فرهنگ غرب، یعنی فرهنگ بی‌ادبی / غربی‌ها سال‌ها برای از بین بردن ادب، سرمایه‌گذاری کرده‌اند

چرا ما فرهنگ غرب را فرهنگ بدی می‌دانیم؟ چون به انسان می‌گوید: «رها باش؛ ادب را رعایت نکن» اصلاً فرهنگ غرب، یعنی فرهنگ بی‌ادبی. جالب اینجاست؛ با اینکه خمیرمایۀ فرهنگ غرب، بی‌ادبی است، آنها هیچ‌وقت نتوانسته‌اند زیبایی ادب را از بین ببرند. یعنی با اینکه آنها در جهت به انحطاط کشاندن انسان‌ها، سال‌ها برای از بین بردن ادب، سرمایه‌گذاری کرده‌اند ولی هنوز هم ادب در نگاه مردم، زیباست. ببینید فطرت انسان چه قدرتی دارد که علی‌رغم این‌همه تلاش برای از بین بردن ادب، باز هم ادب برایش زیباست.

ادامه در پست بعدی….

ادب موجب پنهان ماندن احساسات خوب و بد انسان می‌شود/ چرا توجه به ادب، در برخورد با فرهنگ منحط غرب اهمیت دارد؟

حالا می‌خواهیم تعریفی از ادب ارائه دهیم تا معلوم شود که چرا توجه به مفهوم ادب -خصوصاً امروز در فرهنگ جاری زمانۀ ما- در برخورد با فرهنگ منحط غرب، خیلی اهمیت دارد؟
ادب یک خاصیتی دارد که موجب پنهان ماندن احساسات انسان می‌شود؛ هم احساسات خوب و هم احساسات بد. مثلاً اینکه ادب به شما می‌گوید «اگر کسی را دوست داشتی، زیاد ابراز نکن» یعنی از اینکه بگویی «دوستت دارم» حیا می‌کنی. ادب می‌گوید: فعلاً برای ابراز محبت، یک لبخند بزن؛ همین کافی است. یعنی فقط یک حداقلی از محبت خودت را ابراز کن. ادب موجب می‌شود که اگر از کسی متنفر شدی، آن را ابراز نکنی. یا فقط یک حداقلی از تنفر خودت را ابراز کنی.

ادامه در پست بعدی….

اگر نفس رها شود، میل به بی‌ادبی دارد / لذا انسان باید نفس خود را به ادب وادار کند

کلمۀ ادب، نامی برای همۀ خوبی‌هاست، در بسیاری از مواقف، از کلمۀ ادب به‌گونه‌ای استفاده شده است که نه‌تنها ادب در رابطۀ بین انسان با دیگران تعریف می‌شود، بلکه در رابطۀ بین انسان و خدا نیز قابل تصور است، و حتی در زندگی فردی و رابطۀ شخص با خودش هم مفهوم ادب قابل تصور و قابل تحقق است.
وظیفه‌ای که به عهدۀ ماست، این است که ادب را برای خودمان به‌دست بیاوریم. نفس انسان به‌گونه‌ای است که اگر رهایش کنید، میل به بی‌ادبی دارد، لذا انسان باید نفس خودش را به ادب وادار کند. امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «نفس انسان به بی‌ادبی علاقه دارد(یک کششی به بی‌ادبی دارد)؛ النَّفْسُ مَجْبُولَةٌ عَلَى سُوءِ الْأَدَبِ؛ و عبد مأمور است که یک تداومی در التزامش به ادب داشته باشد؛ وَ الْعَبْدُ مَأْمُورٌ بِمُلَازَمَةِ حُسْنِ الْأَدَبِ ؛ وقتی انسان خودش را به رعایت ادب وادار کند، نفس انسان مدام مخالفت می‌کند (لذا یک درگیری دائمی با نفس ایجاد می‌شود)؛ وَ النَّفْسُ تَجْرِی بِطَبْعِهَا فِی مَیْدَانِ الْمُخَالَفَةِ؛ و عبد باید مدام با نفس خودش درگیر باشد تا خواسته‌های بدی که نفس دارد را کنار بزند؛ وَ الْعَبْدُ یَجْهَدُ بِرَدِّهَا عَنْ سُوءِ الْمُطَالَبَةِ ؛ وقتی انسان عنان نفس خود را رها کرد(چون نفس دوست دارد بی‌ادبی کند) انسان در فساد نفس خود شریک خواهد بود؛ فَمَتَى أَطْلَقَ عِنَانَهَا فَهُوَ شَرِیکٌ فِی فَسَادِهَا؛ و هر کسی نفس را در رسیدن به خواسته‌های نفس (هوای نفس) کمک کرد، او در واقع در قتل نفس خود شریک شده است؛ وَ مَنْ أَعَانَ نَفْسَهُ فِی هَوَى نَفْسِهِ فَقَدْ أَشْرَکَ نَفْسَهُ فِی قَتْلِ نَفْسِه‏»(مستدرک‌الوسائل/11/138)

ادامه در پست بعدی…

قال أبو الفرج الإصفهاني: إنها كانت تخرج إلى البقيع فتندب بنيها أشجى‏ ندبة وأحرقها، فيجتمع الناس إليها يسمعون منها، فكان مروان يجي‏ء في من يجي‏ء لذلك، فلا يزال يسمع ندبتها ويبكي! .

وروى جابر عن أبي جعفر عليه السلام:

أنّ زيد بن رقاد وحكيم بن الطفيل الطائي قتلا العباس بن علي عليه السلام، وكانت أم البنين أم هؤلاء الأربعة الأخوة القتلى تخرج إلى البقيع، فتندب بنيها أشجى ندبة وأحرقها ..
وروي: أنها كانت تخرج إلى البقيع كلّ يوم ترثيه، وتحمل ولده‏ عبيد اللَّه، فيجتمع لسماع رثائها أهل المدينة، وفيهم مروان بن الحكم!، فيبكون لشجيّ الندبة، قولها رضي اللَّه عنها:
يا من رأى العباس كرّ على جماهير النقد ووراه من أبناء حيدر كلّ ليث ذي لبد
انبئت أنّ ابنى أصيب برأسه مقطوع يد ويل على شبلي أمال برأسه ضرب العمد

منبع: بقيع الغرقد فى دراسة شاملة، ص: 309

#تلنگری

? هرقدر شباهت انسان، به اهلِ بیت بیشتر می‌شود ؛
در دستگاه تدبیری آنان در طول تاریخ، بیشتر به حساب آمده، و نقش مهم‌تری را ایفا خواهد کرد.

ـ حضرت #ام‌_البنین سلام‌الله‌علیها چه خصوصیاتی داشتند، که در تدبیر عرشی تاریخ، نقش پرورش فرزندان حضرت زهرا سلام‌الله علیها، و نیز حضرت عباس، بعنوان ستون جبهه‌ی عاشورا، به ایشان سپرده می‌شود؟

#مادر_ادب
استاد محمد شجاعی