?امام خميني(ره) با نظر به آن مقام مي فرمايند

◾مقام نوري اميرالمؤمنين(ع) احتياج به نصب ندارد، آن نصبي که در غدير واقع شد جهت ولايت اجرايي در امر حکومت بوده است.

◾همين طور که معني نمي دهد شما قرار بگذاريد آب تر باشد، معني نمي دهد قرار بگذاريد اميرالمؤمنين(ع) در مقام نوري خود مستقر باشند، اما موضوع ولايت ايشان براي مديريت جامعه موضوعي است که بايد با نصب الهي محقق شود.

◾وقتي متوجه شديم مقام امام معصوم يک مقام نوري است و حرکات و گفتارشان ظهور آن مقام است، مي فهميم بايد با شخصيت آن ها - اعم از سيره و گفتارشان- با آمادگي قلبي روبه رو شد و قلب را بستر تجلي نور آن ها قرار داد.

➕منبع:سلوک ذیل شخصیت امام خمینی

?سؤال: آيا در همه اوقات در تمام دوران عمر يک طور بايد مطالعه کرد و برنامه ي ثابتي داشت؟
?جواب: خير. سير مطالعه حالت منحني بايد داشته باشد، به طوري که در بعضي مواقع بايد اوج بگيرد و در بعضي مواقع بايد شتابش کم شود. در دوره ي دانشجويي از يک جهت بايد تفکر در رشته ي دانشگاهي در اوج خود باشد تا در درسي که مي خوانيد احاطه ي لازم را به دست آوريد و به واقع جوانب آن رشته را بشناسيد، از طرف ديگر در همين دوره ي دانشجويي که ذهنتان فعّال است و شرايط مطالعه ي موضوعات غير درسي به خوبي فراهم است، بايد هندسه ي تفکر خود را سازماندهي کنيد، وگرنه وقتي فارغ التحصيل شديد به دلايل گوناگون نمي توانيد مباني معرفتي خودتان را سر و سامان دهيد،

◽تجربه نشان داده آن کساني بعد از فارغ التحصيلي در عالَم دين مانده اند و حساسيت زندگي آن ها در راستاي عقايدشان بوده که در دوره دانشجويي به طور جدّي وارد موضوعات معرفتي شده اند.

◽پس از اين جهت هم بايد منحني مطالعاتي خود را تنظيم کنيد، منتها اين دو منحني با هم تطابق ندارد، به طوري که مي شود در بعضي موارد منحني مطالعاتِ موضوعات رشته ي تحصيلي در اوج باشد و منحني مباحث معرفتي به حداّاقل برسد و در بعضي موارد برعکس باشد.

◽برنامه ريزي جهت شکل دهي اين دو منحني به مديريت شما بستگي دارد، هنر شما آن است که يکي را قرباني ديگري نکنيد و اگر درست برنامه ريزي کنيد در هر دو امر به خوبي موفق مي شويد،

◽فرموده اند: «تُوضيعُ الْوَقْت،تُوسِيعُهُ» اگر وقت درست تقسيم شود گسترش مي يابد و زمان براي انجام همه ي کارها پيدا مي کنيم. به شرطي که چه در دروس دانشگاهي و چه دروس طلبگي، و چه در مباحث معرفتي بيخود به حاشيه هاي غير مفيد خود را مشغول نکنيم.

?منبع:کتاب ادب خیال،عقل،قلب

⭕اگر ما شخصيت هاي فکري را بشناسيم، و خود را مشغول کتاب هايي نکنيم که نويسندگان آن ها اهل فکر بر روي موضوعات حقيقي نيستند، اهل فکر مي شويم و در برخورد با اموري که پيش مي آيد و يا در رابطه با انتخاب هايي که بايد انجام دهيم، مثل کساني فکر مي کنيم که به کمک آن ها موضوعات حقيقي را شناخته ايم. وقتي از اين طريق اهل فکر شديم ديگر سرگردان نيستيم که چه کار کنيم؛ و جدا از اهل انديشه عمل نمي کنيم.
⭕«تفکر» يعني داشتن ملکه و تواني که بتوانيم از مقدمات به خوبي به نتيجه برسيم، حال هرچقدر مقدماتِ مورد توجه، حقيقي و وجودي باشند، بيشتر قابل تفکرند و ما را به نتايج عالي تري مي رسانند. امام صادق(ع) مي فرمايند: «أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ إِدْمَانُ التَّفَكُّرِ فِي اللَّهِ وَ فِي قُدْرَتِه »؛

