:
?حالا به جملة حضرت فاطمه(س) توجه كنيد:
177- 174: «وَاطْلَعَ الشَّيطانُ رِأسَهُ مِن مَغْرَزِهِ، هاتِفاً بِكُم، فَاَلْفاكُم لِدَعوَتِهِ مُستَجيبين، وَ لِلغِرَّةِ فيهِ مُلاحِظين»؛

يعني شيطان سرخود را از مخفي گاه بيرون آورد و ندايتان در داد، ديد كه پاسخگوي دعوت او هستيد و براي فريب خوردن آماده ايد.

?با تامل روي همين قسمت از فرمايش آن حضرت متوجه مي شويم چگونه شيطان و نفاق مي توانند يك جامعه را از دست دلسوزان بگيرند و آن جامعه را بر اساس نيّات خود بچرخانند وقتي ريشة اين قضيه روشن شد ما مي توانيم خود و جامعه را از حيلة شيطان و نفاق نجات دهيم.
براي فرهنگ شيعه، يأس از نجات اصلاً معني نمي دهد!!
چون شيعه امامان معصومي دارد كه هميشه بر سبيل نجات و هدايت بوده اند و هيچ گاه حيلة شيطان و نفاق نتوانسته است بر آنها نفوذ كند.
شرايط شما هرچه هم كه سخت باشد سخت تر از شرايط امام حسين(ع) نمي شود.
راوي مي گويد همة لشكرِ ستم دور حضرت را گرفته بود ولي هرچه زمان شهادت حضرت نزديك تر مي شد حضرت اميدوارتر به صحنة مبارزه مي آمد و نشاط و شادابي در چهرة حسين به سبقت نشسته بودند.
در كتاب «كربلا مبارزه با پوچي ها» عرض شد كه حسين(ع) اميدوارترين شخصيت تاريخ است، در شرايطي كه همة نااميدي ها در صحنه است.
امام حسين(ع) به حضرت زينب(س) مي فرمايند مواظب باشيد شيطان صبرتان را نربايد، با توجه با چنين اماماني، اگر در رهنمودهاي آن ها تدبّر داشته باشيد نه تنها توسط شيطان و نفاق اغفال نمي شويد، بلكه به كمك آن ها جهت نجات جامعه از دست شيطان و نفاق، خيلي زود نتيجه مي گيريد!!!

