♦حضرت مهدي(عج) منتظر آمادگي ما مي باشند، منتظر اين كه دل هاي ما از پرده ي غيب در آيد. اين نكته ي بسيار مهمي است که در عين حتمي بودن ظهور، زمان ظهور بستگي به شخصيت افراد جامعه ي اسلامي دارد.
♦ همين طور که در عين حتمي بودن اجل مُسمّي، امکان تقدم و تأخر آن به اعمال ما بستگي دارد، هر اندازه انسان ها به ورع نزديک شوند و نظرها به آن امام معصوم معطوف گردد، امکان تسريع در ظهور بيشتر مي شود. اگر سطح فرهنگ انتظار را پائين بياوريم و انتظارِ خود را از باطني ترين بُعد هستي به چراغاني و شربت و شيريني تقليل دهيم، ظهور حضرت را عقب مي اندازيم.
♦ با سطحي شدن انتظار عملاً از حضرت مي خواهيم تشريف بياورند و همين كارهايي را که ما مي کنيم بپذيرند و اين موجب مي شود جلوي ظهور گرفته شود. حضرت صادق(ع) مي فرمايند: قائم در ميان کم تر از «فئه» خروج نخواهد کرد و فئه ده هزار کمتر نيست

♦ از آن طرف داريم كه ياران حضرت، سيصد و سيزده نفرند. به اين معني است که آن ده هزار نفر صاحب بيرق نيستند ولي سيصد و سيزده نفر صاحب بيرق و از تئوريسين هاي آن مكتب مي باشند که حرف حضرت صاحب الامر(عج) را مي فهمند و تا زمينه ي پرورش و نفوذ چنين افرادي فراهم نشود چگونه حضرت مي توانند در عالم مديريت کنند؟ اگر ما نتوانيم زمانه را آماده كنيم كه عده اي از مردم زبان امام و زبان آن سيصد و سيزده نفر را بفهمند، امام باز منتظر مي مانند. البته بحمدالله احساس مي شود آن انديشه هاي نوراني در حال شکل گيري است

?منبع:کتاب آخرالزمان شرایط ظهور باطنی ترین بعدهستی