⭕آن هايي که نسبت شان را با انقلاب اسلامي غلط تعريف کرده بودند بدون استثناء ريزش کردند و عملاً اميد دشمن را جهت سيطره بر انقلاب اسلامي زياد نمودند.
آن ها تعريفي که از انقلاب اسلامي براي خود داشتند چيزي نبود جز زندگي در زير سايه ي استکبار، در عين ديانت فردي. در رابطه با حرکت اربعين هم اين آفت هست، به همين جهت هرچه تعريف خود را نسبت به اين حرکت دقيق تر کنيم، اين حرکت با ريزش کم تري جلو مي رود.

⭕ما تجربه اي را که در حرکت اربعين داريم، در انقلاب اسلامي نداشتيم لذا در حال حاضر حرکات استکبار را دقيق تر و خوب تر مي توانيم رصدکرده و پيش بيني کنيم. مسلّم امريکا به عنوان نماينده ي روح استکبار در اين تاريخ، به انحطاط رسيده و هر تمدني که به انحطاط برسد سقوط خواهد کرد.

⭕عرض شد نمونه ي انحطاط آمريکا اين که به جايي رسيده که براي رسيدن به اهداف خود به ارتجاعي ترين جريان هاي موجودِ منطقه تکيه کرده است و بنده اميد دارم حرکت اربعيني شيعه به بهترين شکل نشان بدهد آمريکا چه اندازه ناتوان است.

⭕ ابرقدرت ها با هيبت زنده هستند، اگر هيبت شان بشکند همچون آبي بخار مي گردند و از آن جایی که هيبت آمريکا در اين منطقه بيشتر ظهور دارد، در اين جا است که بهتر مي شکند و ما با تبيين قدسي حرکت اربعيني با ريزش هاي چشم گيري روبه رو نخواهيم بود.

⭕ زيرا از يک طرف کسانی که انگيزه هاي سکولار دارند وارد اين نوع حرکات نمي شوند تا بعد از مدتي بخواهند بروند و از طرف ديگر استکبار جهاني گرفتار انحطاط شده و جذابيت سابق خود را از دست داده است. از اين جهت مي توان گفت حرکت اربعيني که در حال حاضر شروع شده، حرکتي است پايدار و رو به جلو.
⭕مشکل ترين قسمت کار به ميان آوردن زباني است که اين فکر را تبيين کند و روشن نمایدکه اراده ي الهي، ماوراي اراده ي استکبار، به صحنه ي اين تاريخ آمده است تا بشريت از اين طريق راه اُنس با خدا را در همه مناسبات فردي و اجتماعي بيابد و گمان نکند سياست از ديانت جدا است. به محض آن که مي خواهيد روح استکبارستيزي حرکت اربعين را مدّ نظرها قرار دهيد طرف مقابل، اين واژه ها را سياسي صِرف مي شناسد و عملاً روح اين حرکت درست تبيين نمي شود مگر آن که زباني ظهور کند که مخاطَبِ ما را متوجه کند چگونه مي توان در حرکات استکبارستيزي نظر به عالم قدس و معنا داشت.

❌منبع: اربعین حسینی امکان حضوردرتاریخی دیگر

يکي از عراقي ها گفته بود ما در موسم اربعين، از نظر ايثار، حال و هواي ديگري داريم که در غير آن زمان آن طور نيستيم،
یعنی در اربعين هويت فرهنگ مهدوي براي آن ها پيش مي آيد و در نتیجه در ايثارکردن نهايت تلاش را دارند و مال و ثروت دنيا برايشان بي ارزش مي شود؛ ولي در غير زمان اربعين به عنوان يک تاجر و يا يک کاسب به منافع خود فکر مي کنند.

با توجه به اين نکته عرض مي کنم اگر ما با نظر به فرهنگ اربعين به شخصيت خود وسعت بدهيم و نسبتمان را با همديگر اربعيني کنيم، دست و دل هايمان يکي مي شود و مثل فضاي اربعين خيلي راحت مي توانيم کنار همديگر باشيم، چون کيفيت ها بر کمّيت ها غالب می شود و هميشه اين طور بوده که وقتي تنها کمّيت بر روح و روان افراد و جوامع حاکم باشد، خصومت به ميان مي آيد و جوامع متلاشي مي شوند، چون همه گرگ همديگر مي گردند ولي وقتي کيفيت ها حاکم باشد روح ها وسعت مي يابد و انسان ها راحت همديگر را تحمل مي کنند،

اين شاخصه ي هويت مهدوي است که شنيده ايد در آن فرهنگ، گرگ و گوسفند بر سر يک آخور غذا مي خورند. به اين معنا که خصومت ها به مدارا و رفاقت تبديل مي شود و شما در اربعين اين نوع رابطه را مي بينيد که چگونه افراد خيلي راحت همديگر را تحمل مي کنند و نسبت به همديگر ايثار دارند

