پیمان مودت با امام زمان (علیه السلام)

یکی از مصادیق عهد هایی که انسان در دنیا و آخرت مسئول آنها ست ، پیمان بندگی خدا ، و دیگری پیمان مودت با امام زمان(علیه السلام ) می باشد ؛ لذا در طول تاریخ افرادی همچون سلمان ، ابوذر ، مقداد و مالک (علیهم السلام )، که از لحاظ روحی با معصومین (علیهم السلام ) سنخیت دارند و دوست دارند همنشین و دوست و همراه ایشان باشند، ذهن و دلشان همیشه حساس است که دریابند معصومین(علیهم السلام ) در چه موضوعاتی از خود اشتیاق نشان می دهند و در کدام موارد توجه بیشتری می نماید . سپس به طور جدی این مواضع را باور می کردند و شنیدنشان با شدنشان برابر بود. چرا که اینان مسیر گوش که همان بدن است را تا عمق جانشان که همان کودک عزیز روان شان است را باز و پاک نگه داشته اند. اینان خوش قلب و خوش ضمیر و تسلیم هستند . مبارک ترین انسانها همین افراد هستند . پیرامون آداب تعلیم و تعلم ، حدیثی داریم که ” من تعلم العلم غیرالعمل فهو کلمستهزء بربی عز و جل” کسی که یاد می گیرد و قصدش عمل کردن نیست ، مثل کسی است که خدا ر ا مسخره کرده است .

استاد محمد شجاعی/بحث یاد خدا

اگر انسان بخواهد به جایی برسد که مداومت بر ذکر داشته باشد، می بایست مدتی به خود تلقین کند تا آرام آرام صفت مداومت بر ذکر را پیدا کند. مقام مداومت بر ذکر ،آنقدر ارزشمند است که امیر المؤمنین (علیه السلام ) در مناجات شعبانیه از خدا این چنین درخواست می کند : الهی والهمنی و لها بذکرک الی ذکرک “خدایا این شیفتگی و شیوایی را به ذکر خودت را زیادتر کن ” ؛ اشتها و ظرفیت مرا بیشتر کن ” و اسئلک ان تصلی علی محمد و ال محمد و ان تجعلنی ممن یدیم ذکرک و لا ینقض عهدک “و از تو می خواهم که درود فرستی بر محمد و آل محمد و مرا از آنان قرار دهی که دائم به یاد تو هستند و هرگز عهد تو را نشکنند.

استاد محمد شجاعی
بحث یاد خدا

دو نوع شخصيت داريم؛ يک نوع شخصيت که جنبة عقلانيت در او غلبه دارد، و يک نوع شخصيت که جنبة احساسات بر او غلبه دارد. شخصيت نوع اول اگر خود را تربيت نکند جنبة عقلانيت او در امور دنيايي و محاسبات دنيايي رشد مي کند و اگر خود را تربيت کند، جنبة عقلانيت او در سير به سوي معقولات عالم اعلا رشد مي کند.

شخصيت نوع دوم نيز که بيشتر جنبة احساسات و شيفتگي در او غلبه دارد، اگر آن جنبه را تربيت نکند شيفتة دنيا و امور دنيا مي شود و با دنيا معاشقه مي کند، ولي اگر آن روحيه را تربيت کند قلب او - که مرکز احساسات متعالي است - رشد مي کند و با وجود حقايق مرتبط مي شود.
اگر حافظ مي گويد:
عاشق شو ور نه روزي كار جهان سر آيد

ناخوانده نقش مقصود در كارگاه هستي

نظر به ايجاد شيفتگي از نوع دوم در روح دارد. مي گويد در اين دنيا مسلمان معمولي نباش، شيفته و شيدا باش، امّا شيفته و شيداي خوبي ها و حقايق. كسي كه شيفته ي خوبي ها و حقايق شد از بسياري از مسائل وَهمي و بازي هاي نفس امّاره، آزاد است، ديگر چيزهايي كه بقيه را مشغول خود مي کند، مثل تجمّلات، توجه به نظر مردم و امثال اين ها، براي اين فرد دغدغه نيست.

روحِ شيفتة خوبي ها و حقايق، شيفتگي خود را مديريت مي کند که اوّلاً: گرفتار شيفتگي هاي وَهمي نشود. ثانياً: خود را از عوامل شيفتگي حقيقي محروم ننمايد، و به واقع آنچه را که موجب مسرورشدن جان و قلب اولياء الهي است بشناسد و مسرور شود. قلب حضرت يعقوب(ع) از اين نوع قلب ها است و لذا با ديدن حضرت يوسف(ع) که مجسمه ي عصمت و صفا و پاکي است، مسرور مي شود و با از دست دادن او محزون مي گردد، چون غم و شادي خود را مديريت کرده و اين مخصوص هرکسي است که جهت قلب خود را به سوي حقايق و معنويات سير داده است.

