اولیاء خدا و یاد حق تعالی

افرادی هستند که تمام همت شان ارتباط با خدا و امام زمانشان است ،جند الله و حزب الله،ولی الله بودن ،جزء اهدافشان است .اینان هر جا که باشند و در هر حالی دائما مترصد هستند که کجا یادی از خدا کنند ؛ کجا پاتوق و میکده ای بر پا کنند . این افراد چه کسی باشد و چه نباشد چون خودشان را فرزند اهلبیت (علیهم السلام ) می دانند و این آتش در درونشان همچنان شعله ور است .حضرت علی (علیه السلام ) می فرمایند : و حالی فی خدمتک سرمدا . ای خدا ، کاری کن که من دائم در خدمت تو باشم . در چنین مواقعی که انسان تصمیم می گیرد در خدمت خدا باشد ، دنیا چشمه های زیادی از لذت های خودش را به او نشان می دهد مثل پول، مقام، شرایط مطلوب برای رشد اجتماعی و … اگر انسان از این لذت ها نگذرد معلوم می شود که صادق نبوده است . انسان صادق کسی است که در هر شرایطی لباس خدمت از تن بیرون نکند .

حقیقت ذکر

زمانی که صحبت از یاد خدا است منظور خدایی بودن و مطیع خواست خدا بودن است؛ فقط گفتن ذکر کافی نیست. ذکر های زبانی و ذکر های قلبی، دعا کردن بسیار خوب هستند به شر ط آنکه به انسان کمک کنند که هنگام انتخاب ها ، رفتار و افکارش الهی باشد . پس هر کس اطاعت خدا را کند ، مشغول ذکر خدا و به یاد خدا می باشد . مثل روزه داری که برای اطاعت از خدا حیوانیت خود را محبوس می کند لذا در ماه مبارک رمضان نفس هایش ، خوابش هم عبادت محسوب می شود . این چنین فردی دائم در یاد خداست چرا که مطیع فرمان خداست . حتی اگر عباداتش هم مثل نمازش ، قرآنش و … هم کم باشد، چون مطیع امر خدا بوده دائم در حال عبادت است .

استاد محمد شجاعی/یاد خدا