?#بصیرت_حضرت_زهرا (سلام الله علیها)
?#استاد_طاهرزاده

عنايت داريد كه در آن شرايط قضيه بسيار پيچيده بود و يك فاطمه با آن بصيرت و شجاعت مي خواست تا روبه روي چنين جرياني بايستد و در حضور آن همه اصحاب پيامبر(ص) بگويد: نفاق وارد نظام جامعه ديني شده است و همة زندگيتان را هم اشغال كرده است.
? اينجا است كه مي خواهم عرض كنم قصة اين خطبه قصة هر روز ماست، براي بيدار شدن، براي حفظ اصول و ارزش هاي الهي و براي اين كه حياتمان بازيچة فرهنگ نفاق قرار نگيرد و براي اين كه دوست را دشمن، و دشمن را دوست نگيريم.
?خود حضرت در آخر خطبه مي فرمايند من اين سخنان را براي همه تاريخ گفتم، نه براي شما مردمي كه الآن روبه روي من هستيد و گرفتار فضاي نفاق شده ايد و چهره هاي نفاق را نمي شناسيد.
سؤال اين است اگر هم چهره نفاق را نمي شناختند چرا شاخصه هاي هدايتي را كه پيامبر اكرم(ص) تعيين نمودند، رها كردند؟
چرا فاطمه زهرا(س) كه خشم و خشنودي اش ملاك خشم و خشنودي خدا بود و چرا علي(ع) را كه محور حق بود رها كردند؟
?اهل سنت اين روايت را از قول پيامبراكرم(ص) نقل مي كنند كه حضرت مي فرمودند: «اَلْحَقُّ مَعَ عَليٍّ وَ عَليٌّ مَعَ الْحَقّ».
?اين مسئله كه علي(ع) حق است براي عايشه و ديگران بسيار روشن است.?
? پيامبر اكرم(ص) فرهنگي را در جامعه تثبيت نمودند كه اگر مردم به دنبال حق بودند، حق در آن جامعه گم نشود.
جامعة اسلامي با شاخصه هايي كه پيامبراكرم(ص) قبل از رحلت خود تعيين نموده، چرا باز راه هدايت را گم مي كند و منحرف مي شود.
در اين جا تحليل حضرت فاطمه(س) خيلي عجيب است، مي فرمايند:
اولاً: شما ضعف هايي داشتيد كه نفاق در فكر و زندگيتان نفوذ كرد.
ثانياً: شيطان هم به شما اميدوار شد، چون كبر داشتيد.
شيطان هميشه از طريق كبر حكومت مي كند.
خود شيطان استكبار كرد «اَبَي وَ اسْتَكْبَر» ابوطالب مكي در كتاب قُوت القلوب مي گويد: شيطان وقتي وارد شخصيت كسي مي شود، اول نقب مي زند، بعد مي گردد تا دستگيره اي پيدا كند و از طريق آن دستگيره انسان را به طرف خود بكشاند.
حالا اگر دستگيره اي پيدا نكرد برمي گردد.
يكي از بهترين دستگيره ها براي شيطان در شخصيت ما «كبر» است.  

❌سؤال شده است قبول داريم بعضي از برنامه ها از جمله بعضي از برنامه هاي تلويزيون لغو است ولي آيا مشغول کردن مردم به برنامه هاي لغو براي جلوگيري از فساد بهتر نيست؟

?جواب: عنايت فرمائيد که هر چه خود را به برنامه هاي لغو عادت دهيم به همان اندازه به هوس خود جواب داده ايم و مسلم است که در امور لغو آنچه رشد مي کند هوس است و نه فطرت، حال اگر هوس را به ميدان بياوريد چون جنس هوس همچون جنس آتش است، همواره جلو مي رود و چيزهاي اطراف خود را مي سوزاند و به هيچ مرزي بسنده نمي کند، عملاً به همان فسادي مي رسيد که مي خواستيد از آن فرار کنيد، اگر پاي هوس به ميان آمد، به کم متوقف نمي شود. پس بايد توجه داشته باشيد که در کارها پاي هوس به ميدان نيايد و در هيچ شرايطي زمينه را براي هوسراني مردم فراهم نکنيم.
❌بلکه از راههاي صحيح مردم را به دينداري معنوي هدايت نمائيم، تجربه ي غلط مسئولان فرهنگي ما اين بود که خواستند از ترس مفاسد ماهواره ، مردم را مشغول به برنامه هاي پوچ و بي محتوا کنند تا به ماهواره رجوع ننمايند، نتيجه آن شد که فرهنگ ديني مردم از طريق برنامه هاي لغو مورد غفلت واقع شد و آن عده اي هم که هرگز به سراغ ماهواره نمي رفتند، با برنامه هاي پوچ و بي محتواي تلويزيون، پوچ و بي محتوا شدند. البته براي مردم عادي نمي توان علامه طباطبائي«رحمة الله عليه» را آورد تا سخنراني کنند، ولي وقتي رويکرد به سوي معنويات باشد از هنرمنداني استفاده مي شود که به طور غير مستقيم قلب هاي افراد را به سوي معنويات سوق مي دهند.

