قاعده مهمی وجود دارد مبنی بر این که آنچه که می خواهد وارد قبر بشود و از قبر برداشت بکند، یک حقیقت زنده و ساخته شده است. قبلاً گفتیم «نفس ما قبر ما و قبر ما نفس ماست».

رابطه دنیا با آخرت، مثل رابطه رحم مادر است با دنیا. آنچه که در رحم ساخته می شود، یک موجود زنده و دارای اعضاء و جوارح، دستگاه ها، سیستم ها و مکانیزم های بسیار متنوع و پیچیده است که عبارت است از نوزاد یا بچه­ای که می خواهد به دنیا بیاید.

دنیا هم یک سیستم زنده و پیچیده است که قواعد و مقررات خاص خود را داراست. یک سیستم زنده و پیچیده وقتی می خواهد وارد یک سیستم زنده ی دیگر بشود؛ پس باید با آن تناسب داشته باشد. در حرکت از رحم دنیا به نظام برزخی هم جریان از همین قرار است. یعنی یک موجود زنده مکانیزم ­دار، سیستم­ دار، تعریف شده به نام روح، می خواهد وارد یک سیستم تعریف­دار و مکانیزم­دار و زنده به نام برزخ بشود. برزخ عالمی است بسیار بزرگتر، پیشرفته تر، کاملتر، زیباتر از اینجا؛ و اینها به درد کسی می خورد که بتواند از آن استفاده کند و طالب روحیست که با آن مکانیزم قدرتمند، زیباتر و بزرگتر و جذابتر بتواند ارتباط برقرار بکند. وقتی نمی توانی ارتباط برقرار کنی، زجر می کشی؛ چون تجهیزات متناسب با بهشت و برزخ را نداری. خودِ نفس ما، قبر و برزخ ماست. بنابراین منشأ غربت، تنگی، فشار و تاریکی قبر، نفس خود ماست. پس به نفست رجوع کن، ببین در کجاهای نفست به تو فشار وارد می شود، در کجاها تنگی داری. مثلاً در حسادت، عصبانیت، زودرنجی، نفس تحت فشار است. اگر چشم دیدن کسانی را نداری، پس نفست در تنگناست.

?منبع:منازل الاخره استاد محمد شجاعی

⭕️خمینی سن عشق به شهادت را پایین آورد!

?سید ناصر حسینی (نویسنده کتاب پایی که جا ماند):

“افسری بعثی در مقر سپاه چهارم عراق، بعد از تحقیرهای فراوان، سنم را پرسید و من جواب دادم ۱۵ سالمه!!
بعد ادامه داد: «بگو ببینم مجوس! خمینی سرباز کم آورده که سن سربازی را از ۱۸ سال به ۱۵ سال پایین آورده؟!»
به او گفتم: «سن سربازی همان ۱۸ ساله، خمینی فقط سن عشق به شهادت را پایین آورده.»

معجزه نمایانگر کمال روحی و معنوی ولی خداست. هنگامی که اولیالله اعجاز می‌کند نیروی بشری‏ اش متصل به نیروی الهی است، یعنی خدا به او اراده، قدرت و نیرویی مافوق بشری عنایت فرموده است.

.. ولی خدا در اثر اطاعت کامل از خداوند و ریاضتهای عملی به جایی می‌رسد که چنان اراده نیرومندی دارا می‌گردد که می‌تواند بر طبیعت غلبه کند. به عبارت دیگر بشر می‌تواند در سایه عبادت و اطاعت چنان به خداوند نزدیک گردد که نمونه کامل خداوند بر روی زمین باشد.

با این بیان، وقتی که اولیاء خدا امور خارق‏العاده انجام می‌دهند، آنان خودشان کار می‌کنند ولی با یک توانایی مافوق بشری.

این جریان معروف است که هنگامی که علی بن ابی‏طالب درِ قلعه خیبر را که چهل یا پنجاه نفر به زحمت می‌توانستند از جا بکنند با یک دست از جا کند و به یک طرف پرتاب کرد گفت:

وَ اللهِ ما قَلَعْتُ بابَ خَیبَرَ بِقُوَّةٍ جَسَدانِیةٍ بَلْ بِقُوَّةٍ الهِیةٍ.

به خدا سوگند من درِ خیبر را با یک قوه جسمانی نکندم بلکه یک قوه الهی مرا تأیید کرد؛ یعنی این بازوی انسانی و بشری علی توانایی چنان کاری را نداشت، یک نیروی الهی او را تأیید کرد به طوری که اگر ده برابر آن هم بود باز قادر می ‏بودم.