پس ابتدا بايد متوجه باشيم، روحي كه شيفته نيست روح مرده است، ولي روحي هم كه بر دنيا شيفته است روحي است سراسر بي محتوا، برعکسِ روحي كه شيفتة حقايق و اولياء الهي و ائمه معصومين(ع) است، چنين روحي زنده و اميدوار مي باشد. پس باید کاري كرد تا در کنار عقل، قلب هم به صحنه بيايد و نسبت به حقايق شيفتگي پيشه کند، منتها شيفتگي اش جهت دار باشد

منبع:برشی از کتاب فرزندم اینچنین باش

مقام معظم رهبري در 14 خرداد امسال[1390] در حرم حضرت امام خميني(ره) فرمودند:

«مکتب امام يک بسته ي کامل است، يک مجموعه است، اين ابعاد را بايد با هم ديد، با هم ملاحظه کرد. دو بُعد اصلي مکتب امام بزرگوار ما، بُعد معنويت و بُعد عقلانيت است».

ایشان در مثال هايي که براي تبيين عقلانيتِ مکتب حضرت امام زدند توجه به مردم سالاري و عدم انعطاف در مقابل دشمنِ مهاجم و عدم اعتماد به دشمن را مطرح کردند و متذکر شدند امام به مردم تفهيم کردند آن ها خودشان صاحب و مالک اين کشورند.

ملاحظه مي فرماييد که از نظر رهبر انقلاب، «عقلانيت» آن است که ما اطراف خود را درست بشناسيم و بدانيم در اطراف ما چه مي گذرد. در همين رابطه بنده عرض مي کنم عقلانيتِ ما در شناخت زمانه، آن است که از يک طرف مکتب حضرت امام را درست بشناسيم و از طرف ديگر بدانيم آنچه امروز تحت عنوان غرب مطرح است و مقابل مکتب حضرت امام ايستاده، چه شاخصه اي دارد. ما شاخصه ي اصلي مکتب حضرت امام را، رجوع به «وجود» تعريف کرديم.

شاخصه ي اصلي غرب رجوع به مجاز و عدم حساسيت نسبت به «وجود» و حق و حقيقت است، که تحت عنوان سوبژکتيويته مطرح است. امروزه لازم است اين واژه را بشناسيد چون عقلانيت اقتضا مي کند که بدانيم در اطراف ما چه تفکري در جريان است و عنايت داشته باشيد که اين واژه يک فرهنگ است و نه يک لغت، پس نمي توان واژه ي مناسبي در فارسي براي آن پيدا کرد که بار فرهنگي آن را نشان دهد.
ملاحظه کرديد که مقام معظم رهبري در تبيين عقلانيت نفرمودند عقلانيت يعني اين که اثبات کنيم خدا هست. ايشان طوري مثال زدند که معلوم شود عقلانيتِ يک مکتب اين است که بداند در چه شرايط تاريخي به سر مي برد و اطراف آن چه مي گذرد. عقلانيت شما امروز اين است که بتوانيد سوبژکتيويته را درست و عميق بشناسيد. وگرنه وجهي از عقلانيت خود را که زمان شناسي است از دست مي دهيد.

منبع:برشی از کتاب سلوک ذیل شخصیت امام خمینی

⛔تجربه ي گذشته ي انقلاب اسلامي نشان داد جريان هايي که در انقلاب بر معنويت و ارتباط با عالم قدس تأکيد نداشتند نتوانستند در زير سايه ي انقلاب اسلامي و ولايت فقيه بمانند، زيرا اين انقلاب ادامه ي انقلاب امام حسين(ع) است، براي عبور از ظلمات معاويه ي قرن بيستم.

⛔بعضي ها هنوز مشغول دشمن کهنه اي هستند که سال 61 امام را شهيد کرد، در حالي که دشمنان عدالت و معنويت هميشه موجودند.
خدا رحمت کند شهيد مطهري را که مي فرمودند: يزيد زمانه موشه دايان است که آن زمان وزير جنگ اسرائيل بود.

⛔ اگر بخواهيم دشمن کهنه را به روز کنيم بايد متوجه جريان هايي باشيم که در مقابل هر گونه عقلانيت و معنويت و عدالت مي ايستند و تنها نبايد در بيرون جامعه ي اسلامي به دنبالش گشت، معاويه يک فکر است و اين فکر چهره ها و لايه هايي دارد، بايد همه ي چهره ها و لايه هايش را بشناسيد وگرنه از در بيرون مي رود و از پنجره برمي گردد.

⛔ملاک روشن امروزِ تاريخ ما براي ارزيابي جريان هاي دوست و دشمن، حضرت امام خميني(ره) است، شخصيتي که عقلانيت و معنويت و عدالت آنچنان يک جا در او جمع شده که با ملاک قراردادن شخصيت و سيره ي ايشان به خوبي مي توان به بصيرت لازم که امروز به آن نياز داريم برسيم، زيرا شما هرگز نمي توانيد سيره ي ايشان را در مسائل سياسي و مسائل نظامي، از آن روحانيتِ خاصِ ملکوتي اش جدا کنيد.

منبع:برشی ازکتاب جایگاه تاریخی حادثه ها