انسان به واسطه ی داشتن فوق عقل بی نهایت طلب است ؛ لذا اگر این بی نهایت طلبی در مراتع بهشتی و بزم های فطری ارضاء . تغذیه شود ، انسان به شادی و آرامش می رسد . خداوند برای همه چیز حدود قائل است ، غیر از هم نشینی با خودش .پس انسان می تواند با شکستن حدود ، بی نهایت را در آغوش بگیرد . خداوند وائمه اطهار و معصومین (علیهم السلام ) در همه حال ما را دعوت به ذکر کثیر نموده اند . چرا که ارتباط با خدا برای انسانها تنها ارتباطی است که حدودی ندارد .هر چه ذکر و یاد بیشتر باشد ،مجالست ومؤانست بیشتر است . ذکری تأثیر گذار و نتیجه بخش است که همراه با طاعت باشد .

همان طور که در بخش حیوانی اگر کسی که بیشترین تنوع مواد غذایی و با کیفیت ترین تغذیه را داشته باشد، بدنی قوی دارد؛ در بٌعد انسانی هم همینطوراست. ولی چون جسم محدود است غذایش هم محدود است. بالعکس فوق عقل چون نامحدود است غذایش هم نامحدود است. بخش فوق عقل یا فوق تجرد بخش بی نهایت طلب است و انسان به واسطه ی داشتن این بخش قابلیت تربیت نا محدود را پیدا می کند؛ اگردرست تربیت شود و بداند آن بی نهایتی که عاشقش است خدا است، مسیر را به سمت انسانیت و بهشت درست می رود. اما اگر این بی نهایت طلبی با دنیا ارضا شود به تعبیر قرآن اخلاد الی الارض پیدا می کند. می خواهد خودش را در زمین جاودانه کند و برای همین جهنمی می شود و در آنجا جاودان می شود..

استاد محمد شجاعی/بحث یاد خدا