رسول خدا(ص) فرمودند:
نور فاطمه(س) پيش از خلقت زمين و آسمان آفريده شده است. بعضي از حاضران پرسيدند: مگر او بشر نيست؟ حضرت فرمودند: فاطمه(س) حوريه اي بشرگونه است. حاضران سؤال كردند: چگونه؟ حضرت فرمودند: خداوند - عزّ و جلّ- پيش از آن كه آدم را بيافريند، او را از نور خود آفريد، آن هنگام كه ارواح بودند. سؤال كردند: فاطمه در آن هنگام كجا بود؟ فرمودند: در حُقّه و جايگاهي در زير ساقة عرش، و در جواب اين كه سؤال كردند: غذاي او چه بود؟ فرمودند: غذاي او «تسبيح» و «تقديس» و «تهليل، يعني لااله الاالله» و «حمد و ثناي الهي» بود.

?نکاتی براي روشن شدن اين حديثِ كليدي:
اين يك قاعده است كه تقدّم وجودي هر مخلوقي در خلقت، نشانة شدّت وجودي آن مخلوق است و خبر از آن مي دهد كه آن موجود درجة وجودي بالاتري دارد. از اين رو وقتي حضرت(ص) مي فرمايند: نور فاطمه(س) قبل از خلقتِ زمين و آسمان واقع شده است، متوجّه مي شويم كه

? اوّلاً: درجه وجودي آن حضرت از آسمان ها و زمين بالاتر است.
? ثانياً: درجة حضور و تأثير و احاطة حضرت زهرا(س) بر آسمان ها و زمين روشن مي شود. چون موجودي كه درجة وجودي بالاتري دارد، مراتب پايين تر، در احاطه و تحت تأثير او هستند، چرا كه اين اوّليت و قبليّتِ در خلقت، اوّليت و قبليّت زماني نيست.
? ثالثاً: شدّت نورانيت فاطمه(س) حتّي نسبت به ملائكه بيشتر است. چون آسمان ها يعني مقام ملائكه، و حضرت مي فرمايند: خلقت حضرت زهرا(س) بر خلقت آسمان ها و زمين تقدّم داشته است و اين تقدّم را تقدّم بالشَّرف مي گويند.
❌همان طور كه گفتيم اين روايت خبر از شدّت درجة وجودي آن حضرت مي دهد و از آن جا كه هر چه درجة وجودي و تجرّد موجودي بيشتر باشد، شدت حضور او در عالم بيشتر است،

? نتيجه مي گيريم كه حضور حضرت زهراء(س) در عالم شديدتر از حضور ملائكه است. به عنوان مثال؛ نفس انسان درجة وجودي و تجرّدش از جسم انسان بالاتر است و بر تمام جسم احاطه دارد و در جسم حضور همه جانبه دارد و همة اين ها به جهت تجرّد نفس است، حالا خداوند كه مجرّد مطلق است، حضور مطلق است و لذا از خود انسان در نزد انسان براي انسان حاضرتر است و قرآن هم در اين رابطه مي فرمايد:«اِنَّ اللهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمرءِ وَ قَلْبِهِ»؛
? يعني خداوند بين خود انسان و قلب اوست، و اين به معني نزديكي خدا است به انسان، حتّي نزديك تر از خود انسان به خودش. حالا در نظر بگيريد وقتي حضرت زهرا(س) در چنين درجة وجودي هستند كه از همة ملائكه بالاترند، چه نحوه حضور و تأثير و احاطه اي بر آسمان ها و زمين دارند.
هنگامي كه پيامبر خدا(ص) از چنين حقيقت قدسية غيبيه اي براي حضرت فاطمه(س) خبر مي دهد، اگر دقّت كنيم، معارف فراواني به دست مي آوريم و به اين نتيجه مي رسيم كه??

? اولاً؛ چنين انساني در عالم هست كه درجة وجودي او از زمين و آسمان بالاتر است.
?ثانياً؛ براي چه هدفي هست. بعد از اين كه مشخص شد او چه مقامي دارد و براي چه هدفي هست، به ما مي فرمايند كه رابطه تان را با اين وجود مقدس برقرار كنيد تا از انوار وجودي او بهره گيريد.
?برشی از کتاب مقام لیلة القدری حضرت فاطمه

