پازل زیبای اندیشه دینی

وحشتناک ترین فاجعه جهانی که جامعه امروز را تهدید می کند، فقدان حضور امام زمان (علیه السلام) است. عزاداری برای اباعبدالله (علیه السلام) باید جهت دار باشد و ما را برای یاری منجی جهان حضرت مهدی (علیه السلام) آماده کند.
اگر برای تحقق این هدف تلاش نکنیم، از حیثیت انسانی و ایمانی ساقط هستیم. یکی از راه های تحقق این هدف عظیم، عزاداری بر حضرت اباعبدالله (علیه السلام) است. عزاداری یک مسأله ی جهت دار است، خداوند از ابتدای خلقت این جهت را برای سرنوشت انسان مشخص کرده است. بیهوده نیست که خداوند عزاداری سیدالشهدا را از زمان حضرت آدم (علیه السلام) رقم زده و تأکید کرده که همه انبیاء برای سیدالشهدا گریه کنند. هزاران سال قبل از آمدن سیدالشهدا، تک­ تک انبیاء به وجود مقدس سیدالشهدا توجه داشتند.

ما با عزاداری و گریه بر امام حسین (علیه السلام) به فکر انتقام «ثارالله» هستیم تا با آمدن امام زمان مان آن را جبران کنیم. «ثارالله» یا خون خدایی که ریخته شده، خون بدن امام حسین (علیه السلام) نیست، بلکه خون خدا، روح و شخصیت امام حسین (علیه السلام) است.

اگر فکر کنیم که خداوند بدون هدف و غرض مهمی می خواسته، یک عزیز و دُردانه ­ای خلق کند که همه او را دوست داشته باشند و برایش گریه کنند، سخت در اشتباهیم. آن هدف و غرض مهم وجود مقدس منجی جهان و قطب عالم امکان، امام زمان ماست.

زیرا قبل از این که واقعه کربلا اتفاق بیفتد، خداوند زیارت عاشورا (حدیث قدسی) را بیان فرموده و قبل از آمدن آقا امام زمان (علیه السلام) دو بار اسم مبارک ایشان در زیارت آورده شده است؛ این نشان می دهد که مهمترین هدف عزاداری توجه به منجی جهانی، نهضت انتظار و نجات جامعه جهانی از ظلمتی است که در اثر دوری از رهبر معصوم به وجود آمده است.

فقدانِ متخصص معصوم، بزرگترین فاجعه ای است که تاریخ جهان به خودش دیده است. به همین دلیل، خداوند تبارک و تعالی سرمایه­ گذاری عظیمی کرده تا بشر بفهمد که به جز خدا و معصوم کسی نمی تواند انسان را نجات دهد.

استاد محمد شجاعی/سایت منتظران منجی