مؤمن حسود، منافق و کفار

خداوند در سوره مطففین قسمتی از دشمنی کفار را شرح داده ­اند: إِنَّ الَّذِینَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا یَضْحَكُونَ/ وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ یَتَغَامَزُونَ/ وَإِذَا انقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمُ انقَلَبُوا فَكِهِینَ/ وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَـؤُلَاءِ لَضَالُّونَ/ وَ مَا أُرْسِلُوا عَلَیْهِمْ حَافِظِینَ/ فَالْیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ یَضْحَكُونَ/ عَلَى الْأَرَائِكِ یَنظُرُونَ/ هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا یَفْعَلُونَ». (آیات 29 الی 36)

همانا (در دنیا) بدکاران بر اهل ایمان می‌خندیدند. و چون به آنها می‌گذشتند به چشم طعن و استهزا می‌نگریستند. و چون سوی کسان خود باز می‌گشتند به سخن مزاح و فکاهی (به نکوهش نماز و طاعت مؤمنان) با هم تفریح می‌کردند. و چون مؤمنان را می‌دیدند می‌گفتند که اینان به حقیقت مردم گمراهی هستند. در صورتی که آن بدان را موکّل کار و نگهبان اعمال مؤمنان نفرستاده بودند (تا بدین سخنان پردازند). پس امروز هم اهل ایمان به کفار می‌خندند. در حالی که بر تختها (ی عزت تکیه زده و دوزخیان را) مشاهده می‌کنند. آیا کافران به نتیجه افعال زشتی که می‌کردند رسیدند؟

نفس أماره

انسان یعنی بخش فطری با بخش طبیعی درگیر است، می ­گوید: زیر بار دین و واجبات نرو بخش انسانی قبول نمی­ کند. می خواهد راحتی زمینی داشته باشد. این منازعه بین نفس و فطرت یک منازعه زیباست که همیشه به زندگی طراوت و شادابی هیجان می­دهد.

شیطان

«إِنَّ كَیْدَ الشَّیْطَانِ كَانَ ضَعِیفًا؛ (و از آنها بیم و اندیشه مکنید) که مکر و سیاست شیطان بسیار سست و ضعیف است». (سوره نساء/آیه 76)

استاد محمد شجاعی