بسم الله الرحمن الرحيم
﴿اَلّلهُمَّ اِنّي اَسْئَلُكَ وَ اَتَوَجَّهُ اِلَيْكَ بِفاطِمَةَ بِنْتَ رَسُولِ الله﴾
﴿يا فاطِمَةَ الزَّهْراء، يا بِنْتَ مُحَمَّد، يا قُرَّةَ عَيْنِ الرَّسُول، يا سَيِّدَتَنا وَ مَوْلاتَنا﴾
﴿اِنّا تَوَجَّهْنا وَ اسْتَشْفَعْنا وَ تَوَسَّلْنا بِكِ اِلَي اللهِ وَ قَدَّمْناكِ بَيْنَ يَدَيْ حاجاتِنا﴾
﴿يا وَجيهَةً عِنْداللهِ اِشْفَعي لَنا عِنْدَالله﴾
سلام بر فاطمه(س)، آن حقيقتي كه قبل از خلقتِ زميني اش، پروردگار او را بر كاري بس عظيم امتحان كرد و آن حقيقتِ نوريية غيبيه به خوبي نسبت به آن امتحان صابر بود و نشان داد از عهدة آن برخواهد آمد، و سلام بر فاطمه زهرايي كه حقيقت نوريه اش شهرة آسمان غيب است و هركس به آن حقيقت نوري توسل جويد، به گوهر گرانمايه اي دست يافته است.
چيزي كه در اين جلسه به لطف خداوند مي خواهيم مورد توجّه قرار دهيم، مجموعه روايت هاي نوريه در مورد حضرت فاطمه(س) است، كه خبر از اسرار بزرگي در عالم خلقت مي دهد. اگر خداوند كمك كند و مقصد اين روايات تا حدّي براي ما مشخص شود، آن وقت توصية ائمه معصومين(ع) كه به ما مي فرمايند در سخنان و حقيقت ما تدبّر كنيد، تا حدّي عملي شده است. همچنان كه فرموده اند: براي شناختن ما و معارف ما بايد تفقّه نماييد، يعني از سطحي ديدن مسائل و سخنان ما، دوري گزينيد.
يكي از نمونه هاي قابل تفقّه، روايت هاي مربوط به حقيقت نوري حضرت فاطمه(س) است كه اگر بر روي آن ها دقّت شود، معارف عظيم و عجيبي در امر الهيات، نصيب انسان مي شود. شما سعي بفرماييد بر روي اين چند روايتي كه بناست خدمتتان عرضه شود، با حوصله تدبّر كنيد تا إن شاء الله تفكري بالاتر از معرفت هاي مردم معمولي نصيبتان شود. اشكال جامعة بشري اين است كه از چيزهايي فرار مي كند كه بايد سخت به آن ها روي آورد، مواظب باشيد شما اين طور نباشيد.

برشی از کتاب مقام لیله القدری حضرت فاطمه

استاد اصغر طاهرزاده:

?تا حقيقت باطني و نوري حضرت زهرا(س) درست شناخته نشود معني و جايگاه نقش تاريخي آن حضرت نيز درست تحليل نمي شود و آن چه فاطمه زهرا(س) را فاطمه كرده است، حقيقت باطني آن حضرت است، و شناخت آن حقيقت، انسان را وارد معارفي بسيار گرانقدر مي نمايد كه امثال افلاطون با طرح «مُثُل» و فارابي با طرح «عقل فَعّال» به دنبال شناخت آن حقيقت بودند و آن كاري كه حكيمان با روش عقلي آرزوي آن را داشتند، پيامبران از طريق وَحي عملي كردند،

? و فاطمه(س) يكي از آن حقايقي است كه ارتباط با حقيقت يا بُعد باطني آن حضرت موجب رسيدن به بصيرت هايي بس بزرگ در عالم معنا خواهد شد.

