وقتي بحثِ روبهرويي با راز به ميان آمد، در عين اينکه نزديکِ نزديک است ولي از آن طرف هم نميتوان به اين راحتي مثل اين ليوان آن را به دست آورد. حقایق قرآنی به عنوان رازهای این عالم همهي ما و همهي بشريت را فرا گرفته و در عين نزديکي در دورترينها سير ميکند. بايد روشن شود ما در نسبت با خداوند از طریق قرآن چه رویکردی باید داشته باشیم. قرآن به معناي تجلي حضرت حق بر ما، نزديکترين حقيقت به ما است، ولي از طرف ديگر طوري است که نميتوانيم به اين راحتي به دستش بياوريم و استمرار اُنس با قرآن برای آن است که هر لحظه وجهی از آن حقیقت بر جان ما تجلی کند.
حقيقت در عين نزديکي به ما در دورترينها سير ميکند و همين امر موجب ميشود که در رويارويي با قرآن باید متذکر اشاراتی باشیم که به راحتی بهدست نمیآیند. اساساً در رابطه با حقيقت نميشود بگوئيد يافتم و تمام شد. حقيقت در هر موضوع و در هر جلوهاي طوري است که همان وقت هم که آن را مييابيد، متوجه هستيد که چيزي نيست که به راحتي بتوانيد مالک آن شويد. وقتي پيغمبر خدا(صلیالله علیه و آله) با يافتن خدا عرضه ميدارند «مَاعَرَفنَاکَ حَقَّ مَعرِفَتِک» ما نتوانستيم آنطور که تو شايستهي شناختي تو را بشناسيم، ميفهميم که اين یک قاعده است در روبهرويي با هر حقيقتي. در زيارتنامهها امام را که واسطهي فيض است، به عنوان مظهرِ روشن حقيقت، مدّ نظر قرار ميدهيد. از آن جهت که ائمه(علیهالسلام)قرآن متعیَّن هستند و وسیلهای خواهند بود تا در اُنس با قرآن بهتر متوجهی اشارات آیات بشویم.
#زبان_قرآن
استادطاهرزاده
آخرین نظرات