اگر امروز عباداتمان بركت لازم را ندارد به جهت در حاشيه بودن وجود مقدس امام زمان(ع)از امور است و محروم بودن از آن معرفتي که بايد نسبت به آن حضرت داشت. معرفتي که بالاتر از معرفت به يك فرد و تاريخ تولد او است، معرفت به يك حقيقت آسماني است که با حضور او در زندگي انسان ها، زمين به آسمان متصل مي شود و ارتباط حضوري با حقايق جاي ارتباط حصولي و حسي را مي گيرد.

حضرت صادق(ع)در جواب به ابابصير مي فرمايند: «وَ مَنْ ماتَ وَ هُوَ عارِفٌ بِإِمامِهِ، لايَضُرُّهُ تَقَدَّمَ هذَا الْاَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ» اگر كسي امام زمان خود را شناخت و مرگش فرا رسيد، ديگر جلو و عقب افتادن ظهور امام زمان(عج) به او ضرر نمي زند. با اين که اين قدر ظهور امام زمان(عج) بركت دارد كه نمي توان تصور کرد و بشر در دوران غيبت حضرت به يك هزارم بركات ظهور هم دسترسي ندارد، با اين همه، امام مي فرمايند: اگر امام زمانت را شناختي و قبل از ظهور، در زمان غيبتِ حضرت رحلت کردي، به درجه اي از کمال رسيده اي که آن غيبت براي تو محروميت نيست زيرا آن شناخت بهره هايي براي انسان دارد كه آن محروميت را جبران مي كند.
اما نكته ي اصلي اينجاست که مي فرمايند: «مَنْ ماتَ عارِفاً لِإمامِهِ» اگر كسي در حالي رحلت کرد که امامش را شناخته است «كانَ كَمَنْ هُوَ مَعَ الْقائِمِ في فُسطاطِهِ»

مثل كسي است كه در خيمه ي امام زمان(ص) در کنار حضرت قائم است. ملاحظه مي فرمائيد تأکيد بر روي معرفت داشتن به امام است و مقام و حقوقي که امام در اين عالم دارند. چون معرفت به امام، معرفت به يک حقيقت آسماني است و با طهارت قلب ممکن است.

عوالم ورود به عالم بقیت اللهی/استادطاهرزاده