگري، مثل محوشدن ماده‌ي تابلوي نقاشي در صورت‌هاي تابلو، از آن جهت که آن رنگ از آن به بعد خود را در کلّيّت تابلوي نقاشي‌شده احساس مي‌کند. و اين‌ها همه در فضاي تمدني خاصي صورت مي‌گرفته که امروز از منظر ما پنهان شده و تنها اميدي که براي برگشت آن جهان گمشده در ميان است، به تحقق‌رسيدن اهداف انقلاب اسلامي است.

#انقلاب_اسلامی_و_جهان_گمشده
#استاد_طاهرزاده

ادامه ..
موقعي که همه‌چيز در جاي خود است، تصرف، تعدّي و رقابت از ميان مي‌رود و در غرب اين نوع هماهنگي به هم خورده و تبديل به نظام مدني شده و برخوردها و اجتماع‌ها در قالب ساعت ملاقات و قرار قبلي شکل گرفته و ساعت، حاکم بر روابط عمومي شده است و آنچه نوعي رابطه‌ي عاطفي بود، به ارتباط قانوني و فرمول‌هاي خشکِ آداب تبديل شد. در نتيجه طبقه‌بندي‌هايي که از اين راه به‌وجود آمد ديگرحريم نبود، فاصله بود و مرزهاي جدايي به صورت قراردادهاي قانون بر ما تحميل گشت و از آن طرف آن صميميتِ مقدس مبدّل به آميزشي شد که ديگر نه مرزي مي‌شناسد و نه حريمي و بعضاً اين نوع به ظاهر صميميت، به خشونت مبدل مي‌شود. با حضور در فرهنگ غربي، به نام انتقاد نه‌تنها چيزي براي هم باقي نمي‌گذاريم و زخم‌هاي التيام‌ناپذيري بر روان همديگر وارد مي‌کنيم، بلکه با خشونت‌هاي مشمئزکننده، بي‌ادبي را به نهايت مي‌رسانيم، زيرا در ادب غربي فقط رعايت اصول اجتماعي و مدني، ادب به حساب مي‌آيد و اين غير از آن فروتني است که مجال شکفتگي به ديگران مي‌دهد. ادب غربي، زائيده‌ي همکاري قانوني است و ادب ايراني‌اسلامي، پرورده‌ي همدلي و همدمي است. انقلاب اسلامي، مسير برگشت به ادب ايراني و همدلي اسلامي است. یعنی برگشت به جهان گمشده.

#انقلاب_اسلامی_و_جهان_گمشده
#استاد_طاهرزاده

۴- حريم، شهوات را به «عواطف» و خواست‌ها را به «تمنّا» و توقعات را به «تفاهم» تبديل مي‌کند. حريم، فقط در روابط اجتماعي مصداق نمي‌يابد بلکه مي‌توان جوهر آن را در نحوه‌ي همزيستي مرد و زن، در تنظيم فضاي خانه، در تقسيم فضاي شهر، در لباس پوشيدن، در عفتِ کلام و در تعارف و تواضع جستجو کرد، با نحوه‌اي از سازش و سکوت و بردباري.
حريم، حافظ خلوت فرد است و بستري است براي شکفتگي ذهني، فضايي است که امکان سير در حالات درون را به انسان مي‌دهد و همان‌طور که امروز با روح غربي، محيط زيست در معرض نابودي است، خلوت دروني انسان‌ها هم در معرض آلودگي است. زيرا حريمي که حافظ محيط ذهني است مورد اصابت قرار گرفته و به اعتباري ديگر گمشده است.
حريم، عامل مؤثر در ايجاد هماهنگي ناشي از طلب يگانگي با مبدء هستي و طبيعت و اجتماع انسان‌ها است. هماهنگي در صورتي ميسر است که هيچ‌چيز از مقام خود فرو نيفتد و جاي ديگري را نگيرد و اختلاط پديد نيايد و موقعي که همه‌چيز در جاي خود است، تصرف، تعدّي و رقابت از ميان مي‌رود.

#انقلاب_اسلامی_و_جهان_گمشده
#استاد_طاهرزاده