♦طلبه اي که خودش عالَم ندارد و شخصيتش، شخصيت زمان زده و از هم پاشيده اي است مردم را به چه چيزي دعوت مي کند؟

⭕در عالَم داري روحانيتِ ما همين بس که وقتي مردم به آن ها نگاه مي کنند بايد از عالَم آن ها خوششان بيايد و حسرت عالَمي را بخورند که آن ها در آن قرار دارند و براي بهره بردن و نزديکي به آن عالم، دنبال آن ها راه بيفتند.

?از طريق دينداري بايد عالَم ديني پيدا کرد و آن قدر آن عالَم بايد پسنديدني باشد که هرکسي طالب آن گردد. نمونه ي آن، عالَمي بود که حضرت امام خميني(رحمه الله علیه) در آن مستقر بودند، به همين جهت هرکس با ايشان به نحوي ارتباط پيدا مي کرد اقرار مي کرد که طالب چنان عالَمي است که ايشان در آن به سر مي بردند. طلبه بايد عالَم داشته باشد و نه تنها مستمعين و مخاطبان او، او را از آن عالَم بيرون نياورند، بلکه او بقيه را به سوي آن عالم بکشاند تا آن ها هم مزه ي دينداري را بچشند و هرگز دينداري را رها نکنند.
❌منافقي که ظاهر اسلام را گرفته و يا مسلماني که اهل دنياست به هيچ وجه عالَم ديني پيدا نمي کند لذا به هر عالَمي سر مي زند و هر روز گمشده ي خود را در چيزي جستجو مي کند.

?منبع:کتاب عالم انسان دینی