ما چون به شکل گیاه و درخت عادت کرده ایم، این عادت کردن باعث کفر و غفلت ما می شود. به درخت و گل و گیاه نگاه کنید، چنین شکل های زیبایی از نظر زیباشناسی به مغز بشر خطور نمی کند. تک تک برگ ها توسط فرشته ها ساخته می شوند؛ یعنی اتم به اتم این برگ ها را به همدیگر می بافند، مثل لباس هایی که الان می پوشیم. پارچه ای که الان تن ما هست.

همینطوری که به پارچه نگاه می کنیم خیلی برای ما مهم نیست. ولی اگر از اول داستان کاشتن پنبه و برداشت و تبدیل آن به نخ و بافتن نخ و تبدیل آن به پارچه و … نگاه کنیم حیرت آور است. یا یک قالی که رویش نشسته ایم را دقت کنید، از زمانی که گیاه خورده می شود و تا وقتی که تبدیل به پشم گوسفند می شود؛ تا زمانی که رنگ آمیزی اش می کنند و تا زمانی که در طرح قالی بافته می شود؛ یک خانم و یا آقایی ماه ها با زحمت میلی متر به میلی متر گره به گره، چند صد، یا چند میلیون گره می زند تا می شود یک فرش.

ملائکه ها نیز، همینطور برگ ها را مثل پارچه و فرش به هم می بافند. برای بافتن آنها هم چندین اسم خداوند دخالت می کنند. مثلاً اسم «واصل= وصل کننده» که دانه دانه اتم ها را فرشته ها به هم وصل می کنند. شما یک برگ را که باز کنید، می بینید که یک سری رشته ها هستند که به هم وصل شده اند. ما این سبزی ها را می خوریم، بدون این که بسم الله یا الحمدلله بگوییم؛ بدون این که حیرت بکنیم که این چیست که ما می خوریم. نکته جالب این که وقتی دوتا برگ را کنار هم بگذاریم، از نظر فیزیکی و شکل و اندازه ممکن است مثل هم باشند؛ اما هیچ دو برگی مثل هم نیستند. یعنی دستور و ساختار جدا دارند. مثل بندهای انگشت های شماست.

استاد محمد شجاعی