مهم اين است كه ما روزه بگيريم، نه اين كه فقط گرسنگي بكشيم، روزه يك نحوه صعود روحاني براي انسان است از دريچة بندگي خداوند، ولي گرسنگي يك عمل بدني است مثل ورزش كه يك عمل بدني است.

شما در روزه به يك صعود روحاني نظر داريد منتها از طريق گرسنگي بدن. ولي گاهي ما به جاي اين كه در مغرب افطار كنيم، در مغرب روزه خود را خراب مي كنيم.

فرق است بين افطار كردنِ روزه و خراب كردن آن. افطار كردن؛ يعني روزه را شكستن. ولي خراب و باطل كردن روزه ، يعني غذاهايي را كه در روز نخورده اي در فرصتي كه داري، جبران كني، و در واقع آن مقاومت و كنترل روحاني را كه در طي روز در خودت تقويت كردي از دست بدهي.

برشی از کتاب روزه دریچه ای به عالم معنا