⭕بالاترين عبادت ادامه ي تفكر در باره ي خدا و قدرت او است. در اين روايت، خداوند و آلاء و نشانه هاي قدرت او موضوع تفکر است. مي فرمايند تفکري که موضوعش خدا و آثار قدرت پروردگار باشد، بالاترين عبادت است.
⭕ما بايد در سازمان فکري خودمان موضوعات ارزشمند را بشناسيم و نسبت به آن ها فکر کنيم تا بهترين عمل را انجام دهيم. آيا کسي که جايگاه ربوبيت پروردگار عالم را مي شناسد و نسبت به نقش پروردگار عالم در مناسبات بشري فکر کرده، با کسي که موضوع فکرش مسائل عادي زندگي است، يک طور عمل مي کنند و به يک نتيجه مي رسند؟

➕منبع:کتاب ادب خیال ،عقل قلب

?عموماً مطالعه وقتي مطالعه است و موجب تفکر مي شود که موضوعِ مورد مطالعه، يک موضوع حقيقي باشد و نه يک موضوع اعتباري.

⭕اين که ما بفهميم بعد از آغامحمدخان قاجار چه کسي حکومت را به دست گرفت، موجب تفکر نمي شود، به همين جهت اصرار مي شود کتاب هاي اهل فکر را بخوانيد، چون اهل فکر موضوعي را که مورد مداقّه قرار مي دهند موضوع حقيقي است.

⭕ما وقتي يک شخصيت فکري را شناختيم، در واقع با موضوعي که او با ما در ميان مي گذارد زندگي مي کنيم. مثلاً شما شهيد مطهري يا امام خميني و يا علامه طباطبايي«رحمة الله عليهم» را که شناختيد متوجه موضوعاتي خواهيد شد که آن ها با شما در ميان مي گذارند و لذا وارد تفكر مي شويد، در اين حالت مطالعه ي آثارِ آن ها شما را به وادي فكر وارد مي كند، و نه به وادي اطلاعات.

⭕چون اين ها با موضوعاتي که شناخته اند خودشان اهل فكر شده اند و شما را هم به همان اندازه اهل فكر مي کنند، و در نتيجه در مقابل هر حادثه اي بدون آن كه از آن ها سؤال كنيد، مثل آن ها فكر مي كنيد و مثل آن ها عمل مي نماييد، وقتي معني تفکر برايتان معلوم شد تلاش شما در مطالعه ي آثار عالمان، ديگر ارتباط بيشتر با موضوعاتي است که آن بزرگان نسبت به آن ها تفکر کرده اند.

⭕در آن حال لازم نيست علامه طباطبايي(ره) را از قبر درآوريد و بپرسيد: «الآن چه کارکنيم؟» بلکه با دستگاه فکري که به کمک ايشان پيدا کرده ايد خودتان تشخيص مي دهيد چه کار بايد بکنيد.

➕منبع کتاب ادب خیال،عقل،قلب

“شایسته است که یک اشاره‌ی کوتاهى به زندگى امام باقر (علیه الصّلاة و السّلام) بشود، براى درس گرفتن، این بزرگوار که :

دوران امامتشان حدود هجده سال طول کشید، یک الگوى کامل براى تلاش و مبارزه و مجاهدتِ خستگی‌ناپذیر و پُر از مشکلات براى اشاعه‌ی دین حق و کلمه‌ی حق و راه انداختن جریان فکرى درست در دنیاى آن روز بودند.

این چیزى که امروز ملّت ایران براى آن تلاش میکند ‌-یعنى زنده کردن سخن حق در دنیاى مادّىِ غرق در فساد و فرهنگ منحطّ گمراه‌کننده‌ی امروزى- آن کارى است که امام باقر (علیه الصّلاة و السّلام) یک‌تنه به کمک معدودى از اصحاب، در دنیاى بزرگِ آن روزِ اسلام انجام میداد. این همان راه است و همان کار است و این وظیفه‌ی ما است. ”                    

امام خامنه ای1368/4/19