?برشی از کتاب مقام لیلة القدری حضرت فاطمه

ادامه:
#نمونه_ای_از_تاریخ

باز به عنوان نمونه مي توان به آيه مباهله اشاره نمود.
مباهله حادثة تاريخي خيلي عجيب و جالبي است.
خداوند به پيامبر اكرم(ص) مي فرمايد: حالا كه مسيحيان نجران حاضر نشدند مسلمان شوند، بگو براي مباهله، زنان و فرزندان و اَنْفُس خود را بياورند.
مي فرمايد: «فَمَنْ حَآجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءنَا وَأَبْنَاءكُمْ وَنِسَاءنَا وَنِسَاءكُمْ وَأَنفُسَنَا وأَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَةُ اللّهِ عَلَی الْكَاذِبِينَ»
يعني؛ حالا كه موضوع پسر خدا نبودن حضرت عيسي(ع) روشن شد، پس هركس هنوز زير بار نمي رود بگو بياييد ما فرزندانمان را بياوريم، شما نيز فرزندانتان را بياوريد، ما زنانمان را بياوريم، شما هم زنانتان را بياوريد، ما جان هايمان را بياوريم، شما نيز جان هايتان را بياوريد، سپس نفرين كنيم، و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم.
ما مي بينيم پيامبر اكرم(ص) در اِمتثال فرمان الهي در ازاء زنان فقط حضرت فاطمه(س) و در ازاء اَنفس، فقط حضرت علي(ع) و در ازاء ابناء، فقط، امام حسن و امام حسين«عليهما السلام» را به ميدان مباهله مي آورند.
? يعني خود حضرت علي(ع) مصداق اَنفس يا جان رسول الله(ص) بودند و امام حسن و امام حسين(ع) مصداق ابناء و فرزندان رسول الله(ص) بودند، و حضرت فاطمه(س) مصداق نساء بودند.
و با اين كه خدا مي فرمايد «زنان» را بياور و آن را به صيغة جمع مي آورد، ولي رسول خدا(ص) براي امتثال فرمان خدا مصداق ديگري را در زنان امت پيدا نكرد كه مقامش، مقام «جعل لعنت الهي» بر دروغگويان باشد، و اگر زن ديگري بود كه داراي چنين مقامي باشد و پيامبرخدا(ص) او را نياورده بود و امتثال فرمان حق نشده بود و نيز خداوند مي گويد «اَنْفس» خود را بياور، كلمة انفس جمع است ولي پيامبر(ص) فقط حضرت علي(ع) را مي آورند، حالا اگر شخص ديگري در حد جان پيامبر(ص) بود و حضرت نبرده بودند گناهي بزرگ مرتكب شده بودند.
ايشان در انجام فرمان خدا درصورتي مي توانند يك نفر را ببرند كه در زير اين آسمان كس ديگري به عنوان مصداق اَنْفس و جان رسول الله(ص) نباشد.
? پس معلوم مي شود كه فقط حضرت علي(ع) در حدّ جان پيامبر(ص) است. و معلوم است كه جامعه بايد به وسيلة كسي كه در حدّ جان پيامبر(ص) است هدايت و رهبري شود!!
وقتي اين بحث را براي آن دانشجوي اهل سنت عرض كردم، ساكت شد و بعد از كلاس گفت اين بحث ها را كسي براي ما نگفته بود.
اين كه مي گويند با اهل سنت اختلاف نكنيد براي اين است كه شرايط آماده شود و در يك فضاي مناسب حرفمان را بزنيم و حقايق براي آن ها روشن شود. ما در شرايط آماده، به قدري حرف منطقي و مستدل و قرآني داريم كه نيازي به جوّسازي و رقابتِ خطي و حزبي نداريم.

?#بصیرت_حضرت_زهرا (سلام الله علیها)
?#استاد_طاهرزاده

ادامه:
?چگونه به قرآن پشت کردند؟؟

196- «وَ قَدْ خَلَفْتُمُوهُ وَراءَ ظُهُورِكُم»
با رها كردن امام معصوم عملاً قرآن را پشت سر انداختيد، چرا كه قرآن از شما خواسته بود علاوه بر اطاعت خدا و رسولش، از «اولي الامر» هم اطاعت كنيد و مسلّم خدا ما را به اطاعت غير معصوم امر نمي فرمايد.
?پس اولي الامري كه بايد از آن اطاعت مي كرديد، امام معصومي بود كه خدا براي شما تعيين كرده بود،
⁉️آيا رها كردن او، پشت سر انداختن قرآن نيست؟
با اين همه وضوح و روشني كه مطالب و احكام و اوامر و نواهي قرآن برايتان دارد، چه شد كه قرآن را پشت سر انداختيد و به اين مشكلات گرفتار شديد.
حالا سؤال اين است كه اي فاطمه زهراء!
?مگر در قرآن چه مطلبي هست كه اگر مردم قرآن را به واقع گرفته بودند به اين مشكلات نمي افتادند؟
?يكي از دانشجويان اهل سنت در درس معارف اسلامي وقتي به بحث امامت رسيديم مدعي بود كه همة عقيده شان را از آيات قرآن گرفته اند، بنده هم گفتم در بحث امامت فقط ازآيات قرآن براي اثبات امامت استفاده مي كنيم.
آيه ولايت را مطرح كردم كه قرآن مي فرمايد: « اِنَّما وَليُّكُمُ اللهُ وَ رَسُولُه وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلوةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكوةَ وَ هُمْ راكِعُونَ»
كلمه «اِنَّما» نشانه حصر است يعني وليّ شما فقط خدا و پيامبر و كساني اند كه ايمان مي آورند و اقامه نماز مي كنند و درحال ركوع زكات مي دهند.
خدا و رسول خدا كه مشخص است، اين جاست كه مي بينيم مفسرين اهل سنت مي گويند شخصي كه در عين ايمان و اقامة نماز در حال ركوع زكات داده، غير از علي بن ابيطالب(ع) كسي نيست و اين حضرت علي(ع) بود كه درحال ركوع انگشترش را به شخص فقير زكات داد.
حتي فقهاي اهل سنت به استناد همين قضيه، حركات قليل را در نماز جايز مي دانند و مي گويند: «عَلي فِعْلِ عَليّ» معناي كلمة « وليّ» در اين جا بر اساس سياق آيه مشخص است، مي فرمايد از همان جهت كه خدا و رسولش «وليّ» شما هستند حضرت علي(ع) هم وليّ شماست.
خدا و رسول از چه جهت وليّ ما هستند؟ آيا به معني رفاقت و دوستي وليّ ما هستند يا از جهت حاكميت بر امور ما؟
از خود آيه روشن است كه بحث حكم و فرمان است.

?#بصیرت_حضرت_زهرا (سلام الله علیها)
?#استاد_طاهرزاده