⬜ماه رمضان سال ۱۴۰۵ هجری قمری بود. من در آن موقع طلبه جوانی بودم و شهریه نمی‌گرفتم. برای اینکه بتوانم امور زندگی را بگذرانم، باید به سفر تبلیغی می‌رفتم، ولی در آن ماه رمضان موفق به این کار نشدم. از همان اوایل ماه مبارک، دستم خیلی تنگ بود، به‌حدی که پول خرید یک نان را هم نداشتم. بچه شیرخواره‌ای هم داشتم که باید برایش شیر تأمین می‌کردم.

⬜آن زمان منزل ما در سی‌متری کیوان‌فر بود. از منزل با حالت ناراحتی و با پای پیاده راهی حرم حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها شدم و در حرم شروع کردم به زیارت و دعا و عرض حاجت. در همین حین که داشتم با حضرت معصومه درد دل می‌کردم.

⬜ آقایی کنار من، رو به ضریح قرار گرفت و دستش را داخل جیب من کرد و رفت. من در حال خودم بودم و توجهی به آن شخص نکردم، ولی وقتی از جلوی من عبور کرد دیدم حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره است. وقتی از حرم بیرون آمدم دست در جیبم کردم و دیدم سیصد تومان در جیب من گذاشته‌اند؛ یعنی خرجیِ همه ماه رمضان.

?مرکز تنظیم ونشر آثار آیت الله بهجت

?بعضی از خبرهای دنیا، برای مردم ما اصلاً جالب نیست. حالا دانستند، دانستند؛ ندانستند، ندانستند. طبیعتاً این خبرها حذف میشود. بعضی از خبرها، اصلاً مضر است.

◾ حادثه‌یی را در جایی درست میکنند و میلیونها و میلیاردها دلار خرج میکنند، تا آن را به گوش ما برسانند. آنگاه ما بیاییم، همین حادثه را از طریق رسانه‌های گروهی خودمان، به گوش مردممان برسانیم! آیا این عاقلانه است؟!

◾ آن چیزی که دشمن درست کرده و میلیاردها دلار خرجش میکند، تا به گوش ما برساند، ما حتّی جلویش را هم میگیریم و اگر بخواهد برساند، ما پارازیت هم پخش میکنیم که پخش نشود؛ ولی چه داعییی داریم که ما آن خبرها را بدهیم؟

❗پس ببینید، هر خبری گفتنی نیست.❗

⬛بیانات در دیدار مسئولان بخشهای خبری صداوسیما
۱۳۶۹/۱۲/۲۱

♦طلبه اي که خودش عالَم ندارد و شخصيتش، شخصيت زمان زده و از هم پاشيده اي است مردم را به چه چيزي دعوت مي کند؟

⭕در عالَم داري روحانيتِ ما همين بس که وقتي مردم به آن ها نگاه مي کنند بايد از عالَم آن ها خوششان بيايد و حسرت عالَمي را بخورند که آن ها در آن قرار دارند و براي بهره بردن و نزديکي به آن عالم، دنبال آن ها راه بيفتند.

?از طريق دينداري بايد عالَم ديني پيدا کرد و آن قدر آن عالَم بايد پسنديدني باشد که هرکسي طالب آن گردد. نمونه ي آن، عالَمي بود که حضرت امام خميني(رحمه الله علیه) در آن مستقر بودند، به همين جهت هرکس با ايشان به نحوي ارتباط پيدا مي کرد اقرار مي کرد که طالب چنان عالَمي است که ايشان در آن به سر مي بردند. طلبه بايد عالَم داشته باشد و نه تنها مستمعين و مخاطبان او، او را از آن عالَم بيرون نياورند، بلکه او بقيه را به سوي آن عالم بکشاند تا آن ها هم مزه ي دينداري را بچشند و هرگز دينداري را رها نکنند.
❌منافقي که ظاهر اسلام را گرفته و يا مسلماني که اهل دنياست به هيچ وجه عالَم ديني پيدا نمي کند لذا به هر عالَمي سر مي زند و هر روز گمشده ي خود را در چيزي جستجو مي کند.

?منبع:کتاب عالم انسان دینی

آيت الله احمد كربلايي استاد حسينقلي همداني «رحمةالله عليهما» که مرد كم حرفي بوده اند بعد از
درس از يکي از طلاب حاضر در جلسه تشکر مي کنند. اين قدر ايشان كم حرف بودند كه همه از کار استاد تعجب مي كنند. بعد از درس طلاب دور آن طلبه جمع مي شوند و مي گويند جريان چي بود؟ مي گويد نمي دانم.

مي آيند خدمت مرحوم آيت الله احمد کربلايي كه حاج آقا جريان تشکرچي بود؟ مي گويند خود آن آقا مي داند. طلبه ها مي گويند او اظهار بي اطلاعي مي کند. مي فرمايند: ديشب در نماز شب به من دعا كردند و چون من آثار مثبت آن دعا را در قلب خود حسّ کردم متوجه شدم از جانب ايشان است، از ايشان تشکر کردم. آن آقا آن گوشة شهر دعا مي كند آن قدر قلب مرحوم ملا احمد کربلائي زلال است كه آثار آن دعا را حس مي كند، از آن مهم تر منشأ آن را هم مي يابد.

در واقع اين طلبه يك كار مفيد براي استاد خودش انجام داد. بدون آن که دسته گل يا کادو براي استاد خود ببرد. و اين دعاکردن كم كاري نيست اتفاقاً بقية كارها كار نيست.
⭕منبع:کتاب فرزندم اینچنین باید بود.