پازل زیبای اندیشه دینی

ایام الله یعنی روزهای خاص خدا.

«وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَیَّامِ اللَّهِ إِنَّ فِی ذلِكَ لَأیاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ=

روزهای خدا را به یاد بیاورید که در آن نشانه هایی هست برای هر بسیار صبرکننده» (سوره ابراهیم، آیه ۵)

مرحوم علامه طباطبایی در کتاب المیزان می فرماید:

روز خدا، یعنی روزی که خداوند در آن، با نعمت و یا با عذاب، ظهور و جلوه بیشتری برای بندگانش دارد. تولد اهل بیت(علیهم السلام) و شهادتشان، از مظاهر ایام الله است. چون در تولدها خداوند بزرگترین، نزدیکترین و شبیه ترین مخلوق خودش که همان انسان کامل است را به انسان ها هدیه می کند؛ که بدون آنها انسان به هیچ وجه به الله راه پیدا نمی کند.

در شهادتشان هم انسان از این بزرگترین آیه ها و نشانه ها محروم می شود. برای کسانی که می خواهند به الله برسند، در این تولدها و شهادت ها، نشانه های زیادی است. اگر کسی در واقعه عاشورا خوب تأمل کند و از آن عبرت بگیرد، یقیناً روز قیامت با امام حسین(علیه السلام) و هم درجه ایشان محشور می شود

استاد محمد شجاعی/سایت منتظران منجی

اصل ما خداست و برای زیارت باید هزینه کنیم. ممکن است پولی برای زیارت از انسان بگیرند. ولی وقتی به زیارت می رویم، به انسانی تبدیل می شویم که هزار مرتبه برای دشمن خطرناک تر شده و به آن ها بیشتر ضربه می زنیم.

چرا ائمه (علیهم السلام) این همه اصرار به زیارت کرده اند؟ مگر آنها نمی دانستند که ممکن است پولش به جیب ظالمین برود؟ من معشوقم را می خواهم ببینم. کدام مرجع تقلید می گوید: تو حق نداری بروی و بچه ات را در کشور دیگر ببینی و دلت از تنگی در بیاید. اگر بچه ات بیماری داشته باشد و می بایست در کشور اروپایی عمل شود، پول خرج نمی کنی و با خودت می گویی: چون پولش در جیب اروپایی ها می رود، نمی روم؟ اگر این طور است، پس چرا مراجع تقلید و اولیای خدا، برای درمان بیماری به اروپا می روند؟ مگر پولش به جیب ظالمین نمی رود؟

زیارت غذای روح انسان است. نمی شود به یک نفر گفت: غذا نخور، ممکن است فلانی سوء استفاده کند. در یک جاهایی رهبر انقلاب که ولی امر کل مسلمانان جهان هستند، به خاطر مصالح اصل اسلام، حرمت می دهد و می گوید: رفتن به فلان جا بر کل مسلمانان حرام است. تمام است و حق نداریم به آن جا برویم. این یک بحث دیگر و فتوای کل و حکم الهی است. پیامبر خدا هم ده سال در مدینه بودند و اجازه ندادند، مسلمانان به مکه بروند، از این فراق ها قبلًا نیز بوده است.

پس نگوییم زیارت یعنی چه؟ زیارت یعنی خستگی در کردن و رفع دلتنگی! شما کاروانی به راه می اندازید و تعدادی را با اتوبوس به مشهد می برید. این انسان ها فطرت گرا و مؤمن هستند. اگر مشهد نروند، می پوسند. اگر شما تصمیم بگیرید که نماز نخوانید، دیوانه می شوید. یعنی اصلاً از امثال شما بر نمی آید که به حرم نروید. مگر می شود انسان زیارت معشوقش نرود؟ مظاهر عشق، زن و مرد هستند که عاشق همدیگرند. اگر با هم کتک کاری و دعوا کنند، یک هفته که همدیگر را نبیند، می گویند: بی خیال دعوا و دوباره با هم زندگی می کنند.

استاد محمد شجاعی/سایت منتظران منجی

تمام عصبانیت ها و درگیری هایی که ما با دیگران پیدا می کنیم، نتیجه ی این است که خدا و اهل بیت معشوق حقیقی ما نیستند. و گرنه اگر یک ریاستی، پستی، پولی بخواهد مانع ارتباط با خدا شود، فطرت گرا خیلی راحت آن را کنار می گذارد.

شما سرگذشت مراجع عظام را بخوانید. در گذشته یک نفر مرجع کل شیعیان می شد که به زور قبول می کرد. روزی که خواستند رهبری را به عهده ی مقام معظم رهبری بیندازند، ایشان گفتند: رهبری را نمی پذیرم، کس دیگر را انتخاب کنید. مقام معظم رهبری افتخارش به رهبر بودن، نیست. این پست رهبری است که به ایشان می نازد. رهبر باشد یا نباشد، پیش خدا بزرگ است و ولی خداست.

