حیات مسخره ی نوع چهارم

حضرت می فرماید: «مَنْ سَأَلَ اللَّهَ الْجَنَّةَ وَ لَمْ یَصْبِرْ عَلَى الشَّدَائِدِ فَقَدِ اسْتَهَزَأَ بِنَفْسِهِ= هر کس بهشت را از خدا بخواهد، اما صبر بر سختی‌ها ندارد، خودش را مسخره کرده است.

حیات مسخره ی نوع پنجم

«مَنْ تَعَوَّذَ بِاللَّهِ مِنَ النَّارِ وَ لَمْ یَتْرُكْ شَهَوَاتِ الدُّنْیَا فَقَدِ اسْتَهَزَأَ بِنَفْسِهِ= آدمی که به خدا پناه می‌برد از جهنم، اما شهوت های دنیایی را حاضر نیست ترک کند، خودش را مسخره کرده است.

حیات مسخره ی نوع ششم

«مَنْ ذَكَرَ الْمَوْتَ وَ لَمْ یَسْتَعِدَّ لَهُ فَقَدِ اسْتَهَزَأَ بِنَفْسِه‏= آدمی که مرگ را یاد می‌کند، اما خودش را برای آن آماده نمی کند، خودش را مسخره کرده است». یعنی کسی که تولدش به دنیای بعدی را یاد می‌کند، ولی برای آن آماده نیست، خودش را مسخره کرده است. الان تا می‌گوییم تولد، فقط سیسمونی به یادمان می آید. سیسمونی یعنی چه؟ یعنی آمادگی. می‌گوییم باید مراقبت های لازم را انجام دهیم و پیش پزشک برویم و عکس و سونوگرافی بگیریم. این آماده نیست. هر کس که یاد مرگ را می‌کند و برای مرگ و تولد به دنیای بعدی آمادگی ندارد، تا می‌گویند سرطان داری، قبل از آن که از سرطان بمیرد، سکته می‌کند و می‌میرد. افسرده می‌شود با اینکه سرطان داری و می‌میری یعنی داری می‌روی به رحمت خدا و بهشت و پیش خانواده آسمانی‌ات می‌روی. اما این آدم چون آمادگی ندارد، اصلاً خوشش نمی‌آید از کلمه مرگ و تولد.

حیات مسخره ی نوع هفتم

آخرین مورد از انواع حیات مسخره را بعدا در زمان اردو ان شاالله توضیح می‌دهیم. امسال اگر اردو برقرار بشود و بگذارند، این حدیث شریف را داریم که می فرماید: «مَنْ ذَكَرَ اللَّهَ وَ لَمْ یَشتَقْ إِلَى لِقَائِهِ فَقَدِ اسْتَهَزَأَ بِنَفْسِهِ= اگر کسی یاد خدا بکند، اما مشتاق ملاقات خدا نباشد، این آدم خودش را مسخره کرده است». می فرماید برای ملاقات خدا اشتیاقی نداشته باشد، خودش را مسخره کرده است. در بعضی از نسخه‌ها به جای «لم یشتق» آن ش را برداشته اند و س گذاشته اند و ت را به ب تبدیل کرده اند و شده «وَ لَمْ یَسْتَبِقْ إِلَى لِقَائِهِ فَقَدِ اسْتَهَزَأَ بِنَفْسِهِ= و برای ملاقات با خدا مسابقه نمی دهد». یعنی در نسخه‌های متفاوت، این روایت را دو جور ذکر کرده اند. در این دومی معنا این می شود که هر کس یاد خدا بکند، اما «سبقت نگیرد» خودش را مسخره کرده است. این دومی کار را حساس تر کرده است. یعنی برای ملاقات با خدا باید از دیگران سبقت بگیری، نه در امور دیگر.

این دومی با آیه قرآن هم جور در می‌آید که می فرماید: «سَابِقُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ و….=سبقت بگیرید برای مغفرت خواهی از خدا». پس کسی که هیچ سبقت نمی‌گیرد برای تقرب و ملاقات خدا و اصلاً مسابقه ای نگذاشته و در مسابقه قرب و ملاقات خدا شرکت نمی‌کند، این هم خودش را مسخره کرده است.

استاد محمد شجاعی