❌مردم از حرف هاي تکراري و لغو خسته مي شوند و به دنبال حرف هاي عميق ديني هستند و از ما تقاضاي حرف هاي عميق بيشتري دارند، وقتي ما توان ارائه ي آن حرف ها را به صورت هنرمندانه نداشتيم خود را به امور لغو سرگرم مي کنيم. بايد بر اين امر تأکيد کرد که قرآن مي فرمايد خصوصيات مؤمن آن است که از کار لغو فاصله مي گيرد. «وَالَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ»؛مؤمنيني که رستگار مي شوند کساني اند که از هر کار لغوي روي گردانند.
❌ما بايد مراقب باشيم که از ترس رو آوردن مردم به ماهواره طوري به هوس آن ها دامن نزنيم که در نهايت به جز به ماهواره به چيز ديگري راضي نشوند. عجيب اينجاست که به جاي احياکردن فطرت و تلاش براي کنترل هوس ها مي خواهيم با جواب دادن به هوس ها آن را به کم راضي نمائيم! اين پنداري است که با واقعيت هوس ها همخواني ندارد و در واقع ما خودمان با ميدان دادن به هوس، ميل به هوسراني بيشتر را در مردم مي افزائيم و در آن حال است که روح ها ارزشي براي دين قائل نيستند، نهايت کار آن مي شود که دين را در حدّ حرکات قالبي مي پذيرند ولي هوس است که بر عقل و روان آن ها حکومت مي کند. به تعبير اميرالمؤمنين(ع) «کَمْ مِنْ عَقْلٍ اَسيرٍ تَحْتَ هَوَي اَميرٍ»؛چه بسيار عقلي که اسير هوسي است که حاکم بر عقل است.

استاد اصغر طاهرزاده

?آیت الله حائری شیرازی?

اگر وقت خود را بیشتر صرف انتخاب راه و جهت حرکت کنیم، راه برای ما هموار خواهد شد.
بسیاری از اوقات، انرژی خود را صرف #حرکت می کنیم، درحالیکه انتخاب #جهت مهم تر است.

?آیت الله حائری شیرازی?

معلم یا مربی [در عین حال که حسن خلق، لازم دارد] باید قدرت تشر داشته باشد؛ یعنی برایش لازم است. چرا؟ چون انسان‌ها «نفس» دارند. پس باید در وجود او این قدرت هم باشد.
دربارۀ حسن خلق رسول اکرم (صلوات الله علیه و آله) زیاد شنیده‌اید. اما در وقت غضب، کسی جرئت نداشت در حضور او حرفی بزند. چنان مجلسش سنگین می‌شد که اعضای مجلس دلشان می‌خواست کسی از بیرون بیاید و او حرف بزند؛ واِلا در مجلس آن حضرت سکوت حاکم بود. در آن حال تذکر، آن حضرت حتی بر ابوجهل هم مؤثر بود.

کسی با ابوجهل معامله‌ای کرده بود که ابوجهل پولش را پس نمی‌داد. این آدم به هر راه رفت کسی را ندید که با او دردِدل کند. به رسول اکرم (صلوات الله علیه و آله) گفت. در همان مواقعی که هنوز پیغمبر(صلوات الله علیه و آله)‌قدرت پیدا نکرده بود. به پیامبر گفت: من چیزهایی به این‌ها فروخته‌ام، این‌ها حاشا می‌کنند و پولش را نمی‌دهند. پیغمبر (صلوات الله علیه) همراهش آمد تا درِ خانۀ ابوجهل. در را زد و ابوجهل آمد. فرمود: به او بده. ابوجهل گفت: چشم؛ یعنی «بدهِ» او «بده» عادی نبود.
او همان کسی بود که گاهی یا هروقت که به رسول اکرم (صلوات الله علیه) می‌رسید، بی‌ادبی می‌کرد و سربه‌سر حضرت می‌گذاشت؛ اما در این موضوع نه. چرا؟ چون این آن محمدِ در حالت عادی نبود. برای دفاع از مظلوم آمده و غضب کرده بود. برای اینکه داشت به مظلومی ظلم می‌شد. این نیرو، نیروی دیگری در وجودش بود.