اگر انسان بخواهد به جایی برسد که مداومت بر ذکر داشته باشد، می بایست مدتی به خود تلقین کند تا آرام آرام صفت مداومت بر ذکر را پیدا کند. مقام مداومت بر ذکر ،آنقدر ارزشمند است که امیر المؤمنین (علیه السلام ) در مناجات شعبانیه از خدا این چنین درخواست می کند : الهی والهمنی و لها بذکرک الی ذکرک “خدایا این شیفتگی و شیوایی را به ذکر خودت را زیادتر کن ” ؛ اشتها و ظرفیت مرا بیشتر کن ” و اسئلک ان تصلی علی محمد و ال محمد و ان تجعلنی ممن یدیم ذکرک و لا ینقض عهدک “و از تو می خواهم که درود فرستی بر محمد و آل محمد و مرا از آنان قرار دهی که دائم به یاد تو هستند و هرگز عهد تو را نشکنند.

استاد محمد شجاعی
بحث یاد خدا