فعاليت حضرت ابراهيم(ع) را با حضرت نوح(ع) مقايسه کنيد، تلاش حضرت نوح(ع) در نهصد و پنجاه سال نبوت در همين حدّ است که توحيد از صحنه ي زمين خارج نشود، چون در آن زمان تمام جهان را کفر گرفته بود، مي خواهند توحيد بماند و ياد خدا باقي باشد.

با اين که ايشان پيامبر اولوالعزم اند و براي همه ي مردم جهان پيام آورده اند ولي در آن زمان طولاني برنامه هاي ايشان بسيار محدود بود زيرا زمينه فراهم نبود، آنچنان شرايط سخت بود که آن تعدادِ اندک از موحدين هم در حال انقراض بودند و لذا طوفان آمد و همه ي دنياي شرک را از بين برد.

اين ها نشان مي دهد جريان حضرت ابراهيم(ع) با حضرت نوح(ع) تفاوت دارد و حضرت ابراهيم(ع) به جهت مقام امامت به صورتي ديگر عمل مي کنند و عرصه را براي ادامه ي حاکميت کفر و شرک تنگ مي نمايند.

از آيات قرآن چنين برمي آيد که پيامبران قبل از حضرت ابراهيم(ع) در عين مخالفت با شرک و بت پرستي اجازه ي جهاد عليه مخالفين خود را نداشتند و جامعه ي آلوده به شرک را ترک مي کردند تا خداوند با بلا و يا طوفان مشرکين را نابود کند. حضرت نوح(ع) در مقابل مشرکين که ايشان را در ساختن کشتي در خشکي استهزاء مي کردند مي فرمايد:

«…إِن تَسْخَرُواْ مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنكُمْ كَمَا تَسْخَرُونَ»اگر ما را مسخره مي کنيد ما هم شما را به همان شکل مسخره خواهيم کرد. ولي حضرت ابراهيم(ع) به بت خانه حمله مي کنند و آن ها را خرد مي نمايند.

برشی از کتاب امام وامامت در تکوین وتشریع

استادطاهرزاده