منبع: اربعین حسینی وامکان حضور درتاریخی دیگر

?حضرت علي (ع) مي فرمايد: «عَجِبْتُ لِمَنْ يَنْشُدُ ضالَّتَهُ وَ قَدْ اَضَلَّ نَفْسَهُ فَلا يَطْلُبُها» در شگفتم از كسي كه با تلاش فراوان گمشده اش را مي جويد در حالي كه خود را گم كرده و در جستجوي آن نيست.
?عجيب است كه انسان چيزي را گم مي كند و در همه جا به دنبال آن مي گردد، ولي خودش را كه گم مي كند و اصلاً دنبال خودش نمي گردد………

?… دو نفر در شهري به ايستگاه قطار رفتند براي اين كه بليطي تهيه كنند، رفتند بليطي خريدند، كمي صبر كردند ديدند قطار نيامد و كمي طول كشيد، گفتند مي رويم داخل كافه مي نشينيم و يك چائي مي خوريم تا قطار بيايد. وقتي مشغول حرف زدن شدند ناگهان يكي از آن دو به ديگري گفت: برويم ببينيم قطار نرفته باشد؟! وقتي رفتند و در مورد قطاري که بايد سوار مي شدند سئوال كردند، به آن ها گفته شد كه قطار شما نيم ساعت است كه رفته است. پرسيدند حالا چكار كنيم؟ گفتند اينجا هر ساعت يك قطار مي آيد. دوباره بليطي خريدند، يك مقدار كه ايستادند خسته شدند، گفتند مي رويم دم در كافه مي نشينيم تا قطار بيايد.

?نشستند و شروع به حرف زدن كردند. دوباره وقتي آمدند ديدند قطار ربع ساعت است كه رفته است. پرسيدند حالا چكار كنيم؟ گفتند قطار بعدي سه ربع ساعت ديگر مي آيد. دوباره بليط خريدند، و حالا بايد بيشتر از قبل يعني سه ربع ساعت بايستند. كمي ايستادند و خسته شدند و گفتند اين دفعه مي رويم دم در كافه مي نشينيم و خيلي حواسمان را جمع مي کنيم که سر وقت بياييم در ايستگاه، دوباره سرشان به حرف زدن گرم شد كه يكدفعه يكي از آن ها گفت انگار الان وقت حركت قطار است، دويدند به طرف ايستگاه پرسيدند كدام قطار را بايد سوار شويم؟

?گفته شد: آن سياهي كه آن دور دارد مي رود قطار شماست كه رفت، باز مسئله تكرار شد، دوباره بليط خريدند، باز مدتي در ايستگاه معطّل شدند، خسته شدند، به كافه رفتند، بيشتر مواظب بودند كه وقت نگذرد، بالاخره سرگرم صحبت شدند، يك مرتبه به هوش آمدند، دويدند به طرف ايستگاه گفتند قطار ما كو؟ به آنها گفته شد: اين قطاري كه دارد مي رود قطار شماست.

?يكي از آن ها پريد و ميله هاي عقب قطار را گرفت و سوار شد و رفت. آن يكي كه جا مانده بود در حالي كه ساك هايش در دستش بود شروع به خنديدن كرد، در حدي كه از خنده نمي توانست خود را كنترل كند.

?پرسيدند چه شده است؟! گفت من مسافرم و دوستم به بدرقه من آمده بود، حالا او با قطار رفت و من اينجا هستم.

.. چطور بعضي مواقع موضوع اصلي گم مي شود. او بدرقه كننده بود و اين مسافر به سوي مقصدي که در نظر داشت. حالا او با قطار كجا مي رود؟! موضوع گم شد. يعني اصلاً يادش رفت كه بدرقه كننده است، جاي خودش را گم کرد.
?آدم ها خيلي گم مي شوند و ملاحظه کرديد چقدر خنده دار است كه آدم خودش را گم كند، ولي چون در زندگي ما گم کردنِ خود عادي شده ديگر خنده دار نمي نمايد. خيلي عجيب است كه آدم يك مرتبه يادش مي رود چه كسي است.

?بايد يك بيدارباشي به خودمان بدهيم تازه وقتي إن شاءالله بيدار شديم مي بينيم اکثر آدم ها خودشان را گم كرده اند و به زبان حال هر کدام مي گويند: «اي عجبا من چه منم؟!» دليلش هم اين است كه مگر چند درصد آدم ها نشستند و فكر كردند خودشان كيستند؟ چون با اين سؤال به طور جدّي برخورد نمي کنند، اكثراً خود را گم كرده اند و اصلاً فكر نكرده اند كه خود را گم کرده اند، زيرا گم کردن خود را هم گم کرده اند. و واقعاً اين يك مشكل اساسي در دوران جديد است.
خودْ گم كردن انواع و اقسام دارد. به اين مثال باز عنايت فرماييد تا معني خودگم کردن خوب روشن شود. 

⭕منبع:کتاب آشتی باخدا ازطریق آشتی باخودراستین

❌قرآن در توجه به حيات قيامتي انسان، مي فرمايد: «لَقَدْ جِئْتُمُونا فُرادی كَما خَلَقْناكُمْ اَوَّلَ مَرَّة»

شما به تنهايي به سوي ما خواهيد آمد همانگونه كه اول بار شما را آفريديم.

