آفتهاي طلبگي يا موانع ارتباط با امام زمان (عج)
1. منبر بيمطالعه و نداشتن آمادگي كافي براي تبليغ: از آنجا كه برخي طلّاب جوان آشنايي كافي با معارف و احكام اسلامي ندارند، خطر اينكه بدون آمادگي به تبليغ ديگران بپردازند و چه بسا نتوانند مسايل را به صورت مستدل بيان كنند يا حتّي دچار خطا شوند، وجود دارد، بر اين اساس مقام معظم رهبري خطاب به طلاب ميفرمايد: «اين طوري نميشود كه منبر بي مطالعه برويم. منبر بي مطالعه يعني اينكه همّ و غمّ آنچه كه ميخواهيم بيان كنيم و به مردم بگوييم، در دل ما نباشد». همچنان در جاي ديگر در مورد غلطگويي و بيان نادرست احكام چنين خاطر نشان نموده است: «اشكالي ندارد آنجايي كه طرف (مخاطبين و مستمعين) عامي است، سطحاش پايين است، ساده گويي کنيد، اما سادهگويي يك چيز است، غلطگويي چيز ديگر».
2. سُست شدن در درس و بحث و انگيزة اجتهاد و فقاهت: يكي ديگر از آفتهاي طلاب جوان، پرداختن بيرويه به مسايل اجتماعي و كمرنگ شدن علاقه به درس و انگيزة اجتهاد است. معظم له در اين خصوص معتقدند: اگر دخالت روحانيون در مسايل اجتماعي، كه البته چيزي واجب و لازمي است، موجب آن شود كه بساط درس و بحث و فهميدن و پيش رفتن و فقاهت برچيده بشود، يا سُست گردد، اين خطر است».
وظيفه اصلي طلبه، شناخت دين و تبليغ آن است و ورود به مسائل سياسي و اجتماعي و يا قبول پست و مقام، صرفا ابزار و وسايلي هستند براي رسيدن به آن هدف. نقش محوري طلبه نبايد تحت الشعاع مسئوليتها و مشغلههاي ديگر قرار بگيرد.
3. بي نظمي در درس و تحصيل: بي نظمي يكي از آفتهاي اصلي طلاب به خصوص طلّاب جوان است. شايد بتوان يكي از عوامل عمدة عدم موفقيت طلاب در تحصيل را بينظمي برشمرد، رهبر معظم در اين باره ميفرمايد: «عقب ماندگي ما در بينظمي است». و اگر ميبينيم عدّهاي موفق هستند، بهخاطر اين است كه آنها در زندگي و درس و بحثشان برنامهريزي و نظم داشتهاند.
4. نداشتن وجدان و تقوا: يكي از خطراتي كه طلّاب جوان را تهديد ميكند، نداشتن وجدان وتقوي است، و از نظر مقام معظم رهبري «عالمي كه وجدان بيدار و تقوي نداشته باشد، اضرّ از هر دشمني بر جامعة اسلامي است»
5. خارج شدن از زي طلبگي: از ويژگيهاي جوان، تحول خواهي و مخالفت با وضع موجود است. طلاب جوان، نبايد در کوران تحولات جامعه و رفاه زدگي و ثروت اندوزي مردم و يا مسئولان، از زي طلبگي خارج شوند. يک روحاني جوان، نبايد به بهانه نو شدن جامعه و پيشرفته شدن زندگيها، از ماهيت تهي شده و هويت صنفي خود را از دست بدهد. البته رفاه و تأمين نيازهاي خود و خانواده و بهرهگيري از دستاوردهاي علم و صنعت، کار بدي نيست، بلکه همگي ميتوانند زمينهاي باشند تا طلبه با بهره گيري از آنان به هدف اصلي خود، بيشتر و بهتر برسد. سخن در اين است که يک طلبه از «شأن» و «جايگاه اجتماعي خود» خارج شود.
6. روز مره گي: گرفتار ايام شدن و روزها را باري به هر جهت سپري کردن از آفات مهم طلاب جوان است. طلابي که بايد وقت و انرژي جواني خود را هر چه سريع تر، براي رسيدن به اهداف علمي و صنفي خود صرف نمايند.
7. عدم تعيين مسير: از اين شاخه به آن شاخه پريدن و هر روز، سيري تازه و حساب نشده براي خود و زندگي علمي و تبليغي خود انتخاب کردن، از آسيب هاي جدي طلاب جوان به شمار مي رود.
منبع :نرم افزار پاسخ