?افراط و تفریط در دین(3)
▫️یگانگی اول و آخر کلام

سپس حضرت ادامه مي دهند:

116 - «اَقُولُ عَوْداً وَ بَدْءاً»
آنچه ابتدا گويم همان را در انتها به زبان آورم و خلاصه حرف اول و آخر يك نكته بيش نيست.

117 - «وَ لا اَقُولُ ما اَقُولُ غَلَطاً وَ لا اَفْعَلُ ما اَفْعَلُ شَطَطاً»
آنچه مي گويم غلط و مغالطه نيست، و آنچه را هم انجام مي دهم ظلم و پراكنده گويي نيست.

?آنچه را در ابتدا مي گويم همان را در انتها مي گويم. از ابتدا تا حال براي شما از توحيد و قرآن و پيامبر و فلسفه احكام و….. گفتم، حالا هم كه در ادامة حرفم مي خواهم از خلافت و ولايت حرف بزنم همان ها را مي گويم و جلوة قرآن و اسلام را در صورت ديگري عرض مي كنم. آنچه مي گويم غلط و پرت و پلا نيست با آرامش كامل و بدون عصبانيت هم مي گويم، آنچه مي گويم ظلم وجور هم نيست - پس بر مبناي يك رسالت سخن مي گويد نه به جهت عصبانيت و خشم
(( سليمان كتاني نويسندة عربِ مسيحي در كتاب «فاطمه(س) زهي در نيام» مي گويد: خطبة فاطمه زهرا(س) در عين اين كه يك شور و حماسه بسيار عالي در بردارد، به نقل تاريخ در يك آرامش كامل بيان شده است.))

?#بصیرت_حضرت_زهرا (سلام الله علیها)
?#استاد_طاهرزاده