پازل زیبای اندیشه دینی

«اَيْنَ السَّبَبُ الْمُتَّصِلُ بَيْنَ الْاَرْضِ وَ السَّماء» كجاست ريسمان و وسيله اتصال بين زمين و آسمان؟ شايد براي اُنس با اين فراز از دعا يك عمر تلاش نياز است. وقتي مردم گرفتار زمين شدند و شعار «هيچ چيز مقدّس نيست»

معنا پيدا مي كند. وقتي ما از آسمان منقطع شديم واقعاً هيچ چيز مقدّس نيست؛ ولي چرا هيچ چيز مقدّس نيست و همه مقدّسات مرده است؟ چرا فضاي جامعه طوري بشود كه كسي بيايد بگويد هيچ چيز مقدّس نيست؟ يعني آيا وقتي مردم گرفتار زمين شدند و شعار هيچ چيز مقدّس نيست معنا پيدا كرد ما هم بايد به شعار هيچ چيز مقدّس نيست تن دهيم يا ببينيم چه شده است كه همه چيز زميني و غير مقدّس شده است و چرا آن شرايطي كه زمين را به آسمان قدس وصل مي كند و همه چيز مقدّس شود، از بين رفته است؟
«آن كه در زمان غيبت منتظر نيست حتماً از نامقدّسي وضع موجود دلواپس نيست و گرفتار جاهليت دوران است، دوراني كه ديگر هيچ چيز مقدس نيست.»
آيا شما نمي خواهيد درس خواندن و ازدواجتان، سياست و حكومت و اقتصادتان، بيداري و خوابتان و همه چيزتان معنوي و مقدس باشد؟ اگر اين زندگي مقدس را مي خواهيد، شرطش اين است كه آسمان معنويت به زمين وصل باشد و اين امر به به صحنه آمدن واسطة فيض هستي يعني حضرت صاحب الامر (عج) ممكن مي شود. اين است كه حتماً بايد يكي از اهداف و تمنّاهاي بزرگ ما اين باشد كه از خدا بخواهيم: «اَيْنَ السَّبَبُ الْمُتَّصِلُ بَيْنَ الْاَرْضِ وَ السَّماءِ» يعني چشممان به كسي باشد كه زندگي زميني را از نامقدّسي در مي آورد و به عالم قدس متصل مي كند. يعني هم او كه واسطة فيض بين خدا و بندگان است در صحنة زندگي فردي و اجتماعي و سياسي و اقتصادي، تصميم گيرنده باشد.

در آن شرايط است كه تمام مناسبات زندگي انساني با نور وِلايت آن حضرت نوراني و مقدس مي شود.
«بايد به فرهنگي فكر كرد كه جبهة سياه نامقدس و شيطاني شدة وضع موجود را فتح كند و پرچم هاي هدايت به سوي قدسي شدن را برافراشته سازد.»
ولذا است كه مي گويي:
«اَيْنَ صاحِبُ يَوْمِ الْفَتْحِ وَ نَاشِرُ رَايَةِ الْهُدي» كجاست صاحب روز فتح و آزادي از ظلمت سياه و گمراهي و صاحب روز گستراننده پرچم هدايت به سوي آنچه بايد باشد، همين كه مي گوييد: «اَيْنَ» يعني الآن نيست ولي در جستجوي آن هستي چون امكان شدن آن وجود دارد.
«سال هاست براي پوساندن ما در وضع موجودِ زندگي حيواني، به ما گفته اند كه بايد حالت متوقّع و انتظار وضع برتر، نداشته باشيد، چون خواستند ما كساني را بپذيريم كه حجاب حقيقت اند.»

فلسفه ی حضور تاریخی حضرت حجت عج/استاد طاهرزاده

«مِنْ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ ذَكَرا فَحَنّا»

«حنين» يعني آهي براي رسيدن

مادري كه بچه را از او جدا كنند حنين مي زند، يعني تمام طلبش اتصال به فرزندش است. در اين فراز از دعا مي گويي:

تو آن آرزوي قلبي و تمنّاي هر زن و مرد مؤمني هستي كه با ياد تو حنين و ناله مي كنند و هرگز فراموشت نمي نمايند.

اگر كسي سنت خدا را تاريخ را درست بفهمد، و بداند خداوند همواره براي او شخصي را به عنوان هدايت به سوي سعادت قرار داده، هرگز امام مهدي (عج) برايش از ياد رفتني نيست، چون آينده اي كه ادامة حال باشد، آينده نيست، بلكه حال است.

