⬅️اگر عاطفه را جهت ندهيد،

✖️غصّه؛ غذاي روحتان مي‌شود
✖️و شما را مي‌پوساند
✖️و زندگيتان را لغو مي‌كند.

✴️در اين روايات كه بارها به ما تذكّر مي‌دهند كه هر مصيبتي براي شما رخ داد، بايد به ياد اباعبدالله(ع) باشيدو براي آن حضرت گريه كنيد؛
?يعني به عاطفه جهت دهيد،

◀️حالا كه در اين دنيا آمده‌ايد تا در همة ابعاد انساني خود اشباع شويد،
◀️ با نظر‌انداختن به كربلا، اشباع شويد،
⚜چون با «كتاب‌الله» و «عترت»، دين كامل مي‌شود
⚜و در آن صورت است كه دين وسيلة سعادت و نجات است

?و چون كربلا يكي از نمودهاي سترگ و نوراني عترت است
?و حسين(ع) مأمور است كه اين صحنه را هدايت كند،

⚠️حُرّ بعد از آن‌همه اذيّت‌هايي كه كرد، وقتي توبه‌كنان خدمت حضرت مي‌آيد،
⬅️ حضرت وي را به عنوان يكي از اجزاء برنامه‌اش مي‌پذيرد
?تا صحنه نمايش انسانيت از هيچ نكته مثبتي خالي نباشد
?و نهايت گذشت از دشمني كه آن همه آزار رسانده و بعد توبه كرده، در آن صحنه ظاهر شود.
? و همة اين‌ها دست در دست هم داده تا ما متوجّه شويم كربلا دين مجسّم است.

✅بايد دينداري را با توجّه و عشقِ به كربلا كامل كرد،
?همچنان‌كه از جهتي توجّه و عشق به علي بُعدي ديگر از دينداري را كامل مي‌كند

❤️ عشق به كربلا آن‌‌طور كه ائمه‌معصومين كربلا را مي‌ديدند، كامل‌ترين عشق به كربلا است.

⭕منبع:نگرشی به کربلا باچشم عقل وعاطفه