پس علی علیه السلام می‌گوید من کندم، نه اینکه من نکندم، بلکه من دستم را به در گذاشتم و خدا در را کند و پرتاب کرد. من کندم، ولی با یک قوه

یک نوع رابطه واقعی برقرار است به طوری که صدور این عمل از غیر او ممکن نخواهد بود.

معجزه نمایانگر کمال روحی و معنوی ولی خداست. هنگامی که ولیالله اعجاز می‌کند نیروی بشری‏اش متصل به نیروی الهی است، یعنی خدا به او اراده، قدرت و نیرویی مافوق بشری عنایت فرموده است.

➕منبع:آشنایی باقران شهید مطهری ج ۲

استاد اصغر طاهرزاده:

✅بسم‌الله‌ الرّحمن ‌الرّحيم

ایّامٌ معلومات(اذکار دهه اول ذی الحجه)

« ..وَيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ فِي أَيَّامٍ مَّعْلُومَاتٍ ..»یادآور اسم «الله» را در روزهای معلوم شده

دهه‌ی اول ماه ذیحجة‌الحرام؛ دارای استعدادهای خاص جهت ارتباط با حضرت پروردگار است و حضرت صادق)ع( آن‌جایی که قرآن می‌فرماید؛ یادآور اسم «الله» را در روزهای معلوم شده، فرمودند: منظور از ایّام معلومات، دهه‌ی ذیحجه است.

در این ده روز نظام تکوین بستر فراهمی است تا در صورت انجام عبادات خاص آن، حجاب‌های بین عبد و رب به بهترین نحو مرتفع گردد و قلب با گنجینه‌های عالم غیب و معنویت هرچه بیشتر مرتبط شود.

رسول خد(ص) فرمودند:« مَا مِنْ أَيَّامٍ الْعَمَلُ الصَّالِحُ فِيهَا أَحَبُّ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَيَّامِ الْعَشْرِ يَعْنِي عَشْرَ ذِي الْحِجَّةِ قَالُوا يَا رَسُولَ اللَّهِ وَ لَا الْجِهَادُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ قَالَ وَ لَا الْجِهَادُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ إِلَّا رَجُلٌ خَرَجَ بِنَفْسِهِ وَ مَالِهِ فَلَمْ يَرْجِعْ بِشَيْ‏ءٍ مِنْ ذَلِكَ»هیچ روزی نیست که به‌جا آوردن عمل صالح در آن نزد خداوند محبوب‌تر از روزهای ده‌گانه - دهه ذیحجه- باشد. عرض شد؛ ای رسول خدا، حتی جهاد در راه خدا؟ فرمود: حتی جهاد در راه خدا، مگر آن‌که کسی با جان و مال از منزل خود خارج شود و دیگر باز نگردد».

در دو رکعت نمازی که در این دهه بین نماز مغرب و عشا می‌خوانی بعد از حمد و سوره‌ی توحید متذکر چهل روز میقات موسوی می‌گردی و این‌که به کمال‌رسیدن آن به اضافه‌شدن ده روزی بوده که همان روز اول ذیحجه است و با این کار نه‌تنها با حضرت موسی(ع)هماهنگ که بنا به فرمایش امام باقر)ع( گویا با حاجیان حج گذارده‌ای.

ماه، ماه توحیدی‌شدن جان است و انصراف از غیر، و لذا حضرت امام موسی کاظم)ع( می‌فرمایند: « مَنْ صَامَ أَوَّلَ يَوْمٍ مِنْ عَشْرِ ذِي الْحِجَّةِ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ صَوْمَ ثَمَانِينَ شَهْراً فَإِنْ صَامَ التِّسْعَ كَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ صَوْمَ الدَّهْر» هرکس روز اول ماه ذیحجه را روزه بدارد، برای او ثواب روزه‌ی هشتاد ماه خواهد بود و هرکس نُه روز اول آن ماه را روزه بدارد، خداوند روزه‌ی دهر را برای او می‌نویسد.

در این دهه اذکار توحیدی فوق‌العاده‌ای را به ما آموزش داده‌اند. یکی تهلیلاتی که خداوند به حضرت عیسی(ع) آموخت و فرمود: ای عیسی! این پنج دعا را بخوان، زیرا هیچ عبادتی نزد خدا در ایّام ده‌گانه‌ی ذیحجه محبوب‌تر از آن‌ها نیست که عبارتند از:

?1- « اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ، بِيَدِهِ الْخَيْرُ، وَ هُوَ عَلي كُلِّ شَيْئٍ قَديرٌ» گواهي مي‌دهم كه نيست معبودي جز خداي يگانه و شريك ندارد، و براي اوست ملك و مخصوص اوست سپاس، وخير و نيكي به دست اوست ، و او برهر چيزي تواناست.