شما اگر الآن به ياد امام، در نهايت تاريخ زندگي كنيد همين الآن در آينده هستيد. چرا كه «انتظار»؛ يك مقام و يك بقاء است، نه يك خيال در آينده. انسان منتظر؛ همين حالا در صحنه بلوغ تاريخ زنده است و زندگي مي كند، براي همين هم با امامش محشور مي شود.
مي گويي: «بِنَفْسي اَنْتَ مِنْ عَقِيدِ عِزٍّ لايُسامي» جانم فدايت تو آن سررشته عزتي كه هيچ كس همسان تو نيست تا بتوان بدون تو با او به سر برد. من با ارتباط با تو در جنبة نوراني همه تاريخ - چه در گذشته و چه در آينده- و با همه انبيا و اوليا بسر مي برم و منتظر تو بودن يعني وفاداري به همه انبيا و اوليا. و هيچ نوعي از زندگي را با اين نوع از زندگي عوض نخواهم كرد.
«بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ أَثِيلِ مَجْدٍ لا يُجَارَي بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ تِلادِ نِعَمٍ لا تُضَاهَي بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ نَصِيفِ شَرَفٍ لا يُسَاوَي».
جانم به فدايت، تو ركن اصيلِ مجد و شرافت هستيد كه هيچ كس همانند شما نخواهد گرديد، به جانم قسم كه تو از آن نعمت هاي خاص خدايي كه مثل و مانند نخواهد داشت
به جانم قسم كه تو از آن خاندان عدالت و شرفي كه احدي برابري با شما نتواند كرد
«اِلي مَتي اَحارُ فيكَ يا مَوْلايَ» تا كي حيران تو باشم اي مولاي من؟ آخر تا كي؟ يعني ما با گفتن اين فراز داريم خبر از عطشي مي دهيم كه فوق طاقت انسان است.
«نه از تو روي گردانيم، و نه به كمتر از تو قانعيم، و نه غيبت تو براي ما قابل تحمل است، و نه آن غيبت مي تواند عامل غفلت از تو شود.»

فلسفه حضورتاریخی حضرت حجت/استاد طاهرزاده

دعاي ندبه؛ نه تنها در همين امروز، ما را متوجه جايگاه عقيدتي تاريخي مان مي نمايد، متذکر اين نکته دقيق است که مواظب باشيم هدف گم نشود و در نتيجه گرفتار روزمرّگي ها شويم، و از ثمردهي جريان نوراني حرکات انبياء(ع) در سراسر تاريخِ بشر غفلت کنيم، و جهان را براي جولان ستمگران باز بگذاريم و از وعدة بزرگ خدا، که حاکميت جبهة نور بر جبهة ظلمت است باز بمانيم.

دعاي ندبه؛ دعوت انسان است براي قرارگرفتن در جبهة مثبت و نوراني تاريخ و فاصله گرفتن از جبهة منفي و ظلماني آن، و با اطمينان و ايمان به وعدة خداوند و با قرارگرفتن در جبهة مثبت تاريخ، خود را براي ظهور نور نهايي آماده کنيم. چرا که حضرت أبي الحسن(ع) فرمودند: «اِنْتِظارُ الْفَرَجِ مِنَ الْفَرَج»يعني همين که نظر خود را از آن فرج نهايي بر نداريد، هم اکنون در فرج و گشايش هستيد و ظلمات آخرالزمان، شما را نمي ربايد. و توجه به دعاي ندبه عامل قرارگرفتن در چنين فرجي است.

در اين دعا به ما آموزش داده اند در عين اين که در هيچ شرايطي از موضوع حقانيت مسير اهل البيت(ع) عدول ننماييد و همواره سعي کنيد آن را زنده نگهداريد. در اين راه به گونه اي حرکت کنيد که موجب اختلاف در جامعه مسلمين نشود و به واقع اين دعا الگوي مناسبي است جهت معني کردن انسجام اسلامي، چرا که معني انسجام اسلامي به معني نفي حقانيت شيعه نيست، بلکه به اين معنا است که اين حقانيت نبايد منشأ اختلاف بين مسلمانان باشد و فرهنگ تشيع که مي تواند بهشتي از معارف اسلامي را در اختيار جهان اسلام قرار دهد نبايد عامل دوگانگي در جهان اسلام شود.
 دعاي ندبه داراي نظم و ترتيب دقيقي است که از توجه به ارسال رسولان يعني از آدم(ع) شروع مي شود و پس از طرح نقش تاريخي هر يک از انبياء(ع) ما را متوجه نقش تاريخي و هدايتگرانه حضرت محمد(ص) مي نمايد و جايگاه تاريخي حضرت علي(ع) را مطرح مي نمايد و در نهايت ما را متوجه ابعاد مختلف تاريخي و تکويني و هدايتگرانه حضرت مهدي(عج) مي کند، 

