پازل زیبای اندیشه دینی

سؤال: آيا کار دعانويس هم مثل کار جادوگر و رمّال است؟
جواب: خير؛ ما در سيره ائمه معصومين(ع) داريم که دعايي را مي نوشتند و در عين اين که مي خواندند، نزد خود مي گذاشتند، حتي از امام رضا(ع) داريم که دعايي را در يقه خود گذاشته بودند، که به حرز امام رضا(ع) مشهور است. مرحوم شيخ عباس قمي«رحمة الله عليه» در حاشيه ي مفاتيح الجنان حرزهايي را که ائمه(ع) استفاده مي کردند آورده است. پس اگر خود شما يا کس ديگري دعايي را بنويسد و به اميد دفع فتنه نزد خود نگه داريد، کار درستي است، منتها بايد دقت بفرمائيد که طرفي که براي شما دعا مي نويسد، واقعاً از متون مورد اعتماد استفاده کند نه اين که چيزهايي را به نام دعا از خودش در آورده باشد. نگه داري قرآن در نزد خود يک نوع وسيله ي دفع فتنه است و يک نوع حرز به حساب مي آيد. بر همين اساس قديمي ها قرآن هاي بسيار کوچک را در محفظه اي که آب به آن نرسد قرار مي دادند و به گردن کودکان مي انداختند. دعا و قرآن؛ هم خواندنش خوب است و هم نزد آدم باشد خوب است ولي اين خط كشيدن ها که به نام دعا مي دهند چيز مطمئني نيست. عزيزاني که اذيت مي شوند يا فكرشان مشغول موضوعات ناراحت کننده است، از حرز حضرت زهرا(س) يا حرز اميرالمومنين(ع) و يا حرز امام رضا(ع) و امثال آن ها استفاده کنند.
سؤال: شما فرموديد طبق آيه ي قرآن «وَمَا هُم بِضَآرِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ»؛ هيچ جادوگر و رمّالي نمي تواند كسي را اذيت كند مگر اين كه خدا براساس مصلحت خويش بخواهد او را تنبيه كند، پس چيزهايي مثل انگشتر فيروزه و «اِنْ يَكاد» در دفع موانع چه نقشي دارد؟
جواب: درست است که كسي نمي تواند كسي را اذيت كند يا به كسي نفع برساند ولي حال اگر خدا فرموده براي دفع خطر مثلاً اين انگشتر را در دست كنيد به جهت آن است که استفاده از اين ها استفاده از يک قاعده اي است که در نظام عالم جاري است، مثل رفع تشنگي از طريق آب خوردن. درست است که کسي نمي تواند شما را اذيت کند ولي اگر مي خواهيد تشنگي را رفع کنيد بايد آب بخورید. البته استفاده از انگشترهاي مقدس و يا ادعيه موجب آماده شدن شرايط بهتر است و اگر بقيه ي شرايط موجود نباشد آن ها به خودي خود نتيجه ي مطلوب را نمي دهد.

منبع:جایگاه جن،شیطان،جادوگر درعالم