چون خدا از خود ما به ما نزدیک تر است، به محض اینکه نفس می گوید «یا الله» خدا می گوید «لبیک». پس بزرگ ترین کار انسان در روی زمین ذکر الله است. یعنی یاد خدا، یاد معشوق. انسان به اندازه ی روزی اش از ذکر الله به حیات انسانی نائل می گردد. هیچ چیز بالاتر تر ذکر خدا نیست. خداوند برای هر عملی حدی قرار داده است غیر از ذکرش. چرا که نفس بی نهایت است و از خداست. مقصدش هم خداست. باید بی نهایت ذکر بگوید تا ارضاء شود. عبادت های ما ذاتا اهمیتی ندارند اگر با یاد بی نهایت همراه نباشد. آنچه که اصالت دارد یاد حق تعالی است .

پیامبر (صلی الله علیه و آله ) می فرمایند: هیچ عملی در نزد خدا محبوب تر و نجات بخش تر برای گناهان عبد، چه در دنیا و چه در آخرت بالاتر تر از ذکر خدا نیست. کسی پرسید: آیا یاد خدا از کشته شدن در راه خدا (شهادت ) هم بالاتر است. پیامبر رحمت پاسخ دادند: اگر یاد خدا نبود دستوری هم به جهاد نمی دادند. (جهاد و نماز و روزه و حج برای زنده نگاه داشتن یاد خداست ).

ذاکرین و غافلین

برای اینکه اهل ذکر باشیم باید روی ذکر، انواع ذکر و شیوه های ذکر سرمایه گذاری کنیم. والا در گروه غافلین از دنیا خواهیم رفت. در مورد غافلین قرآن می گوید: اولئک کلانعام بل هم اضل. آنها مثل چهار پایان هستند بلکه از آنها پایین ترهستند. ما می بایست انسان متولد شویم، نه حیوان. صورت و باطن انسانی برای کسی است که ذاکر است و قلبا یاد خداست و خدا در همه ی کارها و اعمال او حضور دارد. و هیچ چیز را به ذکر خدا ترجیح نمی هد. این علامت انسانیت است .

ذاکر حقیقی کارهایش را با خدا طوری تنظیم می کند که او را از یاد خدا غافل نکند. کسی که باطن حیوانی اش بر او غالب نیست، کلیه افکار، انتخاب ها، ارتباطاتش را با خدا تنظیم می کند.

یاد ما کن، یاد دیگر کس مکن یاد گل کن، یاد خار و خس مکن

یاد ما کن، یاد ما شیرین بود راحت هر خاطر غمگین بود

یاد ما هر زشت را نیکو کند ای خنک آن دل که با ما خو کند

استاد محمد شجاعی/بحث یاد خدا