?2- «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ، اَحَداً صَمَداً، لَمْ يَتَّخِذْ صاحِبَةً وَ لا وَلَداً» گواهي مي‌دهم كه نيست معبودي جز خداي يگانه و شريك ندارد، يكتا و بي‌نياز است، و او شريك و فرزندي نگيرد.

?3- «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ، اَحَداً صَمَداً، لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً اَحَدٌ» گواهي مي‌دهم كه نيست معبودي جز خداي يگانه، شريك ندارد، يكتاست و بي‌نياز، فرزند ندارد و فرزند كسي نبوده، و نباشد براي او همتايي.

?4- «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ، يُحْيي وَ يُميتُ، وَ هُوَ عَلي كُلِّ شَيْئٍ قَديرٌ» گواهي مي‌دهم كه نيست معبودي جز خداي يگانه، شريك ندارد، براي اوست فرمانروايي، و بر او و براي اوست حمد، زنده كند و بميراند، و او برهر چيزي تواناست.

?5- «حَسْبِيَ‌ اللهُ وَ كَفي، سَمِعَ اللهُ لِمَنْ دَعا، لَيْسَ وَراءَ اللهِ مُنْتَهي، اَشْهَدُ لِلّهِ بِما دَعا، وَ اَنَّهُ بَريءٌ مِمَّنْ تَبَرَّءَ، وَ اَنَّ لِلّهِ الاخِرَةَ وَ الاولي» بس است مرا خدا و مرا كفايت كند، دعاي دعاكننده را مي‌شنود، نيست وراء خدا نهايتي، شهادت مي‌دهم برحقانيت آنچه دعوت كرده، و اين‌كه مبري است از آنچه كه از آن تبري جسته است، ( مثل شريك‌داشتن) و اين‌كه از خدا است دنيا و آخرت.

علامه‌مجلسي«رحمة‌الله‌عليه» فرمود: اگر كسي هرروز هر يك از اين دعاها را ده مرتبه بخواند عمل به روايت كرده باشد، و اگر هرروز هر يك را صد مرتبه بخواند بهتر خواهد بود.

?تهليلات اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)

وبخواند در هرروزِ اين دهه اين تهليلاترا كه از اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) منقول و اگر روزي ده مرتبه بخواند بهتر است.

«لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ عَدَدَ الّلَيالي وَالدُّهُورِ….

?منبع:سایت لب المیزان

?بصيرت واقعي آن است که شيعيان حضرت، حضرت را به نورانيت بشناسند تا نظرشان به حضرت، مانند نظر به افراد معمولي نباشد و فکر کنند مي شود علي(ع) را با ساير خلفا مقايسه کرد منتها علي(ع) افضل از آن ها است، غافل از اين که آن حضرت در مقامي هستند که اَحدي در آن مقام نيست و کمال ساير انسان ها در شناختن آن مقام و بهره بردن از نور آن حضرت است.

?تعداد کمي از ياران اميرالمؤمنين(ع) متوجه مقام اصلي حضرت شدند، به همين جهت روايت مي فرمايد: اکثر امت بعد از رحلت رسول خدا(ص) مرتد گشتند،يعني جهت خود را از نظر به مقام نورانيت علي(ع) به سوي ديگري انداختند.

?وقتي آن طور که شايسته است متوجه مقام امام نشدند آنجايي که بايد نهايت جانبداري را انجام دهند، نمي توانند تا آخر بمانند، چون نظر به حقيقت و ذات ولايت و جنبه ي آسماني آن حضرت نداشتند.

⛔همين طور که در انقلاب اسلامي يک عده اي تا ميانه ي راه آمدند، چون متوجه ذات انقلاب اسلامي و اتصال آن به غدير نشدند.

?در صدر اسلام عده اي تلاش نکردند اميرالمؤمنين(ع) را پيدا کنند، بيشتر به دنبال آن بودند که افکار خود را به حضرت تحميل نمايند، اين ها به دنبال خود بودند و نه به دنبال آن اميرالمؤمنين(ع) که خداوند براي هدايت بشريت فرستاده بود و لازم بود در او ذوب شوند و اين در صورتي عملي مي شود که امام را در مقام نورانيت بشناسند

➕منبع:کتاب حقیقت نوری اهل بیت علیهم السلام