علامه طباطبائي(ره) در کتاب «معنويت تشيع» مي فرمايند:

در ده سال که امام حسين(ع) بعد از شهادت امام حسن(ع) در مدينه بودند آنقدر شرايط سخت شده بود که کسي به ايشان رجوع نمي کرد تا مسائل فقهي خود را بپرسد و لذا از امام حسين(ع) حديث فقهي باقي نمانده است. اين بدين معني است که امويان شرايط فرهنگي جامعه را طوري قبضه کرده بودند كه همه، همه كاره اند و امام هيچ كاره، و مؤمنين واقعي و در رأس آن ها امام حسين(ع) هيچ نقشِ فرهنگي در جامعه نداشته اند و در انزواي کامل بودند، هر بي سر و پايي به عنوان كارشناس و متخصّصِ اسلام حق نظر داشت مگر فرزند رسول خدا(ص) با آن همه تأکيدي که رسول خدا(ص) نسبت به آن ها کردند.
با توجه به نکته ي فوق؛ حال ببينيد نهضت اباعبدالله(ع) چگونه جهت کلي جامعه اسلامي را تغيير داد، به طوري که چيزي نمي گذرد، چهار هزار دانشمند از سراسر جهان اسلام پاي درس امام صادق(ع) حاضر مي شوند. چون با شهادت امام حسين(ع) جهان اسلام متوجه شد با حذف اهل البيت(ع) کارش به کجا کشيد، در اثر همين رجوع همگاني بود که بني عباس توانستند با شعار برگشت به اهل البيت پيامبر(ص) بني اميه را از صحنه بيرون کنند. به همين جهت بايد گفت: اسلام را كربلا نگه داشته است چون كربلا حامل يک فكر و بينش بود، كربلا يك خاطره نبود بلكه نمايش عمق فاجعه اي بود که جامعه مسلمين بدان گرفتار شده بود و به همين جهت اولين اعتراض ها از دربار عبيدالله و يزيد شروع شد.
امروز هم بايد پيام كربلا را بگيريم و با آن زندگي كنيم، و متوجه شويم اگر اصالت را به چيزي جز ايمان داديم دير يا زود بهترين چهره هاي معنوي خود را به مسلخ مي کشانيم.

⭕منبع: راز شادی امام حسین درقتلگاه