❌در آيه ي 166 سوره ي بقره در مورد قيامت مي فرمايد: «تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْاَسْباب» در آن عالم وسايل و اسباب منقطع مي گردند و سلسله ي نسبت هاي اعتباري و اجتماعي بين انسان و ساير انسان ها و اشياء نيز از هم گسسته مي شوند

❌و در آيه ي 101 سوره ي مؤمنون همين موضوع را اين طور تأكيد مي كند که:

«فَلااَنْسابَ بَيْنَهُمْ يَؤْمَئِذٍ» در قيامت نسبتي بين انسان ها نيست.

❌چنانچه در آيه ي 265 سوره ي بقره مي فرمايد: «لا بَيْعٌ فيهِ وَ لا خُلَّه» در آن شرايط نه دوستي مطرح است و نه معامله اي باقي مي ماند.

❌پس همه ي كمالات بايد در دنيا فراهم شود و لذا حضرت علي(ع) در خطبه ي 4 نهج البلاغه مي فرمايند:

«اِنَّ الْيَوْمَ عَمَلٌ وَ لا حِسابٌ وَ غَداً حِسابٌ وَ لا عَمَلٌ». امروز روز عمل است و حساب و جزائي در آن نيست و فردا روز حساب است و امکان عمل در آنجا وجود ندارد.

?شايد بتوان گفت دقيق ترين نگاه به انسان نگاهي است که در آيات فوق و سخن حضرت مولي الموحدين(ع) مطرح شده تا بتوانيم انسان را در ابديتش، بدون هر گونه نسبت و اعتباري بنگريم و در اين دنيا با ديدي او را تعريف نمائيم که در ابديت هست.

⭕منبع:انسان ازتنگنای بدن تافراخنای قرب الهی

 قاعده دوم: دیگران را از منظر خدا نگاه کنیم 

راه دیگر که بالاتر از قاعده «هو انت» است، این است که به همه موجودات، اعم از انسان و حیوان و گیاه و حتی جمادات احترام بگذاریم. خداوند می‌فرماید: «او، من هستم.» یعنی طرف مقابل تو، الله است. برای همین حضرت فرمود: هر کس به بنده خدا به برادر مسلمان و خواهر مسلمانش احترام بگذارد و اکرامش بکند، خدا را اکرام کرده است.

سپس حضرت یک سؤال قشنگ می‌پرسد: به نظر شما اگر کسی خدا را اکرام کند، خدا با این آدم چه کار می‌کند؟ خدا می‌گوید: به مخلوقات من احترام بگذار. پس اگر فرزندت را ببوسی، انگار من را بوسیده ای. فرزندت را نوازش کنی، من را نوازش کرده ای. به همسرت بخندی، به من خندیده ای. حتی اگر به یک درخت یا حیوان محبتی کنی، به من محبت کرده ای. پیغمبر به اشیاء اطرافش، حتی به لباسش هم احترام می‌گذاشت و برای هر یک اسمی می گذاشت. اینها همه شعور دارند و درک می کنند. چون ما اصلاً موجود بیشعور در عالم نداریم. سنگها می‌فهمند. دیوار می‌فهمد. لباست شعور دارد. اینها باشعور خودشان خدا را تسبیح می کنند. «يُسَبِّحُ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ=تسبیح می کنند خدا را هر چه که در آسمان و زمین است». یا می فرماید:« إِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَكِنْ لَا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ= هیچ چیزی وجود ندارد، مگر این که خدا را تسبیح می کند.

اما شما تسبیح آنها را درک نمی کنید». پس نگذار این لباس زیاد کثیف شود، چون آن هم تسبیح می‌گوید. به دندانهایت، موهایت و…. احترام بگذار: «مَنِ اتَّخَذَ شَعراً فَالیُکرِمهُ= هر کس مو می‌گذارد، پس به مویش احترام بگذارد.» این موضوع را در کتاب «دُرّ و صدف» توضیح داده ام. پس با حرمت با همه چیز رفتار کن. زیرا همه چیز شعور دارد و اینها تو را می‌بینند و همه تو را می‌فهمند.

این زمینی که روی آن پا می‌گذاری، شعور دارد و «يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبارَها= روزی اخبار خود را بیان می کند». یعنی زمین شعور دارد و تو روی زمین هر کاری بکنی، می‌فهمد. مسجد شعور دارد. برای همین است که دستور داده اند که وقتی وارد هر مسجدی شدی، نماز تهیت بخوان. وقتی مسجد را ترک بکنی، با تو قهر می‌کند. قرآن شعور دارد، وقتی آن را نمی‌خوانی و فقط در خانه می‌گذاری و به آن بی­محلی می‌کنی، روز قیامت می‌گوید خدایا! من در خانه این بودم و این اصلاً به من محل نگذاشت و رفت رمان خواند، فیلمهای کثیف دید، روزنامه و مجله خواند، اما اصلاً به من نگاه نکرد و به من بی­محلی کرد. دعای قرآن هم مستجاب است. وقتی دعا کند که خدایا این بنده­ات را ضایع کن، همانطور که من را ضایع کرد، دعایش اجابت می شود.

استاد محمد شجاعی/مباحث قلب