❌قرآن در توجه به حيات قيامتي انسان، مي فرمايد: «لَقَدْ جِئْتُمُونا فُرادی كَما خَلَقْناكُمْ اَوَّلَ مَرَّة»

شما به تنهايي به سوي ما خواهيد آمد همانگونه كه اول بار شما را آفريديم.

❌در آيه ي 166 سوره ي بقره در مورد قيامت مي فرمايد: «تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْاَسْباب» در آن عالم وسايل و اسباب منقطع مي گردند و سلسله ي نسبت هاي اعتباري و اجتماعي بين انسان و ساير انسان ها و اشياء نيز از هم گسسته مي شوند

❌و در آيه ي 101 سوره ي مؤمنون همين موضوع را اين طور تأكيد مي كند که:

«فَلااَنْسابَ بَيْنَهُمْ يَؤْمَئِذٍ» در قيامت نسبتي بين انسان ها نيست.

❌چنانچه در آيه ي 265 سوره ي بقره مي فرمايد: «لا بَيْعٌ فيهِ وَ لا خُلَّه» در آن شرايط نه دوستي مطرح است و نه معامله اي باقي مي ماند.

❌پس همه ي كمالات بايد در دنيا فراهم شود و لذا حضرت علي(ع) در خطبه ي 4 نهج البلاغه مي فرمايند:

«اِنَّ الْيَوْمَ عَمَلٌ وَ لا حِسابٌ وَ غَداً حِسابٌ وَ لا عَمَلٌ». امروز روز عمل است و حساب و جزائي در آن نيست و فردا روز حساب است و امکان عمل در آنجا وجود ندارد.

?شايد بتوان گفت دقيق ترين نگاه به انسان نگاهي است که در آيات فوق و سخن حضرت مولي الموحدين(ع) مطرح شده تا بتوانيم انسان را در ابديتش، بدون هر گونه نسبت و اعتباري بنگريم و در اين دنيا با ديدي او را تعريف نمائيم که در ابديت هست.

⭕منبع:انسان ازتنگنای بدن تافراخنای قرب الهی