?توصية امام کاظم(ع) به هشام است که مي فرمايند:
«يَا هِشَامُ اصْبِرْ عَلَی طَاعَةِ اللَّهِ وَ اصْبِرْ عَنْ مَعَاصِي اللَّهِ فَإِنَّمَا الدُّنْيَا سَاعَةٌ فَمَا مَضَی فَلَيْسَ تَجِدُ لَهُ سُرُوراً وَ لَا حُزْناً وَ مَا لَمْ يَأْتِ مِنْهَا فَلَيْسَ تَعْرِفُهُ فَاصْبِرْ عَلَی تِلْكَ السَّاعَةِ الَّتِي أَنْتَ فِيهَا فَكَأَنَّكَ قَدِ اغْتَبَطْتَ». 
?اي هشام! بر طاعت خدا صبور باش، و از نافرماني او خودداري کن، که دنيا يک ساعت است، زيرا از گذشتة آن اکنون نه شادي داري و نه غمي، و از آيندة آن آگاه نيستي که چه خواهد شد؛ پس بر اين ساعتي که در آني صبور باش و در آن بکوش، چونان که گويي وقتِ خوشي و شادي توست …
در توصية فوق به نحو بسيار کاربردي انسان را وارد مرحله اي مي کنند که قلب بتواند با باقي ترين چيزها يعني خداوند و اسماء الهي مرتبط شود و از آن انوار مقدس بهره مند گردد.
?در فرهنگ دين موضوع تشويق به عمل، به آن معني است که ابتدا انسان متوجه است خرج کردن خود در امور فاني در واقع يک نوع عمل نکردن و باطل بودن است و لذا وقتي مي فرمايند به عمل مبادرت کنيد، مي دانند که نظر يارانشان متوجه عالم بقاء است و بر آن اساس توصيه مي کنند که به عمل بپردازيد.

?يعني با آزادشدن از زمان گذشته و آينده و با توجه کردن به عالم بقاء، جهت قلب خود را به سوي آن عالم سير دهيد و در اين راه به رفع حجاب هايي که مانع اتصال به آن عالم است بپردازيد و آن گاه با آماده شدن قلب جهت قبول انوار عالم بقاء، به عمل بپردازيد، و عمل چيزي جز اتصال به عالم بقاء نيست.

?منبع:کتاب آنگاه که فعالیت های فرهنگی پوچ می شود.