یکی از موارد رایج در فیلمهای غربی، ناسزا گفتن است
یکی از موارد رایج در فیلمهای غربی، ناسزا گفتن است/ ضربالمثلی ژاپنیها دربارۀ بیادبی آمریکاییها
یکی از قسمتهایی که در فیلمهای سینمایی دنیا رایج است، ناسزا گفتن است که در تلویزیون جمهوری اسلامی معمولاً این قسمتها حذف میشود. اگر به فیلمساز بگویید: «این ناسزاها در فیلم، زشت است» او میگوید: «بالاخره من باید نشان بدهم که او چقدر تحت تأثیر احساسات خودش قرار گرفته است، و او باید هیجان خودش را به مخاطب فیلم، منتقل کند، لذا چارهای نداریم جز اینکه از ناسزاها استفاده کنیم!» در حالی که فیلمساز میتواند بهجای استفاده از ناسزا، مثلاً با یک اخمی که شخصیت داستان با ابرویش میکند، احساسات او را به مخاطب منتقل کند؛ البته این کار نیاز به هنر دارد که هر فیلمسازی این هنر را ندارد.
از سوی دیگر، در این فیلمها از صحنههای عشقبازی هم برای نشان دادن احساسات، استفاده میکنند، در حالی که میشود به جای ابراز احساسات به آن صورت مبتذل، با یک لبخند، یک تأمل و یا با یک نگاه گشادهتر، همان احساسات عمیق را به مخاطب منتقل کرد. یعنی میشود خیلی وزین فیلم ساخت، ولی انسان دوست دارد رها باشد و هر چیزی در پیش روی او قرار دارد، کنار بزند، این یک خصلت اساسی در انسان است؛ کمااینکه خداوند میفرماید: «بَلْ یُریدُ الْإِنْسانُ لِیَفْجُرَ أَمامَهُ»(قیامه/5)
میگویند ژاپنیها در مقام تقبیح آمریکاییها، این ضربالمثل را به کار میبرند: «قورباغه را نگاه کن که دهانش را آنقدر باز کرده است که زبان کوچکش هم پیداست!» چون ژاپنیها زیاد اهل ابراز احساسات نیستند و خودشان را خیلی کنترل میکنند. مثلاً اگر کسی را خیلی دوست داشته باشند، فقط یک یا چندبار پیش او خم میشوند ولی بیش از این حدّ، ابراز احساسات نمیکنند. البته شاید ما این مقدار کنترل در ابراز احساسات را نپسندیم، کمااینکه در روایت هست: اگر به کسی(برادر دینی خود) علاقه دارید، این را به او بگویید(رسول الله ص: إذا أحبَّ أحدُکُم صاحِبَهُ أو أخاهُ فلیُعْلِمْهُ؛ میزانالحکمه/حدیث211 و امام صادق(ع): إذا أحْبَبتَ رَجُلاً فأخْبِرْهُ؛ همان/حدیث212)
ادامه در پست بعدی…..