خداوند تبارک و تعالی کلید آرامش را به داوود نبی عطا فرموده و می فرمایند: «وَضَعْتُ الرَّاحَةَ فِی الْجَنَّةِ وَ هُمْ یَطْلُبُونَهَا فِی الدُّنْیَا فَلَا یَجِدُونَهَا؛ داود من پنج چیز را در پنج چیز قرار دادم در حالیکه مردم در پنج چیز دیگر دنبال آن می گردند، من آسایش را در بهشت قرار دادم و انسان­ها در دنیا خواستار آن هستند و آن را نمی­ یابند.

این جستجوی بیهوده باعث هدر رفتن وقت و عمر انسان شده و موجبات سرشکستگی، سرگشتگی و خستگی ایشان را فراهم می­ نماید. ساختار نفس انسان بی ­نهایت است درحالیکه دنیا محدود است و بی ­نهایت در محدود نمی­ گنجد. تنها مصداق بی­ نهایت تنها ذات اقدس پروردگار و مظاهر آن خانواده آسمانی است. انسان در دنیا مجبور است با چیزهایی که با وجودش سازگاری ندارند، معاشرت نموده و این باعث غمزدگی­ اش می­شود. خود حقیقی انسان از جنس دنیا و متعلق به دنیا نمی­ باشد. تنها سه بخش جمادی، گیاهی و حیوانی از دنیاست، بخش اصلی وجود انسان از خدا و دمش نور محمد صلی الله علیه و آله است. از آنجا آمده و به زودی برخواهد گشت. معاد از اصول عقاید بشر بوده و بازگشت مهم­ترین دلگرمی برای گذران دنیاست. باید خود حقیقی را یافت و طبیعت را از فطرت که از جنس الله است، تفکیک نمود. باید به عضویت در خانواده آسمانی یقین نموده و با آنها انس بگیرد و این عضویت یعنی اتصال به کانون آرامش.

استاد محمد شجاعی