?ترس از مرگ، عامل خشکاندن شور حیات:

?امويان دائم ترس را منتشر مي كردند و نگران آن بودند كه مردم از دام ترسِ از مرگ رها شوند و از آن بيرون روند.
?رها شدن مردم از دام ترس، پايان سلطة قدرتمندان است، چراكه همة نظام ارزشي آنها در ترس از مرگ رونق و بقاء دارد.
?و حسين(ع) به همه فهماند ترس از مرگ، كشتن يك حكمت و يك فرهنگ متعالي است؛ و لذا يكي از شعارهاي كربلا اين است كه:
«اِنّي لا اَرَي الْمَوتَ اِلاَّ سَعادَةً وَ لا اْلحَياةَ مَعَ الظَّالِمينَ اِلاّ بَرَما»
?يعني من مرگ را در چنين شرايطي جز سعادت نمي بينم و زندگي با ستمكاران را جز ملالت و هلاكت نمي نگرم.
?همچنان كه وقتي در برخورد اوّل، حُرّ با امام حسين(ع) روبه رو شد، به حضرت گفت: فكر مي كنم اگر مقاومت كنيد، كشته مي شويد.
امام حسين(ع) در جواب او فرمودند: «اَفَبِالْمَوْتِ تُخَوِّفُني؟»
آيا مرا از مرگ مي ترساني؟
?اصلاً مگر مرگ چيزي است كه در فرهنگ حسين(ع) جايي داشته باشد تا بتواند تصميمات او را تغيير دهد؟
?ترس ازمرگ، بزرگ ترين ضعف بشراست
و اژدهاي قدرت، حاكميّت خويش را بر ضعف هاي بشر بنا نهاده و از همه بيشتر بر «ترس از مرگ»؛ و قدرتمندان هميشه بر اساس «ترس بشر از مرگ» در امنيت هستند.
☑️اين است كه حكمت حسيني حكمت فرو ريختن همه قدرت هاي غيرالهي است در همه عصرها، و براي همه نسل ها.
☑️و تا به حسين(ع) نزديك نشده اي، ترس
از قدرت هاي غيرالهي شور حيات را در وجود تو مي خشكاند و در تصميمات تو بدون آنكه بخواهي نفوذ مي كند.

منبع: کربلا مبارزه با پوچی ها
#استاد_طاهرزاده

اربعینی ها در زیارت اربعین کربلا…

?اربعینی‌ها، امانتداران با وفای خون و مکتب امام حسین هستند.

?اربعینی‌ها، با حضور عاشقانه و حماسی خویش اعلام می‌کنند: مکتبی را که امام حسین و یاران و خاندانش با شهادت و جهاد به دست ما رساندند، به‌خوبی حفظ می‌کنیم و قدر آن را می‌دانیم.

?اربعینی‌ها، اعلام می‌کنند که با وفاداری و همدلی خویش زمینه را برای ظهور و فرج منتقم خون او و خون همه انبیاء و اولیای الهی فراهم می‌کنند.

?اربعینی‌ها، اعلام می‌کنند که مثل اصحاب با وفای امام حسین حاضر هستند از جان و مال خویش برای یاری حجت خدا و امام زمان بگذرند.

?اربعینی‌ها، به کربلا می‌رفتندتا در لشکر صاحب‌الزمان ثبت‌نام حقیقی کنند.

?اربعینی‌ها، به کربلا می‌رفتندتا به امام حسین بگویند که ما نیز چون اصحاب شما با وفا هستیم و هرگز نمی‌گذاریم پسر شما، مهدی عزیزما، آواره و تنها بماند.

?اربعینی‌ها، می‌رفتند تا به امام حسین بگویند: مطمئن باش تا ما هستیم، امام مهدی دیگر غریب نخواهد بود.

?اربعینی‌ها، به کربلا می‌رفتند تا به امام حسین اعلام کنند که «ابداً والله یاحسین ما ننسی مهدیا: ای حسین به خدا قسم هرگز مهدی را فراموش نمی‌کنیم!»

? اربعینی‌ها، به کربلا می‌رفتند تا با منتقم خون حسین و فرزندان حسین پیمان خون ببندند.
?اربعینی‌ها، به کربلا می‌رفتند تا به حضرت مهدی اعلام کنند که دیگر غیرت ما اجازه نمی‌دهد تو مظلوم و غریب و مضطر باشی.

?اربعینی‌ها، به کربلا می‌رفتند تا به پدر آسمانی‌ خود و امام عزیزشان بگویند: دیگر دوران غصه‌ها، گریه‌ها و تنهایی شما به سر آمده است!

?اربعینی‌ها، به کربلا می‌رفتندتا به صاحب‌الزمان اعلام کنند: پدر عزیز! ما فرزندان تو دیگر نمی‌خواهیم و نمی‌توانیم ننگ تنها گذاشتن تو را به دوش بکشیم. دیگر فهمیده‌ایم که بی همگان به سر شود بی تو به سر نمی‌شود!

