ذات انسان، نامحدود است و اگر کسي آن را محدود کند همواره در حال فرار از محدودي به محدود ديگري است، چون محدودبودن با «جان» او سازگار نيست. اين است که اهل دنيا به جاي اين که ساحت خود را تغيير دهند و از دنيا به غيب نظر کنند، در تمام مدت عمر فقط حدود دنيايي شان را تغيير مي دهند و محدوده ها را عوض مي کنند بدون آن که از محدودها خارج شوند! و بدين ترتيب «جان» خودشان را خسته و فرسوده مي نمايند. مولوي در وصف اين افراد مي گويد:
ذوق آزادي نديده جان او
هست صندوق صور ميدان او
گر ز صندوقي به صندوقي رود
او سمائي نيست، صندوقي بود
گر هزاران اند يک تن بيش نيست
جز خيالات عدد انديش نيست

#آشتی_با_خدا
#استادطاهرزاده