?در بحثی که تأکید شد همه چیز باید قدسی بشود، روشن شد که معنی زندگی در نگاهی که همه چیز را در راستای قدسی شدن می‌پذیرد، صورت واقعی به خود می‌گیرد و از این طریق فعالیت‌های فرهنگی، دینی جای خود را پیدا می‌کنند و انسان از پوچی رها می‌شود.

?همان طور که بیان شد خداوند می‌فرماید: جن و انس را خلق نکردم مگر برای بندگی. یعنی تمام فعالیت‌های ما باید در راستای بندگی خدا باشد. در همین رابطه رسول خدا صلی الله علیه و آله به اباذر«رحمة الله علیه» توصیه می‌فرمایند: «لِیَکُنْ فِی کُلِّ شَیْءٍ نِیَّةٌ حَتَّی فِی النَّومِ وَ الْاَکْل»؛ [۱]
باید در همه امور قصد قربت داشته باشی و کارت بدون نیت نباشد، حتی در خواب و غذا خوردن.

? وقتی فقط باید بنده خدا باشیم، حال اگر خوابیدنمان جدای از بندگی خدا و چیزی کنار بندگی ما باشد. مثل شربتی است که ترش باشد، در آن صورت معنی خود را از دست می‌دهد.

?مثلاً تفریح پیش از ظهر روز جمعه شما، اگر در قالب بندگی خدا قرار گرفت، خود این تفریح به یک حرکت قدسی تبدیل می‌شود، و نه تنها شما را گرفتار پوچی و بی معنایی نمی کند، بلکه بر جنبه معنویت شما می‌افزاید.

برشی از کتاب آنگاه که فعالیت فرهنگی پوچ میشود
#استادطاهرزاده