مرحوم آیت الله شیخ محمّد تقی انصاری همدانی می فرمودند : در حرم امام هشتم حضرت رضا علیه السّلام ، مرحوم علاّمه طباطبایی را ملاقات کردم و این در حالی بود که تازه به فراق مرحوم آیت الله حاج شیخ محمّد جواد انصاری همدانی رحمه الله علیه گرفتار شده بودیم لذا در آن ایام و در همان ملاقات با عطش خاصی از مرحوم علاّمه خواستم که از الطافی که امام رضا علیه السّلام به ایشان داشته اند مطلبی را بیان فرمایند. مرحوم علاّمه امتناع کردند، پس از آن که ایشان را به حقّ امام قسم دادم فرمودند : دو تا از الطافی که حضرت داشته اند بیان می کنم؛ اوّل این که : مدّتی است که نمی توانم بخوابم چون می بینم تمام اشیاء اطراف مشغول به ذکر پروردگار هستند در نتیجه حیا می کنم بخوابم ( یسبح لله ما فی السّموات و ما فی الارض ) .
کم ز خروسی مباش مشت پری بیش نیست/ از دل شب تا سحر خدا خدا می کند
دوم این که : وقتی نماز می خوانم یک سید محمّد حسین دیگری در عالم بالا نظاره گر به نمازم در پایین است ( این است معنای الصّلاه معراج المومن ) .