پازل زیبای اندیشه دینی

با شناخت بیشتر و بخصوص انسان‌شناسی و خودشناسی ما می‌توانیم بالاترین زمینه‌های دریافت را از خداوند تعالی داشته باشیم.

اگر کسی به کار خودشناسی و معرفت قوای خودش اقدام کند و توانایی‌هایش را بشناسد، باب توفیقات به رویش باز می‌شود؛ هم اقتصادی، هم بدنی، هم خانوادگی، هم سیاسی، هم اجتماعی، هم عقلی و هم فوق عقلی. پس شما تا قدرت جذبتان را بالا نبرید، حتی در صورت داشتن هم نمی ­توانید از آن بهره برداری کنید.

الان قانون جذبی که خارجی‌ها می‌گویند، اشتباهات زیادی دارد. متأسفانه خیلی‌ها با چشم و گوش بسته اینها را می‌پذیرند. بعد دچار توهمات، سرخوردگی‌ها و شکست­ های زیادی می ­شوند. هیچ­کس به اندازه خدا ما را نمی‌شناسد. او همه ابعاد وجودی ما را می‌شناسد و برای همه ابعاد وجودی ما قانون طراحی کرده است. پس باید این فرمول ها را یاد بگیریم و به کار ببریم.

از دیگر عواملی که در قوانین موفقیت باید یاد بگیریم، این است که موفقیت نامحدود است. ما اصلاً چیزی به اسم بن‌بست یا نمی‌شود نداریم.

95 درصد طلاقهای ما برای این است که ما دائم فکر می‌کنیم که درست نمی‌شود. درحالی که اگر من فرمول­ها را بلد باشم، طلاقی اتفاق نمی‌افتد. ما چون مسئله را بلد نیستیم، صورت‌مسأله را پاک می‌کنیم.

اینکه من نمی‌توانم با این زن کنار بیایم، نمی‌توانم با این شوهر کنار بیایم، پس طلاق بگیرم. این که راه‌حل نشد. این فرار از قوانین موفقیت است. تو قوانین موفقیت را بشناس، می‌بینی که با این شوهر بد هم می‌شود معجزه‌های زیادی کرد.

پس همه چیز قانونمند و فرمول‌دار است و ما باید این فرمول­ها را یاد بگیریم و عمل کنیم و ببینید که زندگی ما چه خواهد شد.

یک نکته راجع به خِیر و خَیر بگویم. این خیلی مهم است. «نَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَیْرِ فِتْنَةً[3]= و به ناخوشی و خوشی شما را بیازماییم». منِ خدا شما را هم به خیر و هم به شر آزمایش می‌کنم.

آن شر هم فتنه است. خیر هم فتنه است. ثروت هم فتنه است. شوهر خوب آزمایش است. ممکن است یک نفر را جهنمی کند، زن خوب آزمایش است، ممکن است کسی را جهنمی کند. پیغمبر آزمایش بود و خیلی‌ها را جهنمی کرد. قرآن آزمایش است و خیلی‌ها را جهنمی کرد. خیر است. ولی برای خیلی‌ها خیر نیست. چون نمی‌توانند با آن ارتباط خوبی برقرار کنند.

بدش هم همینطور است. اگر مریضی و بدهکاری می‌دهد، آن هم خیر است. اما در قالبی است که تو از آن خوشت نمی‌آید. لذا قرآن می‌گوید: ما هم با خَیر یعنی مطلق قشنگی‌ها، مطلق خوبیها و مطلق مصلحت­ها امتحان تان می‌کنیم.

این یادمان باشد که خَیر در مقابل شر است: «نَبْلُوكُمْ بِالخَیرّ»ِ

اما خِیر یعنی اعطا و بخشندگی. مثلا به یکی می‌گوییم الهی خیر ببینی. منظورمان این است که سعادتمند بشوی. پس وقتی که می‌گوییم خَیر این یعنی چیزی است که خوب است و ضد شر است، اما وقتی می‌گوییم خِیر یعنی بخشندگی.

استاد محمد شجاعی