این افتخار خیلی بزرگی است که من از اول بدانم گدای در خانه ی چه کسی هستم و در خانه ی دیگران گدایی نکنم. من همه جا عزیز هستم. می دانم کجا باید بروم و دیگر کم نمی آورم. اگر فلان کس به من سلام نکرد و به من بر خورد یا جواب سلام مرا نداد و به من برخورد، برای این است که من گدای سلام و جواب سلام این ها هستم. اگر انسان واقعاً با خدا حال کند و معشوقش خدا باشد، دیگر، وقتی برای یک عروسی، انسان را دعوت نکردند، نارحت نمی شود و می گوید: خیلی ممنون که ما را دعوت نکردید. ما وقتمان را با خدا گذراندیم. بنابراین، از هیچ کس انتظار نداریم و دیگر به ما بر نمی خورد و خیلی هم راحت هستیم و اخلاق ما خوب می شود و زود عصبانی نمی شویم.

بعضی که گدا و تشنه ی توجه مردم هستند، به قیمت از دست دادن دین، به صحنه ی هنر می روند و در پشت دوربین، حیاء و عفت و دین خدا و وجدان و اهل بیت را می فروشند، چرا که می خواهند یک فیلم بازی کنند. مگر مردم چه کسی هستند؟ امام می گوید: قلب های مردم را جمع کنی، وقتی یک گنجشک بخورد، سیر نمی شود. دنبال این هستی که مردم به تو توجه کنند، که چه شود؟ اشباع می شوی؟ به هیچ وجه سیر و اشباع نمی شوی. آن کسی که تو را راضی می کند، فقط خود خداست. پس از همان اول، به سراغ او بروید و خودتان را معطل نکنید.
استاد محمد شجاعی/سایت منتظران منجی

وقتی که می‌گوییم کربلا یک نمونه کامل از سلوک انسانی است، یعنی یک سبک زندگی درست و انسانی را در مدت زمان کوتاهی همه بازیگران صحنه کربلا به ما یاد دادند و اگر کسی دنبال آموزش، فهم و رسیدن به هدف خلقت باشد، با مطالعه حوادث کربلا و عاشورا کار ده‌ها سال را انجام می‌دهد. درسهایی که اینها به ما دادند، راه میانبری بوده که اگر کسی از آن استفاده کند، هم می‌تواند گذشته خودش را جبران کند و هم می‌تواند به نورانیت و سرعت و به عالی‌ترین درجات برسد.

حادثه کربلا یک نمونه کامل و بی‌نظیر از سلوک انسانی است. کربلا زمانش کوتاه است، اما قدرتش بینهایت زیاد و سرعتش هم خیلی زیاد است. شما نگاه کنید در کربلا آدم‌هایی را داریم که این افراد تا شب عاشورا مثل حُر در نقطه مقابل امام بودند؛ یا کسانی را داریم که تا غروب با امام حسین علیه‌السلام جنگیدند، و بعد به حضرت ملحق شدند و تمام مسیر بد گذشته را جبران کردند. این یعنی کشتی حسین و شخصیت حسین، شخصیتی است که در یک زمان کوتاه می‌تواند یک آدم را از ته جهنم به عالی­ترین درجات بهشت برساند. این فهم از فرهنگ کربلا فوق‌العاده مهم است.

خیلی مهم است که بدانیم فرهنگ امام حسین علیه‌السلام و فرهنگ کربلا و فرهنگ عاشورا قدرت سازندگی دارد. شما در هیچ رحمی به اندازه رحم زمانی و مکانی کربلا و عاشورا قدرت سازندگی و شدن را پیدا نمی‌کنید. در واقع حادثه کربلا یک دوره سبک زندگی کامل است که اگر کسی آن را مطالعه کند، همه چیز را یاد می‌گیرد. یعنی شما در مسائل اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، نظامی، خانوادگی و تربیتی هر چه بخواهید در این مقطع کوتاه زمانی اتفاق افتاده و برای ما در تمام این زمینه‌ها فرمول و قاعده وجود دارد که می‌توانیم از آن استفاده کنیم.

استاد محمد شجاعی/سایت منتظران منجی

سوال:چرا رابطه های دوستانه وعاشقانه منفجربه تنفر می شود؟
برای دریافت جواب کلیپ کوتاه را مشاهده فرمایید
استاد محمد شجاعی/مشاور حوزه ودانشگاه

ادامه »