امام علی (علیه السلام )می فرمایند :” زبان شخص نیکوکار، شیفته ی ذکر است” . اگر قرار است زبان شیفته ی ذکر باشد، یعنی در اصل قلب انسان شیفته ی ذکر است. چون زبان شیفتگی ندارد .شیفتگی یک حالت روحی مربوط به نفس است یعنی نفس شیفته ، زبان را به کار می اندازد .افرادی که از نظراخلاقی انسانهای خوبی هستند ونیکوکار و خیر خواه هستند ،برای یاد و ذکر خدا سزاوار ترند و به خدا هم نزدیک تر هستند و خدا هم به این چنین افرادی لیاقت می دهد که موفق به ذکر خداوند تبارک و تعالی شوند . در نقطه ی مقابل وقتی انسان نسبت به کسی بد اخلاقی می کند اولین ضربه ای که می خورد از همین جا است که خداوند با او قهر می کند؛ یعنی مدتهاحضور قلبش در نماز و ذکر از بین رفته و لذتی تمی برد.نظام خلقت این چنین آفریده شده است که براساس اعمال و کردار انسانها، درب های توفیق ارتباط با خدا ، لذت از شیرینی یاد و ذکرش به روی انسان نیکوکار گشوده، و به روی انسان بدکردار بسته می شود. لذا هر زمان که از نظر عبادی کسل هستید و احتیاج دارید که انس قشنگ و طولانی با خدا داشته باشید و قلب تان با شما همراهی نمی کند، یک کار خیر که انجام دادنش برایتان سخت و برای نفستان پذیرش آن مشکل است انجام دهید تا قلب تان باز شود. از این دست اعمال که قابلیت راه انداختن قلب را دارند، نیکی به پدر و مادر، شاد کردن بچه ها ی کوچک و همسر و برطرف کردن غم از دل مؤمنین و.. می باشند.

خصوصیات روحی مؤمنین

المؤمن دائم الذکر وکثیر الفکر . مؤمن کسی است که آرامش پیدا کرده و روحش به امنیت رسیده است و نفسش با خدا ،پیغمبر (صلوات الله علیه )واهل بیت (علیهم السلام ) آرامش دارد . دنیا را بی حساب و کتاب و بی رحم فرض نمی کند . دائم الذکر است و دائم به فکر خدا و قیامت است و فکرش غافل نیست وبه فکر کردن تن می دهد وهمچنین با فعال کردن شنوایی اش ،خود را در معرض فکر قرار می دهد. شنیدن فکر را راه می اندازد .علاوه بر این مؤمن زیاد فکر می کند و فکرش هم هوس باز نیست . در حدیث داریم که وقتی فکر انسان حول مسائلی در غیر مسائل حکیمانه و خوب مثل توحید ، معاد ، شگفتی های خلقت، ائمه اطهار (علیهم السلام ) و اولیای خدا می چرخد ،در هوس است . باید فکر را از هوس خارج کردو روی حکمت ها متمرکز شد تا بعد موجب پشیمانی نشود.

استاد محمد شجاعی/بحث یاد خدا