?اربعینی‌ها، به کربلا می‌رفتندتا به مهدی موعود عرض کنند: مطمئن باش تا لحظه با شکوه ظهورت، از هیچ جهاد مادی و معنوی و از هیچ جهاد علمی و عملی دریغ نخواهیم کرد.
?اربعینی‌ها، به کربلا می‌رفتند تا با حضرت زهراکه در کنار مزار پسرش برای زوار او استغفار می‌کند، ملاقات کنند و به او اعلام کنند: مادر جان! دوران غصه‌ها و گریه‌های تو بر تنهایی، مظلومیت و غربت فرزندت، مهدی عزیزمان، به سر آمده! تا ما فرزندان تو، هستیم، دیگر او غریب و تنها نیست.
?اربعینی‌ها، به کربلا می‌رفتند تا به مادر آسمانی‌ خود، حضرت زهرا اعلام کنند که «ابداً والله یا زهرا ما ننسی مهدیا: ای زهرا! به خدا قسم هرگز مهدی را فراموش نخواهیم کرد!»
?اربعینی‌ها، به کربلا می‌رفتند تا با مادر آسمانی‌شان بیعت کنند و بگویند: مادر جان! با تو عهد می‌بندیم و به تو قول مردانه می‌دهیم که همراه مهدی عزیزمان، انتقام تو و همه فرزندانت و همه مظلومان و مستضعفان عالم را بگیریم. مادر جان! هرگز تا آن لحظه، پسرت- پدر آسمانی خویش- را تنها نمی‌گذاریم.

?اما امسال گرچه اربعینی های ولایتمدار بدلیل ویروس کرونا به کربلا نمی روند اما برعهدخویش جانانه پایدارند

همان عهد حسینی که متصل به عهد محمدی صلی الله علیه وآله می باشد.

#لبیک_یا_حسین

#همقدم_جابرم

?برگرفته از مباحث اربعین استاد محمد شجاعی

?شيعه در همه دوران تاريخ حياتش با نهضت كربلا و اصحاب كربلا «هم تاريخ» است،

?يعني اصلاً فاصله اي بين خود و آن حادثه احساس نمي كند، و لذا خود را بازيگر آن صحنه مي يابد و نه تماشاگر

?منبع:کربلا مبارزه باپوچی ها

سؤال: آيا کار دعانويس هم مثل کار جادوگر و رمّال است؟
جواب: خير؛ ما در سيره ائمه معصومين(ع) داريم که دعايي را مي نوشتند و در عين اين که مي خواندند، نزد خود مي گذاشتند، حتي از امام رضا(ع) داريم که دعايي را در يقه خود گذاشته بودند، که به حرز امام رضا(ع) مشهور است. مرحوم شيخ عباس قمي«رحمة الله عليه» در حاشيه ي مفاتيح الجنان حرزهايي را که ائمه(ع) استفاده مي کردند آورده است. پس اگر خود شما يا کس ديگري دعايي را بنويسد و به اميد دفع فتنه نزد خود نگه داريد، کار درستي است، منتها بايد دقت بفرمائيد که طرفي که براي شما دعا مي نويسد، واقعاً از متون مورد اعتماد استفاده کند نه اين که چيزهايي را به نام دعا از خودش در آورده باشد. نگه داري قرآن در نزد خود يک نوع وسيله ي دفع فتنه است و يک نوع حرز به حساب مي آيد. بر همين اساس قديمي ها قرآن هاي بسيار کوچک را در محفظه اي که آب به آن نرسد قرار مي دادند و به گردن کودکان مي انداختند. دعا و قرآن؛ هم خواندنش خوب است و هم نزد آدم باشد خوب است ولي اين خط كشيدن ها که به نام دعا مي دهند چيز مطمئني نيست. عزيزاني که اذيت مي شوند يا فكرشان مشغول موضوعات ناراحت کننده است، از حرز حضرت زهرا(س) يا حرز اميرالمومنين(ع) و يا حرز امام رضا(ع) و امثال آن ها استفاده کنند.
سؤال: شما فرموديد طبق آيه ي قرآن «وَمَا هُم بِضَآرِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ»؛ هيچ جادوگر و رمّالي نمي تواند كسي را اذيت كند مگر اين كه خدا براساس مصلحت خويش بخواهد او را تنبيه كند، پس چيزهايي مثل انگشتر فيروزه و «اِنْ يَكاد» در دفع موانع چه نقشي دارد؟
جواب: درست است که كسي نمي تواند كسي را اذيت كند يا به كسي نفع برساند ولي حال اگر خدا فرموده براي دفع خطر مثلاً اين انگشتر را در دست كنيد به جهت آن است که استفاده از اين ها استفاده از يک قاعده اي است که در نظام عالم جاري است، مثل رفع تشنگي از طريق آب خوردن. درست است که کسي نمي تواند شما را اذيت کند ولي اگر مي خواهيد تشنگي را رفع کنيد بايد آب بخورید. البته استفاده از انگشترهاي مقدس و يا ادعيه موجب آماده شدن شرايط بهتر است و اگر بقيه ي شرايط موجود نباشد آن ها به خودي خود نتيجه ي مطلوب را نمي دهد.

منبع:جایگاه جن،شیطان،جادوگر درعالم