{السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ثَارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثَارِهِ}

«ثار» اگر به معنی «دَم و طلب دَم» باشد عبارت است از خون ريخته‌ای که قابل قصاص است و هَدَر نرفته. میگویی:

سلام بر تو اي کسي که خدا خون‌خواه تو است و اي فرزند کسی که خداوند خون‌خواه اوست. و اگر «ثار» به معني حقوق مربوط به خون مظلوم و مقتولی است که در دادگاه توسط وَلِی دم و يا اولياء مقتول مطالبه می شود، اظهار میداری: سلام بر کسی که حق تعالی حق خود میداند تا انتقام مظلوميت شما را از قاتلانتان بگيرد و خودش ضامن است که خون شما هَدر نرود. در هر صورت تعبير عميقی است که از زوايای مختلف بايد در آن تأمل نمود. حداقل معنی آن شايد اين باشد که نظر مي‌کنی به امام حسين(ع) و اظهار مي‌داری ای خون خدا در کالبد بشريت! چرا که حيات بشر به خون است و تو حيات بشری. ای کسي که خدا خون‌خواه تو است. خون‌بهای تو، خداست، زيرا حسين(ع) وسيله احيای دين خدا است و به تعبيری خون خدا است در کالبد جامعه‌ی بشری، خون تو هدر نرفته، تو «ثارالله» هستی و منتقم تو خدا است. خلاصه از اين طريق قلبت را به امام حسين(ع) مي‌سپاری و از اين طريق سير مي‌کنی، مي‌گويی: «وَ ابْنَ ثَارِهِ»؛ ای فرزند «ثَارَ اللَّهِ»؛ چرا که خون اميرالمؤمنين(ع) هم خونی نبود که در اسلام هدر رود، بلکه منتقم آن خون هم، خدا بود و حسين(ع) فرزند آن فکر و فرهنگ بود. و از آن جايی که در بين ائمه‌ی معصومين(ص) فقط اين دو به اين نحو شهيد شدند و خونشان بر زمين ريخت، صفت «ثارالله» مخصوص اين دو است و روشن مي‌شود آن خون‌ها تا قيام قيامت مي‌جوشد و ظالمين را خوار و نابود مي‌کنند.
«ثار» اگر به معنی «دَم و طلب دَم» باشد عبارت است از خون ريخته‌ای که قابل قصاص است و هَدَر نرفته. میگویی: سلام بر تو اي کسي که خدا خون‌خواه تو است و اي فرزند کسی که خداوند خون‌خواه اوست. و اگر «ثار» به معني حقوق مربوط به خون مظلوم و مقتولی است که در دادگاه توسط وَلِی دم و يا اولياء مقتول مطالبه می شود، اظهار میداری: سلام بر کسی که حق تعالی حق خود میداند تا انتقام مظلوميت شما را از قاتلانتان بگيرد و خودش ضامن است که خون شما هَدر نرود.

در هر صورت تعبير عميقی است که از زوايای مختلف بايد در آن تأمل نمود. حداقل معنی آن شايد اين باشد که نظر مي‌کنی به امام حسين(ع) و اظهار مي‌داری ای خون خدا در کالبد بشريت! چرا که حيات بشر به خون است و تو حيات بشری. ای کسي که خدا خون‌خواه تو است. خون‌بهای تو، خداست، زيرا حسين(ع) وسيله احيای دين خدا است و به تعبيری خون خدا است در کالبد جامعه‌ی بشری، خون تو هدر نرفته، تو «ثارالله» هستی و منتقم تو خدا است.

خلاصه از اين طريق قلبت را به امام حسين(ع) مي‌سپاری و از اين طريق سير مي‌کنی، مي‌گويی: «وَ ابْنَ ثَارِهِ»؛ ای فرزند «ثَارَ اللَّهِ»؛ چرا که خون اميرالمؤمنين(ع) هم خونی نبود که در اسلام هدر رود، بلکه منتقم آن خون هم، خدا بود و حسين(ع) فرزند آن فکر و فرهنگ بود. و از آن جايی که در بين ائمه‌ی معصومين(ص) فقط اين دو به اين نحو شهيد شدند و خونشان بر زمين ريخت، صفت «ثارالله» مخصوص اين دو است و روشن مي‌شود آن خون‌ها تا قيام قيامت مي‌جوشد و ظالمين را خوار و نابود مي‌کنند.

استاد اصغر طاهرزاده/کتاب زیارت عاشورا