قاعده فانی شدن در خدا و ائمه اطهار (علیهم السلام )

هنگام عبادت و ذکر گفتن، برای برقراری ارتباط، نباید ذهن را خسته کرد تا به دنبال خدا و معصوم بگردد. و تمرکز کند تا خدا را پیدا کند. لازم نیست ذهن انسان خیلی دور شود. خداوند از «کل شیء» به خود «کل شیء» هم قریب تر است. خدا و معصومین در وجود ما حضور دارند. نفس ائمه با نفس شما یکی می شود، ادغام می شود. هر چه انسان بیشتر عبادت کند این یکی شدن و فانی شدن بهتر و بیشتر صورت می گیرد. بنابراین اگر کسی مدعی است خدا را نمی بیند، کوری از اوست. خدا همه جا هست. همه ی اشیاء عالم، حیاتشان و اراده شان، سمع و بصرشان از خداست.

انعکاس تصاویر ذهنی انسان

تصاویر ذهنی انسانها بر مخلوقات وجودی اش منعکس می گردد و هر چه آیینه ی وجودش را صیقل و جلا دهد، این مخلوقات ظهور بهتر و زیباتر و قوی تری را خواهند داشت. همه انسانها در زمان مرگ حضرت علی (علیه السلام ) را زیارت میکنند؛ ولی هرکس با علی وجود خودش ملاقات دارد. همین طور در دیدار با حضرت عزرائیل، انسان مؤمن و کافر هر کدام، چهره های متفاوتی را درک خواهند کرد. حضرت ملک الموت تجلی نفس انسان است، چهره ی ثابتی ندارد. و همچنین انسان هنگام ورود به بهشت متوجه می شود که تمام زیبایی های بهشت قائم به نفس اوست، در حقیقت او صورت باطنی خود را ملاحظه می کند. صورت باطنی هر فرد روی چهره ی مخلوقات وجودی اش منعکس شده و او را به همان شکل زیبا یا زشت می بینند. همه چیز از زشتی ها و زیبایی های درون انسان سرچشمه می گیرد .

پس در تفکر به سوال مهم «من کیستم» به این نتیجه می رسیم که من انسان در یک بدن خلاصه نمی شوم بلکه من یعنی نفخه ی خدا. هر چه این را جلا دهم خدا بیشتر در آن ظهور می کند. مخلوقات من قائم به نفس من است. مثل بهشت من که مخلوق من است.

استاد محمد شجاعی/بحث یاد خدا