زوجین، پاسدار معنویت در خانواده اند تا بتوانند حیات واقعی اعضای خانواده را تاًمین کنند.
خداوند در سورهً عصر می فرماید: فقط کسانی که ایمان و عمل صالح دارند در زیان نیستند. عمل صالح تنها از روح صالح صادر می شود. چه بسا کسانی که به ظاهر زندگی خوشی دارند، اما از آرامش برخوردار نیستند، چرا که روح، گمشدهً حقیقی خویش را طلب میکند.
به زیان انداختن اعضاء خانواده، به معنای دور نگه داشتن آنها از معنویت است. تأمین نیازهای مادی و عاطفی تضمین کنندهً سعادت ابدی نیست، بلکه انسان با حفظ معنویت خویش، حریم دیگران را نیز حفظ می نماید. کسی که خدا را فراموش کند، دچار خود فراموشی گشته و تبعاً سعادت همسر و فرزندانش را نیز از یاد برده و حتی نیازهای مادی و عاطفیشان را به طور کامل تأمین نمی کند.
زندگی های فاقد معنویت، پس از تولد به آخرت متوجه کمبودهایشان شده و به دنبال آن دچار عذاب می گردند.
حضرت می فرمایند؛ «لا یلقی الله احد بذنب اکبر من جهاله اهله و اولاده». خداوند هیچ بنده ای را به گناهی بزرگتر از جهالت خانواده و اولادش ملاقات نمی کند. مردان به یاد داشته باشند که مسئول رشد معنوی همسر و فرزندانشان می باشند.
افزایش معنویت با حب اهل بیت (ع) رابطه مستقیم دارد، پس در تحکیم این رابطه در خانواده خود بکوشید. پیروی از امام معصوم، و در غیاب او، فقیهی که با شرایط خاص رهبری جامعه را بدست می گیرد، تضمین کننده سعادت ماست، لذا باید محبت ائمه، دوستی آنها و حتی گریه بر مصائبشان را به فرزندان آموخت.

استاد محمد شجاعی