➕دعای ندبه زندگی درفردایی نورانی/استادطاهرزاده

 فرمايش آيت الله مرعشي(ره):

«دعاي ندبه از پر رازترين ادعيه است که بندة گناهکارِ خداوند را به ساحل آرامش مي رساند و از جمله ادعية معتبر و از توسلاتِ عالية الْمضامين مي باشد که آن را شيخ بزرگوار محمدبن مشهدي در مزار و سيدجليل، ابن طاووس در مصباح الزائر و علامه مجلسي در بحارالانوار و آقاميرزاحسين نوري در تحفة الزائر نقل فرموده اند».

آري! معارف بسيار بلند و عميق اين دعا دليل روشني است که جز از سرچشمة زلال امامان معصوم(ع) صادر نشده است و به قول معروف «مَتْنُهُ دَليلٌ عَلي صِحَّتِه» و از استحکام آن همين بس که تمام مضامين مطرح در اين دعا منطبق بر قرآن و يا رواياتي است که در بين همة مسلمانان - اعم از شيعه و سني - مورد اعتماد و اطمينان مي باشد.

➕دعای ندبه زندگی در فردایی نورانی/استاد طاهرزاده

دعاي ندبه؛ مرامنامة انسان هايي است که شهادت به پويايي و جهت دار بودنِ تاريخ مي دهند و معتقد به جهت گيري خاصِ حق و حقيقت در دل ظلمت به سوي نور هستند.
دعاي ندبه؛ يادآور اين نکتة دقيق است که زخم هاي ستم ديدگانِ مظلوم نه تنها فراموش نشده، بلکه آن مظلوميت ها مقدمة به بارنشستن همة زحمات انبياء و اولياء(ع) است در بلوغ تاريخ زمين و با ظهور امام معصوم(ع)، همچنان که؛
صد هزاران طفلْ سر بُبْريده شد

تا کليم الله صاحبْ ديده شد

يعني هيچ ظلمي بي جواب نمي ماند و هيچ مظلوميتي بي حاصل نخواهد بود و خون مظلومان و نالة ستمديدگان زمينة ظهور آن حضرت را فراهم خواهد کرد.

دعاي ندبه؛ قصة دل همة آگاهان به حقانيت حاکميت حق است که به وعدة خداوند ايمان دارند و هرگز ظلم روزگاران را به رسميت نمي شناسند و يک روز از زندگي را بي امام خود نخواهند گذراند و اگر از ظهور او محروم اند نگذاشته اند که از نجواي با او محروم شوند.
دعاي ندبه؛ متذکر جريان نوراني تاريخ است که از حضرت آدم(ع) شروع شده و از طريق ساير انبياء(ع) همواره تاريخ را درمي نَوَردد و جلو مي رود، و معتقدان به اين جريانِ نوراني را از مهلکه هاي ظلمات روزگارشان رهايي مي بخشد. در مقابل اين جريان نوراني، جرياني است که همواره گرفتار ظلمات زمانة خود است و نه تنها از آن غافلة بزرگ که نهايتي بس نوراني دارد عقب مي افتد بلکه گرفتار پوچي و بي ثمري خواهد شد.
دعاي ندبه؛ گوياي حقيقتي است که همة مسلمانان و حتي غير مسلمانان نيز مي توانند بر محور آن به منزل هاي اميدبخش آيندة بشر نايل شوند.
فرهنگ غرب مي خواهد بگويد و بر آن اصرار دارد که تاريخ بشر سيري داشته که به فرهنگ غرب ختم شد و آن فرهنگ، نهايت تاريخ است.

ولي وقتي شما از طريق دعاي ندبه روشن نمودي اين حرف، حرف مطلقي نيست، عملاً همة غرب را ويران کرده اي و روشن نموده اي فرداي تاريخ نه غربي است و نه ادامة غرب.

➕دعای ندبه زندگی درفردایی نورانی/استاد طاهرزاده