اگر فهميديم انسان و جهان، ربّ دارند و آن ربّ، حكيم است و ما و جهان را رها نكرده است، در اين حالت شيطان هيچ پايگاهي در شخصيت ما نخواهد داشت تا بخواهد از آنجا كارش را شروع كند. مگر نه اين كه شيطان براي تحريك ما، آرزوهاي ما را شعله ور مي كند؟

كسي كه به آنچه دارد راضي است، دستگيره اي براي اين كارِ شيطان در جانش نيست كه شيطان بتواند آن دستگيره را بگيرد و او را اين طرف و آن طرف بكشد. ما در دعايمان از حضرت حق تقاضا مي كنيم كه خدايا ما را به مقامي برسان كه نسبت به آنچه تو داده اي راضي باشيم! «وَ تَجْعَلَنِي بِقِسْمِكَ راضِياً قانِعاً…»

خدايا مرا از نظر روحي آنچنان گردان كه به آنچه نصيبم كرده اي راضي و قانع باشم. اين يك مقام است و بهترين عبادت هم محسوب مي شود، به طوري كه در آخر دعاي شريف ابوحمزه در اوج جمع بنديِ تقاضاها، ندا سر مي دهي كه: «اَللّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُكَ ايمانًا تُباشِرُ بِهِ قَلْبي وَ يَقينًا حَتّي اَعْلَمَ اَنْ لَنْ يُصيبَنِي اِلّا ما كَتَبْتَ لِي وَ رَضِّني مِنَ الْعَيْشِ بِما قَسَمْتَ لِي»؛

خدايا! از تو ايماني را تقاضا دارم كه با قلب من همراه باشد و يقيني را مي خواهم كه بفهمم هيچ حادثه اي به من نمي رسد مگر اين كه تو براي من مقرّر كرده اي، و برسم به اين كه از زندگي به همان اندازه كه برايم قرار داده اي، راضي باشم. ملاحظه مي كنيد كه بايد از خدا درخواست كرد تا به اين فهم و شعور برسيم كه به آنچه خدا براي ما مقرّر كرده، راضي باشيم و اين با لطف خدا و آمادگي ما ممكن مي گردد.

پس اين كه دوستان سؤال دارند كه اين پريشاني هاي موجود در دينداري را چگونه حل كنيم و چگونه از تيررس شيطان رهايي يابيم، جوابش براي خودم و شما يك كلمه است و آن اين كه آرام آرام به قلب برسانيم بايد بندة خدا بود و به برنامه ها و مديريت ربّ العالمين كه پروردگار ما نيز هست، اعتماد كرد.

برشی از کتاب هدف حیات زمینی آدم