❌ماركسيست ها و توده اي ها در قبل از انقلاب اسلامي ادعاي مبارزه با شاه را داشتند و او را بسيار بد مي دانستند و نسبت به او كينه مي ورزيدند، ولي وقتي پاي مرگ پيش مي آمد تمام حرفهايشان را پس مي گرفتند، نظام شاه آنها را به روزي انداخت كه سخن گوي شاه شدند و سخن به مداحي او گشودند؛
✅حال اگر به جوانان مسلمان مثل فدائيان اسلام و يا گروه مؤتلفه اسلامي نگاه كنيد، هرچه به مرگ نزديك تر مي شدند، بيشتر به نشاط مي آمدند.
?به عنوان نمونه؛ افسري كه مي خواست عدّه اي از فدائيان اسلام را بكشد، گفته بود: «اين ها را وقتي به پاي چوبه هاي اعدام آورديم، همديگر را بغل كردند و به هم التماس دعا گفتند و وقتي مي خواستيم چشم هايشان را ببنديم گفتند: چرا مي خواهيد چشم ما را ببنديد؛ ما كه جاي بدي نمي رويم؟»
✅ملاحظه كنيد وقتي انسان ها از مرگ نهراسند، چگونه به مرگ به عنوان حياتي با شور برتر مي نگرند!

محال است در تاريخ بتوان چنين صحنه هايي را بدون مددگرفتن از كربلا درست كرد.

✅كربلا؛ بشر را از حقارت، يعني «ترسِ از مرگ» نجات مي دهد.
❌آيا امروز اين همه ذلّت انسانيّت را در فرهنگ غرب حس مي كنيد؟

⚠️ فرهنگ غرب يعني فرهنگ ذلّت انسانيّت- ما در چنين شرايطي براي نجات خود و نسل جوان يك اميد بيشتر نداريم و آن فقط اميد به كربلاست.
روشنفكران غرب زده تصور نكنند اين كشور شيعه به سرنوشت غرب دچار مي شود و گمان نكنند همان طور كه كليسا مغلوب دنياداران شد، اينجا هم اين آقايان مي توانند روحانيت را مغلوب خود كنند؛ اينها جايگاه حسين(ع) و كربلا را نمي فهمند‼️

 ?منبع: کربلا مبارزه باپوچی ها