چه مسايلي يك طلبه را از امام زمان (عج) جدا ميكند؟
1. دلبستگي به دنيا:
به نظر ميرسد مهمترين عاملي كه ميتواند يك طلبه را از امام زمان (عج) جدا كند دنيا گرايي و رفاه طلبي است، مانند علاقة به مال و ثروت، علاقة به خانه و اسباب زندگي، علاقه به جاه و مقام و رياست و اين قبيل تعلّقات، يك طلبه را از سير و سلوك معنوي و افتخار سربازي امام زمان (عج) باز ميدارد.
علّت اصلي اينكه طلاب در گذشته از نظر تحصيلي و امور معنوي بيشتر موفق بودند، اين بود كه نسبت به ماديات و مظاهر دنيوي بي اعتنا بودند، گرچه در حال حاضر نيز عدّة زيادي از طلّاب توانستهاند روحية معنويت و تقوي را در خود بپرورانند و از اين رهگذر به پيشرفتهاي معنوي چشمگيري نائل شوند، امّا متأسفانه عدهاي هم هستند كه كمتر به معنويات بها داده و مظاهر دلفريب دنيا آنها را به خود وابسته نموده است. طبيعي است، قلبي كه با محسوسات اُنس گرفته و شيفتة امور دنيوي است، نميتواند مركز تابش انوار الهي باشد و با امام زمان (عج) ارتباط داشته باشد. مقام معظم رهبري در اين خصوص معتقدند كه: «روحانيون به تقوي و ورع و بي اعتنايي به دنيا، در چشمها شيرين شدند. بدون ورع و بدون دور انداختن دنيا نميشود در چشمها شيرين ماند»
2. پيروي از هواي نفس:
دوّمين عاملي كه ميتواند يك طلبه را از امام زمان (عج) جدا كند، پيروي از هواي نفس است. تمايلات نفساني دائماً قلب را به اين طرف و آن طرف ميكشاند و به او فراغت نميدهد تا با خداي خويش خلوت كند و با امام زمان (عج) انس بگيرد. خداوند در قرآن ميفرمايد: «از هواي نفس پيروي مكن كه تو را از راه خدا باز ميدارد».
3. ضعف اراده: يكي ديگر از موانع ارتباط يك طلبه با امام زمان (عج) ضعف اراده و عدم قدرت تصميم گيري است. اين مانع، انسان را از برقراري ارتباط با امام زمان (عج) باز ميدارد. شيطان و نفس امّاره تلاش ميكنند انسان را به انجام وظايف صوري بدون توجّه و حضور قلب، قانع سازند، در اين صورت چه بسا يك طلبه احساس ميكند كه وظيفهاش تنها درس خواندن و انجام اعمال ظاهري است، لذا هيچگاه در صدد ارتباط با امام زمان (عج) بر نميآيد و يا مسأله ارتباط با امام زمان(عج) آنچنان برايش دشوار جلوه ميكند كه مأيوس و نا اميد ميگردد.
4. نداشتن شناخت كافي نسبت به امام زمان (عج) و فلسفة غيبت:
شرط اساسي براي برقراري ارتباط با امام زمان (عج)، داشتن شناخت كافي به آن حضرت (عج) است، تا وقتي شناخت كافي حاصل نشود، علاقه و محبّت ايجاد نميشود. امّا از آنجا كه عوامل ياد شده يعني دنيا گرايي، پيروي از هواهاي نفساني وضعف اراده، در برخي از طلبهها نيز وجود دارد، باعث شده است كه آنان انگيزة و فرصت براي كسب دانش و آگاهي نسبت به شخصيت امام و فلسفة غيبت و وظايف خويش در زمان غيبت نداشته و در نتيجه از فيض حضور و ارتباط معنوي با آن حضرت محروم شوند.
منبع :نرم افزار پاسخ